ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΣΩΝΟΣ

Ως Έλ­λην και Ορ­θό­δοσ­ξος Χρι­στια­νός δεν μπο­ρεί να α­νή­κω στη Μα­σωνί­α διό­τι:

1. Η Μα­σω­νί­α εί­ναι μια πο­λυε­θνική, υ­πε­ρε­θνι­κή και μυ­στι­κή ορ­γά­νω­ση, με κέ­ντρα λή­ψε­ως α­πο­φά­σε­ων ε­κτός Ελλά­δος. Κα­λύ­πτε­ται α­πό πέ­πλο μυ­στη­ρί­ου και το­πο­θε­τεί την ι­διό­τη­τα του μέλους της υ­πε­ρά­νω πά­σης άλ­λης ι­διό­τη­τος. “Ό,τι α­ντι­φά­σκει προς την Μα­σω­νί­αν εί­ναι α­πό­βλη­τον” (Πυ­θα­γό­ρας, Η΄, σ. 292). Το μέ­λος της Μα­σω­νί­ας ο­φεί­λει εν και­ρώ πο­λέ­μου, ε­άν α­ντι­λη­φθεί με­τα­ξύ φί­λων ή ε­χθρών έ­ναν μασώ­νον, να σπεύ­σει να σώ­σει την ζω­ή του θυ­σιά­ζο­ντας εν α­νά­γκη την ι­δι­κή του (μύ­ησ­ις εις τον 30ον βαθ­μόν). Μα­σω­νί­α ε­θνι­κι­στι­κή εί­ναι πράγ­μα α­πα­ρά­δε­κτον (Τέ­κτων, Ε­γκόλ­πιον, Α­θή­ναι 1902, σ. 21).

2. Η Μα­σω­νί­α εί­ναι μια συ­γκρη­τιστι­κή, πα­γα­νι­στι­κή και μυ­στι­κι­στι­κή, μη γνω­στή θρη­σκεί­α, που δη­λώ­νει ό­τι α­πο­τε­λεί α­να­βί­ω­ση των αρ­χαί­ων ει­δω­λο­λα­τρι­κών θρη­σκειών. Εί­ναι κατ’ ευθεί­αν α­πό­γο­νος των μυ­στη­ρί­ων (Τυ­πι­κόν 28ου βαθ­μού). Πι­στεύ­ει για τον ε­αυ­τό της ό­τι εί­ναι η Θρη­σκεί­α (Newton).

3. Η Μα­σω­νί­α εί­ναι μια κα­πι­τα­λιστι­κή, πλου­το­κρα­τι­κή και φα­σι­στι­κή ορ­γά­νω­ση, που στη­ρί­ζε­ται στην α­πό­λυτη μυ­στι­κό­τη­τα των κι­νή­σε­ών της, και ε­πι­διώ­κει την ε­πι­βο­λή στα μέ­λη της δια μέ­σου φρι­κτών όρ­κων και δε­σμεύ­σε­ων.

4. Η Μα­σω­νί­α δεν εί­ναι ού­τε φιλο­σο­φι­κό σύ­στη­μα, ού­τε φι­λαν­θρω­πι­κό ί­δρυ­μα. Έ­χει σα­φώς α­ντι­χρι­στια­νι­κές ε­πι­διώ­ξεις και α­ντι­μά­χε­ται τις χρι­στια­νι­κές πε­ρί Θε­ού, Χρι­στού, Εκ­κλη­σίας και σω­τη­ρί­ας γρα­φι­κές δι­δα­σκα­λί­ες. Λα­τρεύ­ει την κτί­σιν (τον Ή­λιον) παρά τον Κτί­σα­ντα. Α­ντί­κει­ται εις τα χρη­στά ή­θη και την δη­μο­σί­αν τά­ξιν (Α­πό­φασις 2060/96 Πο­λυμ. Πρωτ. Α­θη­νών).

5. Η Μα­σω­νί­α δια­θέ­τει να­ό, τελετουρ­γι­κό, μυ­στή­ρια, μυ­ή­σεις, λα­τρεί­αν, όρ­κους, η­θι­κήν, βαθ­μούς. Έ­χει μα­σω­νική βά­πτι­σιν, μα­σω­νι­κόν γά­μον, μα­σω­νι­κήν κη­δεί­αν, μα­σω­νι­κόν μνη­μό­συ­νον. Όλα δη­λα­δή τα στοι­χεί­α που προ­σι­διά­ζουν σε μια θρη­σκεί­α. Η ιε­ραρ­χί­α της Εκ­κλη­σί­ας μας έ­χει χα­ρα­κτη­ρί­σει (1933) την Μα­σω­νί­αν ως θρη­σκεί­αν, ευ­ρι­σκο­μέ­νην “εις ο­ξεί­αν α­ντί­θε­σιν προς την χρι­στια­νι­κή θρη­σκεί­αν”.

6. Η Μα­σω­νί­α μά­χε­ται κά­θε μορ­φής ε­ξου­σί­α “εί­τε πο­λι­τι­κή, εί­τε εκ­κλη­σια­στι­κή εί­ναι αύ­τη” (Μύ­η­σις εις τον 30όν βαθ­μόν). Ά­ρα ε­πι­διώ­κει την ε­γκα­θί­δρυ­ση ι­δι­κής της ε­ξου­σί­ας.

7. Η Μα­σω­νί­α δι­δά­σκει ό­τι η ι­δική της η­θι­κή εί­ναι α­νω­τέ­ρα και τε­λειο­τέ­ρα της χρι­στια­νι­κής (Κα­τή­χη­σις 1ου βαθ­μού). Δια τού­το άλ­λω­στε και θε­ω­ρεί και α­πο­κα­λεί “βέ­βη­λον” πά­ντα μη μα­σώ­νον, έ­στω και αν αυ­τός εί­ναι χρι­στια­νός βα­πτι­σμέ­νος, που με­τα­λαμ­βά­νει και που δέ­χε­ται τον α­για­σμόν της χά­ρι­τος του Θε­ού.

8. Η Μα­σω­νί­α κη­ρύτ­τει ό­τι η χριστια­νι­κή Εκ­κλη­σί­α εί­ναι διε­φθαρ­μέ­νη (τε­κτο­νι­κόν πε­ριο­δι­κόν “Πυ­θα­γόρας”, 1987, σ. 63) ό­τι ο Ι­η­σούς Χρι­στός δεν εί­ναι Υ­ιός του Θε­ού (Τυ­πι­κόν 18ου βαθ­μού), αλ­λ’ ό­τι εί­ναι με­τεν­σάρ­κω­σις του Βού­δα (Leabeater: “Τα αρ­χαί­α Μυ­στήρια και ο Τε­κτο­νι­σμός”, σ. 322). Τέ­λος δι­δά­σκει ό­τι ο Κύ­ριος με­τέ­βη εις Αί­γυπτον και ε­μυ­ή­θη ε­κεί εις την Στο­άν, ό­που και ε­κα­θάρ­θη α­πό τις α­μαρ­τί­ες του (έν­θ. άν., σ. 123).

9. Η Μα­σω­νί­α κη­ρύτ­τει ό­τι η Βίβλος δεν εί­ναι τί­πο­τε πε­ρισ­σό­τε­ρον α­πό έ­να με­γά­λο φως. Γι’ αυ­τό και δεν απαι­τεί α­πό τα μέ­λη της να πι­στεύ­ουν σε ό­σα γρά­φει: “Δεν δύ­να­ται δια τού­το η Βί­βλος να έ­χει ου­δε­μί­αν άλ­λην θέ­σιν εν ταις Στο­αίς μας ή την του συμ­βό­λου” (Π. Τρε­μπέ­λα: Μα­σω­νι­σμός και Θε­ο­σο­φί­α, σ. 162).

10. Η Μα­σω­νί­α κα­τά την Εκ­κλη­σί­αν μας εί­ναι “σύ­στη­μα α­ντι­χρι­στια­νι­κόν και πε­πλα­νη­μέ­νον” διά τού­το και δεν συμ­βι­βά­ζε­ται η ι­διό­της του χρι­στια­νού με την ι­διότη­τα του Μα­σώ­νου. Οι πι­στοί ο­φεί­λουν να α­πέ­χουν της Μα­σω­νί­ας, και ό­σοι παρε­πλα­νή­θη­σαν κα­λού­νται να με­τα­νο­ή­σουν και ε­πα­νέλ­θουν στους κόλ­πους της Ορ­θο­δό­ξου Εκ­κλη­σί­ας μας.

Για ό­λους αυ­τούς τους λό­γους δεν μπο­ρώ να εί­μαι Μα­σώ­νος. Αν γί­νω Μα­σώ­νος, πρέ­πει να παύ­σω να εί­μαι Ορ­θό­δο­ξος και Έλ­λην.

(Το κείμενο αυτό κυκλοφόρησε από την Ι. Μ. Δημητριάδος σε χιλιάδες αντίτυπα)