TΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ 666
κείμενα του π. Δαμιανού Ζαφείρη
Ὁ σκοπός τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι νά φανερωθεῖ ἡ θεία δόξα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τήν δεύτερη ἔνδοξη παρουσία Του μέσα στόν κόσμο. Παρουσιάζεται ἡ συντριβή τοῦ κακοῦ καί κατάρρευση τοῦ βασιλείου τοῦ Ἀντιχρίστου ὑπό τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ (Δαν. β΄ 34,35, Ἀποκ. ιθ΄ 11-21). Ὁ Ἀντίχριστος ἐκείνη τήν ἐποχή θά ἐξυψώσει τό κοσμικό πνεῦμα ὡς ὑψίστη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου γιά νά τόν ἀπομακρύνει ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ (Ἀποκ. ιγ΄ 3,4,12). Ἡ θεοποίηση τοῦ ἀνθρώπου θά λάβει κοσμικές διαστάσεις πού θά χαθεῖ εὔκολα ἡ πίστη στό Θεό ἀπό τούς πολλούς. “ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν ἤ σέβασμα, ὥστε αὐτόν εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεόν καθίσαι, ἀποδεικνύοντα ἑαυτόν ὅτι ἐστί Θεός”(Β΄ Θεσ. β΄4). Τό πρόσωπο τῆς ἀποκαλύψεως θά εἶναι ἀντίπαλος τῆς ἀληθείας καί θά φανερώσει μέσα ἀπό τόν ἄκρατον ἐγωϊσμό του τόν ἑαυτόν του θεόν παρασύροντας πολλούς στό κοσμικό πνεῦμα τῆς ἀποστασίας του. Ἡ ἀποστολή τοῦ βιβλίου τῆς ἀποκαλύψεως εἶναι νά φανερώσει τά σημάδια τῆς παρουσίας του καί τήν καταστροφή αὐτοῦ καί τῶν ἀκολουθούντων αὐτόν, “ἐκδίκησιν εἰς τούς μή γνωρίζοντας Θεόν, καί εἰς τούς μή ὑπακούοντας εἰς τό εὐαγγέλιον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ” (Β΄ Θεσ. α΄ 8).
Γιά τόν ἐρχομό τοῦ ἀντιχρίστου ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης “Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· ὄθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν”(Α΄ Ἰωάν. β΄ 18), “τί ἐστιν ὁ ψεύστης, εἰ μή ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτος ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τόν πατέρα καί τόν υϊόν.” (Α΄ Ἰωάν. β΄ 22). Φανερώνει ὅτι εἶναι πρόσωπο πού ἀρνεῖται τόν Θεό καί ἐκφράζει τό “μυστήριον τῆς ἀνομίας” (Β΄ Θεσ. β΄ 7) καί τό ψεῦδος (Β΄ Θεσ. β΄ 9, 11). Ὁ προορισμός του εἶναι νά φέρει τούς ὁπαδούς του σέ κρίσιν (Β΄ Θεσ. β΄ 12). Ὑποχρεώνει τούς ἀνθρώπους νά δεχθοῦν τό χάραγμά του (Ἀποκ. ιγ΄ 16), νά τόν προσκυνήσουν ὡς θεόν (Ἀποκ. ιγ΄ 12) μέ σκοπό νά καταργήσει τό “ναό τοῦ Θεοῦ” (Β΄ Θεσ. β΄ 4). Θά ἐπιβάλλει τό χάραγμα τοῦ θηρίου (Ἀποκ. ιγ΄ 17), ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά ἀγοράσει ἤ νά πωλήσει χωρίς αὐτό. Τελικά θά νικηθεῖ ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν ἔνδοξο παρουσία Του μεθ’ ὅλων τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων (Ἀποκ. ιθ΄ 11-21, Β΄ Θεσ. β΄ 8).
Τό δεύτερο θηρίο πού περιγράφει στό ιγ΄ κεφάλαιο τῆς ἀποκαλύψεως δείχνει τήν εἰκόνα τοῦ Ἀντιχρίστου “καί εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς καί εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ καί ἐλάλει ὡς δράκων” (11). Ὡς θηρίον δείχνει τήν ἀγριότητα πρός κάθε ἠθικό καί ἅγιο πού πολεμεῖ κάθε τι πού προέρχεται ἀπό τόν Θεό. Ὁ πόλεμός του θά εἶναι σφοδρός γιά νά ἐξαλέιψει κάθε ἱερό πού λατρεύεται ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἀντίχριστος γίνεται τό σύμβολο τοῦ κακοῦ πού θά ἀναζητήσει ἐξουσίες γιά νά κυριαρχήσει μέ ὁποιοδήποτε τρόπο πάνω στή γῆ. Ὡς δράκων θά φονεύει κάθε ἄνθρωπο πού θά ἀντιδρᾶ στίς ἐντολές του, διότι “ἔχων θυμόν μέγαν” (ιβ΄ 12). Ὁ ἀντίχριστος ὡς ἄνθρωπος τῆς ἀπωλείας καί τῆς ἁμαρτίας θά χρησιμοποιεῖ κάθε διαβολική πανουργία γιά νά παρασύρει στά πονηρά σχέδια πολλούς ἀνθρώπους “ὅστις θέλει ἐλθεῖν κατ’ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καί σημεῖοις καί τέρασι ψεύδους καί ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας μεταξύ τῶν ἀπολυμένων, διότι δέν ἐδέχθησαν τήν ἀγάπην τῆς ἀληθείας διά νά σωθῶσι· καί διά τοῦτο θέλει πέμψει ἐπ’ αὐτούς ὁ Θεός ἐνέργειαν πλάνης, ὥστε νά πιστεύσωσιν εἰς τό ψεῦδος” (Β΄ Θεσ. 9-11). Τό ὅπλο του θά εἶναι τό ψεῦδος πού θά πλανήσει πολλούς γιά νά τόν λατρεύσουν οἰκειοθελῶς.
Ὁ ἀντίχριστος θά εἶναι ἄνθρωπος διεφθαρμένος καί μέγας ἀντίπαλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπερήφανος πού θά ἔχει μέσα του τό πονηρό πνεῦμα, γιά νά κατευθύνει πολλούς στήν πλάνη τῆς ἀποστασίας ἀπό τό Θεό: “πολλοί γάρ ἐλεύσονται ἐπί τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμί ὁ Χριστός, καί πολλούς πλανήσουσι” (Ματθ. κδ΄ 5). Ὅσοι ἀρνηθοῦν νά ὑποταχθοῦν στήν κυριαρχική δύναμή του καί δέν λάβουν τό χάραγμά του ἐπί τοῦ μετώπου των ἤ τῆς χειρός των θά θανατωθοῦν.
Τό πνεῦμα τοῦ ἀντιχρίστου ἔχει εἰσέλθει στό κόσμο μέ τή λατρεία τῆς ὕλης καί τοῦ ψεύδους, τῆς βίας καί τῆς δυνάμεως τῶν ὅπλων. “Πᾶν πνεῦμα, τό ὁποῖον δέν ὁμολογεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦλθεν ἐν σαρκί, δέν εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ· καί τοῦτο εἶναι τό πνεῦμα τοῦ ἀντιχρίστου, τό ὁποῖον ἠκούσατε ὅτι ἔρχεται καί τώρα μάλιστα εἶναι ἐν τῷ κόσμῳ” (Α΄ Ἰωάν. δ΄ 3). “Διότι πολλοί πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τόν κόσμον οἵτινες δέν ὁμολογοῦσιν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦλθεν ἐν σαρκί· ὁ τοιοῦτος εἶναι πλάνος καί ὁ ἀντίχριστος” (Β΄ Ἰωάν. 7).
Τό ἱερό βιβλίο τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη ἀναφέρει γιά τήν παγκόσμια κυριαρχία τοῦ ἀντιχρίστου, πού ὡς ψευδοπροφήτης θά παρασύρει ἔθνη καί λαούς στήν προσωπική ὑποδούλωσή του. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός γράφει, ὅτι ὁ ἀντίχριστος εἶναι: “ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν ἤ σέβασμα, ὥς τε αὐτόν, ὅτι ἐστί Θεός... ἄνθρωπος ἐκ πορνείας τίκτεται, καί ὑποδέχεται πᾶσαν τήν ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ.”[1] Στή Διδαχή τῶν Δώδεκα ἀποστόλων γράφει: “Καί τότε φανήσεται ὁ κοσμοπλάνος ὡς υἱός θεοῦ καί ποιήσει σημεῖα καί τέρατα καί ἡ γῆ παραδοθήσεται εἰς χεῖρας αὐτοῦ καί ποιήσει ἀθέμιτα, ἅ οὐδέποτε γέγονεν ἐξ αἰῶνος”[2]. Ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας γράφει: “τελευταῖος ἐπί συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν ἤ σέβασμα”[3]. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἐπισημαίνει: “Πρόδηλον δέ, ὅτι τό θηρίον ὁ Ἀντίχριστος ἐστιν.”[4] Ὁ Ἅγιος Κλήμης Ρώμης τονίζει: “ἐν γάρ ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις... τότε ἐμφανήσεται ὁ κοσμοπλάνος, ὁ τῆς ἀληθείας ἐχθρός, ὁ τοῦ ψεύδους προστάτης, ὅν ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀνελεῖ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ”[5]. Τό ἔργο του εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό Θεό φέρνοντας πολλές ἀναστατώσεις στό κόσμο μέ τά πονηρά σχέδιά του. Ἡ σύγχυση καί ἡ ἀνηθικότητα θά εἶναι τά ὅπλα του γιά νά διαλύσει ὅ,τι καλό ὑπάρχει στόν κόσμο. Ἡ ὑποδούλωση τῶν ἀνθρώπων θά ἀρχίσει ἀπό τό σφράγισμα, πού θά ζητήσει νά προσκυνήσουν μέ λατρεία τό δαιμονικό πρόσωπό του. “καί προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τήν ἐξουσία τῷ θηρίῳ, καί προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ’ αὐτοῦ;” (Ἀποκ. ιγ΄ 4). “καί ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καί βλασφημίαν, καί ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι” (Ἀποκ. ιγ΄ 5). “καί προσκυνήσουσιν αὐτόν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς” (Ἀποκ. ιγ΄ 8). “καί ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καί πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνη εἰς τήν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων” (Ἀποκ. ιγ΄ 13). “καί πλανᾶ τούς κατοικοῦντας ἐπί τῆς γῆς διά τά σημεῖα ἅ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι” (Ἀποκ. ιγ΄ 14). “καί ποιεῖ πάντας, τούς μικρούς καί τούς μεγάλους, καί τούς πλουσίους καί τούς πτωχούς, καί τούς ἐλευθέρους καί τούς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἤ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν” (Ἀποκ. ιγ΄ 16). “καί ἵνα μή τις δύνηται ἀγορᾶσαι ἤ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα, τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.” (Ἀποκ. ιγ΄ 17). “καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς (666)” (Ἀποκ. ιγ΄ 18). “καί ὁ καπνός τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων ἀναβαίνει, καί οὐκ ἔχουσι ἀνάπαυσιν ἡμερας καί νυκτός, οἱ προσκυνοῦντες τό θηρίον καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ, καί εἴ τις λαμβάνει τό χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ” (Ἀποκ. ιδ΄ 11). Ἡ Ἀποκάλυψη δείχνει τό πρόσωπο τοῦ διαβόλου καί τό μέγεθος τοῦ κακοῦ πού θά προέλθει ἀπό τό σατανᾶ. Οἱ λόγοι αὐτοί εἶναι ἐντυπωσιακοί καί τονίζουν τήν ἐξάπλωση τοῦ κακοῦ σ’ ὅλο τόν κόσμο.
Τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως μᾶς φανερώνει τό ὕπουλο σχέδιο γιά τήν ὑποδούλωση τῶν ἀνθρώπων χρησιμοποιώντας τήν οἰκονομική εὐημερία τῶν λαῶν πού θά ζοῦν σέ πολύ ἄνεση. Οἱ ὁπαδοί του θά χρησιμοποιήσουν τόν ὑλικό πλοῦτο των γιά νά διαλύσουν τήν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν καί νά φέρουν μεγάλη σύγχυση μέσα στήν ἐκκλησία μέ διαφόρους τρόπους. Ἡ πληθώρα τῶν ἀντιχριστιανικῶν θρησκειῶν[6] μέ τίς λατρεῖες τοῦ σατανᾶ, τίς ἀμέτρητες αἱρέσεις φέρουν τήν παγκόσμια σύγχυση γιά νά διευκολύνουν τό ἔργο τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἡ ἁμαρτία θά θεωρηθεῖ ὡς καλό καί θά πολεμεῖται ὅ,τι χριστιανικό θά φανερώνεται στόν κόσμο.
Ἀλλά τά μεγάλα δεινά τοῦ χριστιανοῦ ἀρχίζουν ἀπό τήν στιγμή τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ἀντιχρίστου στή γῆ. Τότε οἱ ἀληθινοί πιστοί θά γίνουν μάρτυρες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διότι δέν θά προσκυνήσουν αὐτό τό δαιμονικό πρόσωπο πού θά ἔχει ὑπερεξουσίες στή γῆ. Ἡ πίστη καί τό χριστιανικό θάρρος των μέσα ἀπό τή θυσία των θά εἶναι ἡ ἀντίσταση στό πρόσωπο τοῦ Ἀντιχρίστου “Αὕτη ἐστιν ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν” (Α΄ Ἰωάν. ε΄ 4). Μόνο τελικά ἡ θυσιαστική πίστη θά σώσει τόν χριστιανό γιά νά ἐπιτύχει τή νίκη ἐπί τοῦ διαβόλου καί τῶν ὁπαδῶν αὐτοῦ. Γι’ αὐτό ἀναφέρει ἡ ἀποκάλυψη θά συντομεύσει τίς ἡμέρες ἐκεῖνες πρός ὄφελος τῶν χριστιανῶν ἀπό τή μεγάλη σφαγή τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως.
Ὁ χριστιανός εἶναι ἀνάγκη νά εἶναι γνώστης τῶν ἐπερχομένων δεινῶν ἀπό τούς προφητικούς λόγους τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη καί νά παρακολουθεῖ τά συμβαίνοντα στόν κόσμο πού προαναγγέλουν τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός τονίζει: “Ἀπό δέ τῆς συκῆς μάθετε τήν παραβολήν, ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλός καί τά φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς τό θέρος· οὕτω καί ὑμεῖς ὅταν ἴδετε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπί θύραις” (Ματθ. κδ΄ 32-33) καί “ὅταν ἴδητε τήν νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἀπό δυσμῶν, εὐθέως λέγετε, ὄμβρος ἔρχεται, καί γίνεται οὕτω· καί ὅταν νότον πνέοντα, λέγετε ὅτι καύσων ἔσται, καί γίνεται. ὑποκριταί, τό πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς οἴδατε δοκιμάζειν, τόν δέ καιρόν τοῦτον πῶς οὐ δοκιμάζετε; τί δέ καί ἀφ’ ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τό δίκαιον;” (Λουκ. ιβ΄ 54-57). Ὅταν βλέπουμε νά ἔρχονται σύννεφα μετά ἀπό σημαντικό χρόνο θά ἔλθουν βροχές καί καταιγίδες. Γι’ αὐτό καί ὁ συνετός ἄνθρωπος προνοεῖ νά προφυλαχθεῖ μέσα στό σπίτι του ἤ ἀλλοῦ ἀπό τήν ἐρχόμενη κακοκαιρία. Μόνο ὁ ἀσύνετος ἀδιαφορεῖ καί βρέχεται καί ἀρρωσταίνει χωρίς νά μπορεῖ νά προφυλαχθεῖ ἀπό αὐτήν. Ἔτσι καί στά πνευματικά θέματα γιά νά ἀποφύγουμε τήν ἁμαρτία προφυλασσώμεθα μέ τήν προσευχή καί τή νηστεία, ὥστε νά εἴμαστε δυνατοί σέ καιρό πειρασμῶν. Πάντοτε ἡ καλή προετοιμασία στήν πνευματική ζωή εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἐπιτυχίας στήν χριστιανική ζωή μας. Ἕνας πού δέν γνωρίζει τούς ἐχθρούς του εὔκολα φονεύεται ἀπό αὐτούς. Τό ἴδιο καί στήν πνευματική ζωή οἱ ἐχθροί του εἶναι τά πάθη καί τά δαιμονικά πνεύματα πού προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά φέρουν τό ἄτομο σέ ἀδιαφορία γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του καί σέ ἄλλες ὀλέθριες καταστάσεις μέχρι καί ἀπιστίας. “Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε” μᾶς προτρέπει ὁ Κύριος για νά εἴμαστε ἕτοιμοι στό ἀπρόσμενο κακό τῆς ζωῆς μας. Νά γρηγοροῦμε μέ κάθε τρόπο ὥστε νά μήν φανοῦμε σάν τίς πέντε μωρές παρθένες πού δέν φρόντισαν νά πάρουν λάδι ὅταν θά ἐρχόταν ὁ Κύριος. Τό λάδι συμβολίζει τήν πνευματική καθαρότητα καί τήν ἐσωτερική ἐγρήγορση, ὥστε νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά κάθε πνευματικό ἀγώνα καί ἀκόμη θυσία πρός δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὁ καλά προετοιμασμένος πνευματικά ἔχει μέσα του τή δύναμη τοῦ Θεοῦ γιά νά πολεμήσει κάθε ὁρατό καί ἀόρατο ἐχθρό του. “ἐμέ δεῖ ἐργάζεσθαι τά ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νύξ ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι” (Ἰωάν. θ΄ 4). Εἶναι ἀνάγκη νά ἐργαζόμαστε πνευματικά μέ ἔργα θεάρεστα ὥστε νά μήν εἴμαστε ράθυμοι ἀλλά ἐργατικοί γιά κάθε ἔργο πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἐκεῖνος πού ἀτενίζει μέ μεγάλη εὐλάβεια τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντοτε ἕτοιμος πνευματικά καί γνωρίζει τίς πολλές παγίδες τοῦ διαβόλου καί προφυλάσσεται ἐν καιρῷ ἐπιθέσεών του μέ τήν θεία εὐλογία. Μόνο ὁ ἐργαζόμενος νύχτα καί ἡμέρα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἔχει τό φωτισμό τοῦ Θεοῦ γιά νά διακρίνει τό καλό ἀπό τό κακό καί νά προγνωρίσει τίς ἐρχόμενες παγίδες τῶν πονηρῶν πνευμάτων καί τά πονηρά πνεύματα. Ὅταν ἀπό μακρυά βλέπουμε νά ἔρχεται τό τραῖνο νά μᾶς πατήσει, ἐμεῖς ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τίς γραμμές τοῦ τραίνου γιά νά ἀποφύγουμε τόν κίνδυνο τοῦ θανάτου καί ὑπάρχουν πινακίδες πού μᾶς προφυλάσσουν ἀπό τό κακό. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τό ἀποκαλυπτικό βιβλίο τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη πού μᾶς δείχνει ἀπό τί νά προφυλαχθοῦμε τώρα γιά νά ἀποφύγουμε τόν μελλοντικό κίνδυνο καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι πνευματικά γιά κάθε θυσία πού προσβάλλει τήν ὀρθόδοξη πίστη μας. Διότι ἄν ὑπάρξει ἀδιαφορία τώρα καί δέν δώσουμε καμιά σημασία γιά τά “σημεῖα τῶν καιρῶν”, δηλ. γιά τά συμβαίνοντα γιά τό 666 καί ἄλλα ἀντιχριστιανικά θέματα, τότε ἡ δική μας ἀμέλεια θά φέρει γρήγορα τό φόβο, τήν ὀλιγοπιστία καί τήν τελική ἀπιστία μέ τό εὔκολο πρόσχημα ὅτι ὁ Θεός δέν μᾶς βοηθᾶ. Ἡ λογική τῶν σημερινῶν γεγονότων φέρνει τό συνειδητό χριστιανό νά πάρει μιά ὀρθόδοξη θέση πού νά μήν κλονίζεται ἡ πίστη του ἀλλά νά θερμαίνεται γιά ἀγῶνες πού νά δηλώνει τήν ἀγάπη μας πρός τόν ἐσταυρωμένο Κύριόν μας. Ἡ προσοχή μας, στήν σημερινή ἐποχή πού τά πάντα εὑρίσκονται σέ μιά πλήρη σύγχυση καί ἀδιαφορία πρός τίς ὑψηλές πνευματικές ἀξίες τοῦ χριστιανισμοῦ, πρέπει νά εἶναι μεγάλη ὥστε νά μήν παρασυρθοῦμε ἀπό εὔκολες λύσεις ὅτι ἀκόμη δέν ἔχει ἔρθει μεγάλος κίνδυνος γιά τήν πίστη μας στό Θεό. Ἡ δική μας ἀδιαφορία θά χρησιμοποιηθεῖ ἀπό πολλούς, πού εἶναι ἀρνητές τοῦ Θεοῦ καί ὑποσκάπτουν μέ δολιότητα τό ὑπέδαφος γιά τήν ἐκμηδένιση τοῦ χριστιανικοῦ φρονήματος καί τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ, ὡς ἀδυναμία μας καί θά εὕρουν εὔφορο ἔδαφος γιά νά παρασύρουν πολλούς μακρυά ἀπό τήν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου.
Γιά πολλούς χριστιανούς δέν τούς προβληματίζει ὁ ἀριθμός τοῦ 666 ἀλλά δέχονται ὅταν γίνει τό σφράγισμα ἐπί τοῦ ἀνθρωπίνου σώματός των δέν θά δεχθοῦν αὐτή τήν ἐνέργεια, διότι θά προτάξουν τήν ἐλευθερία τῆς συνειδήσεώς των. Ἡ εὐκολία τῶν λόγων αὐτῶν μοιάζουν μέ τόν νοικοκύρη πού ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἀσφάλεια τοῦ οἴκου του καί εὔκολα μπαίνει σ’ αὐτό ὁ κλέπτης καί παίρνει ὅ,τι θέλει χωρίς νά εὕρει κανένα ἐμπόδιο. Ὅταν καταλάβει τό πρωΐ ὅτι τοῦ πῆραν τά περισσότερα πράγματα, τότε ἀρχίζει ὁ φόβος καί ζεῖ καθημερινά μέ τόν κίνδυνο τῆς ἀνασφάλειάς του καί τοῦ κινδύνου τῆς ζωῆς του. Ἐνῶ ὁ φρόνιμος νοικοκύρης ἀσφαλίζει τό οἴκο του κάι τόν φυλάσσει μέ κάθε τρόπο μέ κλειδιά ἀσφαλείας, ὥστε νά ἀποτρέψει τόν κλέπτη ἀπό κάθε ἐπίθεση. Γνωρίζοντάς το αὐτό ὁ κλέπτης δέν θά ἐπιθυμήσει εὔκολα νά μπεῖ μέσα στό σπίτι αὐτό. Τό ἴδιο καί ὁ χριστιανός πρέπει ὡς καλός νοικοκύρης νά ἐνδιαφέρεται ἀπό τώρα γιά τήν ἀσφάλεια τῆς ψυχῆς του καί τῶν ἄλλων μέ τό νά γνωρίζει τούς κινδύνους τῆς ἐπιθέσεως τοῦ διαβόλου καί νά ὁπλισθεῖ μέ γνώση καί πίστη πού νά μήν μπορεῖ εὔκολα νά εἰσέλθει μέσα του ἀλλά ὅταν τόν δεῖ ὁπλισμένο με δυνατή πίστη θά ἀποφύγει νά τόν πολεμήσει. Γι’ αὐτό ἡ πανουργία τοῦ πονηροῦ εἶναι νά πλανήσει τόν σημερινό χριστιανό στή ἀδιαφορία καί στήν ραθυμία γιά τόν ἀριθμό αὐτό. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει χαρακτηριστικά: “κλυδωνιζόμενοι καί περιφερόμενοι παντί ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐν πανουργίᾳ πρός τήν μεθοδείαν τῆς πλάνης” (Ἐφεσ. δ΄ 14). Δέν πρέπει νά παρασυρόμαστε ἀπό διδασκαλίες πού εἶναι ἀντίθετες ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη μας ἀλλά νά ἐμμένουμε μέ ἐπιμονή στήν σωστή θέση τῶν δογμάτων τῆς ἐκκλησίας μας καί νά γνωρίζουμε τούς τρόπους τῆς πλάνης τοῦ πονηροῦ γιά νά ἀποφύγουμε τίς παγίδες αὐτοῦ. Πολλοί ὑποστηρίζουν ὅτι δέν πρέπει νά δίνουμε μεγάλη ἔμφαση στόν ἀριθμό 666 ἀλλά στήν πίστη πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό. Παραγνωρίζουν ὅμως αὐτοί, ὅτι τό 666 εἶναι ἡ πρώτη παγίδα γιά νά σκλαβώσει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Μέσα στά πατερικά κείμενα ὅτι οἱ ἅγιοι γνώριζαν ὅλες τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ καί ὁ ἀγώνας τους ἦταν μεγάλος, διότι παντοῦ στή ζωή των ἔβλεπαν μέ ἔνταση τήν παρουσία αὐτῶν πού τούς ἐμπόδιζαν στό πνευματικό ἔργο των. Ἡ γῆ εἶναι χῶρος πνευματικῶν ἀγώνων γιά τόν συνειδητό χριστιανό καί ἀγωνίζεται μέ κάθε τρόπο νά διαφύγει τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ μέ τήν ἐξυπνάδα τῆς νήψεως, τῆς προσευχῆς καί τῆς νηστείας. Ἐκεῖνος πού ἀγωνίζεται πνευματικά ἀνά πᾶσα στιγμή βλέπει τίς παγίδες του μπροστά καί ὁ πόλεμος πολλές φορές εἶναι μετωπικός πού μέ τή θεία δύναμη ἀποτρέπει τά δόλια σχέδιά του. Ἐκεῖνος πού γνωρίζει τίς παγίδες τοῦ διαβόλου εὔκολα ἀμύνεται καί προφυλάσσεται ἀπό τό κακό. Γιά πολλούς πού ἀψηφοῦν τή δύναμη τοῦ διαβόλου καί ζοῦν χωρίς τήν ὕπαρξή του καί εὔκολα πέφτουν στίς παγίδες του χωρίς νά τό καταλαβαίνουν. Γιά νά νικήσεις ἕναν ἐχθρό χρειάζεται νά γνωρίζεις ὅλες τίς πανουργίες του, τά σχέδιά του καί τά ὅπλα πού θά χρησιμοποιήσει ἐναντίον σου ἀλλοιῶς εἶσαι χαμένος νά νικηθεῖς εὔκολα. Τό ἴδιο ἰσχύει γι’ αὐτά τά ἄτομα πού ἀδιαφοροῦν γιά τόν ἀποκαλυπτικό ἀριθμό 666 καί δέν δίνουν σημασία σ’ αὐτήν τήν παγίδα τοῦ διαβόλου. Πολλές φορές ὁ διάβολος δέν ἔρχεται στόν ἄνθρωπο ὁ ἴδιος ἀλλά χρησιμοποιεῖ ἄλλα πρόσωπα, σκέψεις μέ τέλεια λογική, μέ στόχο τήν ἀπομάκρυνση τοῦ πιστοῦ ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ζωή, τήν προσευχή, τήν νηστεία καί εὔκολα τόν ὁδηγεῖ στήν τελεία πτώση του μέ τήν ἀδιαφορία του γιά τό Θεό καί τά πιστεύω τῆς ἐκκλησίας. Ὁ ὀρθολογισμός εἶναι ὁ μεγάλος ἐχθρός τῶν εὐαγγελικῶν λόγων, διότι ἀψηφᾶ τήν πίστη τῆς καρδιᾶς καί τούς λόγους τοῦ Θεοῦ στήν θεία ἀποκάλυψη τῆς Ἁγίας Γραφῆς πού δέν ἑρμηνεύονται μέ τήν λογική ἀλλά ἁπλῶς ἡ πίστη εὔκολα τούς δέχεται ἁπλά καί ταπεινά.
[1] Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Περί ὀρθοδόξου πίστεως, σελ. 208, ἐκδόσεις Ἅγιος Νικόδημος.
[2] ΒΕΠΕΣ, τόμος 2ος, σελ. 220.
[3] ΒΕΠΕΣ, τ. 23ος, σελ. 255-256.
[4] ΒΕΠΕΣ, τ. 30ος, σελ. 132.
[5] P.G. τ. 1ος, σελ. 1021-22. Περισσότερα βλέπε στό βιβλίο «Πρίν ἀπό τό μεγάλο διωγμό τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», τοῦ Πρεσβυτέρου Νικολάου Δημαρᾶ, σελ. 96-100.
[6] Ἡ «Νέα Ἐποχή», ἡ ὁποία ἔχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις καί ἔχει ξεκινήσει ἀπό τήν Ἀμερική καί ἁπλώνεται σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἐπισημαίνει τό τέλος τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τό πέρασμα σέ ἕνα κόσμο μέ ἰδρυτή τόν νέο «Χριστό» τῆς νέας αὐτῆς θρησκείας, τόν «Μετρέγια» πού ἀποκαλεῖται «Μεσσίας». Ἐπαληθεύεται ὁ λόγος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ: “Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ, πολλοί γάρ ἐλεύσονται ἐπί τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμί ὁ Χριστός, καί πολλούς πλανήσουσι...” (Ματθ. κδ΄ 5) καί “ἐγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφῆται καί δώσουσι σημεῖα μεγάλα καί τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς...” (Ματθ. κδ΄ 23). Αὐτή εἶναι μιά νέα κοσμοθεωρία σέ ὅλα τά πεδία κοινωνικῆς, θρησκευτικῆς, ἐπιστημονικῆς καί πολιτικῆς ζωῆς. Εἶναι “μιά σύνθεση ἀνατολικῶν θρησκειῶν καί ἀρχαίων μυστηριακῶν διδασκαλιῶν καί ἑνός συνδυασμοῦ γνωστικισμοῦ καί πνευματισμοῦ, βασιζόμενες σέ ἐσωτερικές διδασκαλίες, μεταβιβαζόμενες ἀπό δαιονικές ὀντότητες. Στήν κίνηση αὐτή συμπεριλαμβάνονται διάφοροι τύποι ἀποκρυφισμοῦ, ὅπως ἡ ἐσωτερική ἐνόραση, ἡ ἀστρολογία, ὁ ἀγνωστικισμός, ὁ ὑπνωτισμός, ἡ πρακτική τῆς γιόγκα, ἡ μετασάρκωση, καθώς ἐπίσης καί μιά ἀναγέννηση τῆς μαγείας”, Νικολάου Δημαρᾶ, Πρεσβυτέρου, «Πρίν ἀπό τό μεγάλο διωγμό τῆς ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, σελ. 34, Ἀθήνα 1993. Ἡ προώθηση τοῦ ἀριθμοῦ 666 σέ ὅλο τόν κόσμο εἶναι ἔργο τῆς «Νέας Ἐποχῆς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου