Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ 666 του πατρός Δαμιανού Ζαφείρη
Ὁ σκοπός τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι νά φανερωθεῖ ἡ θεία δόξα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ τήν δεύτερη ἔνδοξη παρουσία Του μέσα στόν κόσμο. Παρουσιάζεται ἡ συντριβή τοῦ κακοῦ καί κατάρρευση τοῦ βασιλείου τοῦ Ἀντιχρίστου ὑπό τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ (Δαν. β΄ 34,35, Ἀποκ. ιθ΄ 11-21). Ὁ Ἀντίχριστος ἐκείνη τήν ἐποχή θά ἐξυψώσει τό κοσμικό πνεῦμα ὡς ὑψίστη ἀξία τοῦ ἀνθρώπου γιά νά τόν ἀπομακρύνει ἀπό τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ (Ἀποκ. ιγ΄ 3,4,12). Ἡ θεοποίηση τοῦ ἀνθρώπου θά λάβει κοσμικές διαστάσεις πού θά χαθεῖ εὔκολα ἡ πίστη στό Θεό ἀπό τούς πολλούς. “ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν ἤ σέβασμα, ὥστε αὐτόν εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεόν καθίσαι, ἀποδεικνύοντα ἑαυτόν ὅτι ἐστί Θεός”(Β΄ Θεσ. β΄4). Τό πρόσωπο τῆς ἀποκαλύψεως θά εἶναι ἀντίπαλος τῆς ἀληθείας καί θά φανερώσει μέσα ἀπό τόν ἄκρατον ἐγωϊσμό του τόν ἑαυτόν του θεόν παρασύροντας πολλούς στό κοσμικό πνεῦμα τῆς ἀποστασίας του. Ἡ ἀποστολή τοῦ βιβλίου τῆς ἀποκαλύψεως εἶναι νά φανερώσει τά σημάδια τῆς παρουσίας του καί τήν καταστροφή αὐτοῦ καί τῶν ἀκολουθούντων αὐτόν, “ἐκδίκησιν εἰς τούς μή γνωρίζοντας Θεόν, καί εἰς τούς μή ὑπακούοντας εἰς τό εὐαγγέλιον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ” (Β΄ Θεσ. α΄ 8).
Γιά τόν ἐρχομό τοῦ ἀντιχρίστου ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης “Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· ὄθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν”(Α΄ Ἰωάν. β΄ 18), “τί ἐστιν ὁ ψεύστης, εἰ μή ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτος ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τόν πατέρα καί τόν υϊόν.” (Α΄ Ἰωάν. β΄ 22). Φανερώνει ὅτι εἶναι πρόσωπο πού ἀρνεῖται τόν Θεό καί ἐκφράζει τό “μυστήριον τῆς ἀνομίας” (Β΄ Θεσ. β΄ 7) καί τό ψεῦδος (Β΄ Θεσ. β΄ 9, 11). Ὁ προορισμός του εἶναι νά φέρει τούς ὁπαδούς του σέ κρίσιν (Β΄ Θεσ. β΄ 12). Ὑποχρεώνει τούς ἀνθρώπους νά δεχθοῦν τό χάραγμά του (Ἀποκ. ιγ΄ 16), νά τόν προσκυνήσουν ὡς θεόν (Ἀποκ. ιγ΄ 12) μέ σκοπό νά καταργήσει τό “ναό τοῦ Θεοῦ” (Β΄ Θεσ. β΄ 4). Θά ἐπιβάλλει τό χάραγμα τοῦ θηρίου (Ἀποκ. ιγ΄ 17), ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά ἀγοράσει ἤ νά πωλήσει χωρίς αὐτό. Τελικά θά νικηθεῖ ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν ἔνδοξο παρουσία Του μεθ’ ὅλων τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων (Ἀποκ. ιθ΄ 11-21, Β΄ Θεσ. β΄ 8).
Τό δεύτερο θηρίο πού περιγράφει στό ιγ΄ κεφάλαιο τῆς ἀποκαλύψεως δείχνει τήν εἰκόνα τοῦ Ἀντιχρίστου “καί εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς καί εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ καί ἐλάλει ὡς δράκων” (11). Ὡς θηρίον δείχνει τήν ἀγριότητα πρός κάθε ἠθικό καί ἅγιο πού πολεμεῖ κάθε τι πού προέρχεται ἀπό τόν Θεό. Ὁ πόλεμός του θά εἶναι σφοδρός γιά νά ἐξαλέιψει κάθε ἱερό πού λατρεύεται ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἀντίχριστος γίνεται τό σύμβολο τοῦ κακοῦ πού θά ἀναζητήσει ἐξουσίες γιά νά κυριαρχήσει μέ ὁποιοδήποτε τρόπο πάνω στή γῆ. Ὡς δράκων θά φονεύει κάθε ἄνθρωπο πού θά ἀντιδρᾶ στίς ἐντολές του, διότι “ἔχων θυμόν μέγαν” (ιβ΄ 12). Ὁ ἀντίχριστος ὡς ἄνθρωπος τῆς ἀπωλείας καί τῆς ἁμαρτίας θά χρησιμοποιεῖ κάθε διαβολική πανουργία γιά νά παρασύρει στά πονηρά σχέδια πολλούς ἀνθρώπους “ὅστις θέλει ἐλθεῖν κατ’ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ ἐν πάσῃ δυνάμει καί σημεῖοις καί τέρασι ψεύδους καί ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας μεταξύ τῶν ἀπολυμένων, διότι δέν ἐδέχθησαν τήν ἀγάπην τῆς ἀληθείας διά νά σωθῶσι· καί διά τοῦτο θέλει πέμψει ἐπ’ αὐτούς ὁ Θεός ἐνέργειαν πλάνης, ὥστε νά πιστεύσωσιν εἰς τό ψεῦδος” (Β΄ Θεσ. 9-11). Τό ὅπλο του θά εἶναι τό ψεῦδος πού θά πλανήσει πολλούς γιά νά τόν λατρεύσουν οἰκειοθελῶς.
Ὁ ἀντίχριστος θά εἶναι ἄνθρωπος διεφθαρμένος καί μέγας ἀντίπαλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὑπερήφανος πού θά ἔχει μέσα του τό πονηρό πνεῦμα, γιά νά κατευθύνει πολλούς στήν πλάνη τῆς ἀποστασίας ἀπό τό Θεό: “πολλοί γάρ ἐλεύσονται ἐπί τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμί ὁ Χριστός, καί πολλούς πλανήσουσι” (Ματθ. κδ΄ 5). Ὅσοι ἀρνηθοῦν νά ὑποταχθοῦν στήν κυριαρχική δύναμή του καί δέν λάβουν τό χάραγμά του ἐπί τοῦ μετώπου των ἤ τῆς χειρός των θά θανατωθοῦν.
Τό πνεῦμα τοῦ ἀντιχρίστου ἔχει εἰσέλθει στό κόσμο μέ τή λατρεία τῆς ὕλης καί τοῦ ψεύδους, τῆς βίας καί τῆς δυνάμεως τῶν ὅπλων. “Πᾶν πνεῦμα, τό ὁποῖον δέν ὁμολογεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦλθεν ἐν σαρκί, δέν εἶναι ἐκ τοῦ Θεοῦ· καί τοῦτο εἶναι τό πνεῦμα τοῦ ἀντιχρίστου, τό ὁποῖον ἠκούσατε ὅτι ἔρχεται καί τώρα μάλιστα εἶναι ἐν τῷ κόσμῳ” (Α΄ Ἰωάν. δ΄ 3). “Διότι πολλοί πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τόν κόσμον οἵτινες δέν ὁμολογοῦσιν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦλθεν ἐν σαρκί· ὁ τοιοῦτος εἶναι πλάνος καί ὁ ἀντίχριστος” (Β΄ Ἰωάν. 7).
Τό ἱερό βιβλίο τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη ἀναφέρει γιά τήν παγκόσμια κυριαρχία τοῦ ἀντιχρίστου, πού ὡς ψευδοπροφήτης θά παρασύρει ἔθνη καί λαούς στήν προσωπική ὑποδούλωσή του. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός γράφει, ὅτι ὁ ἀντίχριστος εἶναι: “ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀνομίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν ἤ σέβασμα, ὥς τε αὐτόν, ὅτι ἐστί Θεός... ἄνθρωπος ἐκ πορνείας τίκτεται, καί ὑποδέχεται πᾶσαν τήν ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ.” Στή Διδαχή τῶν Δώδεκα ἀποστόλων γράφει: “Καί τότε φανήσεται ὁ κοσμοπλάνος ὡς υἱός θεοῦ καί ποιήσει σημεῖα καί τέρατα καί ἡ γῆ παραδοθήσεται εἰς χεῖρας αὐτοῦ καί ποιήσει ἀθέμιτα, ἅ οὐδέποτε γέγονεν ἐξ αἰῶνος”. Ὁ Εὐσέβιος Καισαρείας γράφει: “τελευταῖος ἐπί συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν ἤ σέβασμα”. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἐπισημαίνει: “Πρόδηλον δέ, ὅτι τό θηρίον ὁ Ἀντίχριστος ἐστιν.” Ὁ Ἅγιος Κλήμης Ρώμης τονίζει: “ἐν γάρ ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις... τότε ἐμφανήσεται ὁ κοσμοπλάνος, ὁ τῆς ἀληθείας ἐχθρός, ὁ τοῦ ψεύδους προστάτης, ὅν ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀνελεῖ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ”. Τό ἔργο του εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό Θεό φέρνοντας πολλές ἀναστατώσεις στό κόσμο μέ τά πονηρά σχέδιά του. Ἡ σύγχυση καί ἡ ἀνηθικότητα θά εἶναι τά ὅπλα του γιά νά διαλύσει ὅ,τι καλό ὑπάρχει στόν κόσμο. Ἡ ὑποδούλωση τῶν ἀνθρώπων θά ἀρχίσει ἀπό τό σφράγισμα, πού θά ζητήσει νά προσκυνήσουν μέ λατρεία τό δαιμονικό πρόσωπό του. “καί προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τήν ἐξουσία τῷ θηρίῳ, καί προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ’ αὐτοῦ;” (Ἀποκ. ιγ΄ 4). “καί ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καί βλασφημίαν, καί ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι” (Ἀποκ. ιγ΄ 5). “καί προσκυνήσουσιν αὐτόν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς” (Ἀποκ. ιγ΄ 8). “καί ποιεῖ σημεῖα μεγάλα, καί πῦρ ἵνα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνη εἰς τήν γῆν ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων” (Ἀποκ. ιγ΄ 13). “καί πλανᾶ τούς κατοικοῦντας ἐπί τῆς γῆς διά τά σημεῖα ἅ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι” (Ἀποκ. ιγ΄ 14). “καί ποιεῖ πάντας, τούς μικρούς καί τούς μεγάλους, καί τούς πλουσίους καί τούς πτωχούς, καί τούς ἐλευθέρους καί τούς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἤ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν” (Ἀποκ. ιγ΄ 16). “καί ἵνα μή τις δύνηται ἀγορᾶσαι ἤ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα, τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.” (Ἀποκ. ιγ΄ 17). “καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς (666)” (Ἀποκ. ιγ΄ 18). “καί ὁ καπνός τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων ἀναβαίνει, καί οὐκ ἔχουσι ἀνάπαυσιν ἡμερας καί νυκτός, οἱ προσκυνοῦντες τό θηρίον καί τήν εἰκόνα αὐτοῦ, καί εἴ τις λαμβάνει τό χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ” (Ἀποκ. ιδ΄ 11). Ἡ Ἀποκάλυψη δείχνει τό πρόσωπο τοῦ διαβόλου καί τό μέγεθος τοῦ κακοῦ πού θά προέλθει ἀπό τό σατανᾶ. Οἱ λόγοι αὐτοί εἶναι ἐντυπωσιακοί καί τονίζουν τήν ἐξάπλωση τοῦ κακοῦ σ’ ὅλο τόν κόσμο.
Τό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως μᾶς φανερώνει τό ὕπουλο σχέδιο γιά τήν ὑποδούλωση τῶν ἀνθρώπων χρησιμοποιώντας τήν οἰκονομική εὐημερία τῶν λαῶν πού θά ζοῦν σέ πολύ ἄνεση. Οἱ ὁπαδοί του θά χρησιμοποιήσουν τόν ὑλικό πλοῦτο των γιά νά διαλύσουν τήν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν καί νά φέρουν μεγάλη σύγχυση μέσα στήν ἐκκλησία μέ διαφόρους τρόπους. Ἡ πληθώρα τῶν ἀντιχριστιανικῶν θρησκειῶν μέ τίς λατρεῖες τοῦ σατανᾶ, τίς ἀμέτρητες αἱρέσεις φέρουν τήν παγκόσμια σύγχυση γιά νά διευκολύνουν τό ἔργο τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἡ ἁμαρτία θά θεωρηθεῖ ὡς καλό καί θά πολεμεῖται ὅ,τι χριστιανικό θά φανερώνεται στόν κόσμο.
Ἀλλά τά μεγάλα δεινά τοῦ χριστιανοῦ ἀρχίζουν ἀπό τήν στιγμή τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ἀντιχρίστου στή γῆ. Τότε οἱ ἀληθινοί πιστοί θά γίνουν μάρτυρες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διότι δέν θά προσκυνήσουν αὐτό τό δαιμονικό πρόσωπο πού θά ἔχει ὑπερεξουσίες στή γῆ. Ἡ πίστη καί τό χριστιανικό θάρρος των μέσα ἀπό τή θυσία των θά εἶναι ἡ ἀντίσταση στό πρόσωπο τοῦ Ἀντιχρίστου “Αὕτη ἐστιν ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν” (Α΄ Ἰωάν. ε΄ 4). Μόνο τελικά ἡ θυσιαστική πίστη θά σώσει τόν χριστιανό γιά νά ἐπιτύχει τή νίκη ἐπί τοῦ διαβόλου καί τῶν ὁπαδῶν αὐτοῦ. Γι’ αὐτό ἀναφέρει ἡ ἀποκάλυψη θά συντομεύσει τίς ἡμέρες ἐκεῖνες πρός ὄφελος τῶν χριστιανῶν ἀπό τή μεγάλη σφαγή τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως.
Ὁ χριστιανός εἶναι ἀνάγκη νά εἶναι γνώστης τῶν ἐπερχομένων δεινῶν ἀπό τούς προφητικούς λόγους τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη καί νά παρακολουθεῖ τά συμβαίνοντα στόν κόσμο πού προαναγγέλουν τόν ἐρχομό τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός τονίζει: “Ἀπό δέ τῆς συκῆς μάθετε τήν παραβολήν, ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλός καί τά φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς τό θέρος· οὕτω καί ὑμεῖς ὅταν ἴδετε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπί θύραις” (Ματθ. κδ΄ 32-33) καί “ὅταν ἴδητε τήν νεφέλην ἀνατέλλουσαν ἀπό δυσμῶν, εὐθέως λέγετε, ὄμβρος ἔρχεται, καί γίνεται οὕτω· καί ὅταν νότον πνέοντα, λέγετε ὅτι καύσων ἔσται, καί γίνεται. ὑποκριταί, τό πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς οἴδατε δοκιμάζειν, τόν δέ καιρόν τοῦτον πῶς οὐ δοκιμάζετε; τί δέ καί ἀφ’ ἑαυτῶν οὐ κρίνετε τό δίκαιον;” (Λουκ. ιβ΄ 54-57). Ὅταν βλέπουμε νά ἔρχονται σύννεφα μετά ἀπό σημαντικό χρόνο θά ἔλθουν βροχές καί καταιγίδες. Γι’ αὐτό καί ὁ συνετός ἄνθρωπος προνοεῖ νά προφυλαχθεῖ μέσα στό σπίτι του ἤ ἀλλοῦ ἀπό τήν ἐρχόμενη κακοκαιρία. Μόνο ὁ ἀσύνετος ἀδιαφορεῖ καί βρέχεται καί ἀρρωσταίνει χωρίς νά μπορεῖ νά προφυλαχθεῖ ἀπό αὐτήν. Ἔτσι καί στά πνευματικά θέματα γιά νά ἀποφύγουμε τήν ἁμαρτία προφυλασσώμεθα μέ τήν προσευχή καί τή νηστεία, ὥστε νά εἴμαστε δυνατοί σέ καιρό πειρασμῶν. Πάντοτε ἡ καλή προετοιμασία στήν πνευματική ζωή εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἐπιτυχίας στήν χριστιανική ζωή μας. Ἕνας πού δέν γνωρίζει τούς ἐχθρούς του εὔκολα φονεύεται ἀπό αὐτούς. Τό ἴδιο καί στήν πνευματική ζωή οἱ ἐχθροί του εἶναι τά πάθη καί τά δαιμονικά πνεύματα πού προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά φέρουν τό ἄτομο σέ ἀδιαφορία γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του καί σέ ἄλλες ὀλέθριες καταστάσεις μέχρι καί ἀπιστίας. “Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε” μᾶς προτρέπει ὁ Κύριος για νά εἴμαστε ἕτοιμοι στό ἀπρόσμενο κακό τῆς ζωῆς μας. Νά γρηγοροῦμε μέ κάθε τρόπο ὥστε νά μήν φανοῦμε σάν τίς πέντε μωρές παρθένες πού δέν φρόντισαν νά πάρουν λάδι ὅταν θά ἐρχόταν ὁ Κύριος. Τό λάδι συμβολίζει τήν πνευματική καθαρότητα καί τήν ἐσωτερική ἐγρήγορση, ὥστε νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά κάθε πνευματικό ἀγώνα καί ἀκόμη θυσία πρός δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὁ καλά προετοιμασμένος πνευματικά ἔχει μέσα του τή δύναμη τοῦ Θεοῦ γιά νά πολεμήσει κάθε ὁρατό καί ἀόρατο ἐχθρό του. “ἐμέ δεῖ ἐργάζεσθαι τά ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νύξ ὅτε οὐδείς δύναται ἐργάζεσθαι” (Ἰωάν. θ΄ 4). Εἶναι ἀνάγκη νά ἐργαζόμαστε πνευματικά μέ ἔργα θεάρεστα ὥστε νά μήν εἴμαστε ράθυμοι ἀλλά ἐργατικοί γιά κάθε ἔργο πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ἐκεῖνος πού ἀτενίζει μέ μεγάλη εὐλάβεια τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ εἶναι πάντοτε ἕτοιμος πνευματικά καί γνωρίζει τίς πολλές παγίδες τοῦ διαβόλου καί προφυλάσσεται ἐν καιρῷ ἐπιθέσεών του μέ τήν θεία εὐλογία. Μόνο ὁ ἐργαζόμενος νύχτα καί ἡμέρα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἔχει τό φωτισμό τοῦ Θεοῦ γιά νά διακρίνει τό καλό ἀπό τό κακό καί νά προγνωρίσει τίς ἐρχόμενες παγίδες τῶν πονηρῶν πνευμάτων καί τά πονηρά πνεύματα. Ὅταν ἀπό μακρυά βλέπουμε νά ἔρχεται τό τραῖνο νά μᾶς πατήσει, ἐμεῖς ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τίς γραμμές τοῦ τραίνου γιά νά ἀποφύγουμε τόν κίνδυνο τοῦ θανάτου καί ὑπάρχουν πινακίδες πού μᾶς προφυλάσσουν ἀπό τό κακό. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τό ἀποκαλυπτικό βιβλίο τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη πού μᾶς δείχνει ἀπό τί νά προφυλαχθοῦμε τώρα γιά νά ἀποφύγουμε τόν μελλοντικό κίνδυνο καί νά εἴμαστε ἕτοιμοι πνευματικά γιά κάθε θυσία πού προσβάλλει τήν ὀρθόδοξη πίστη μας. Διότι ἄν ὑπάρξει ἀδιαφορία τώρα καί δέν δώσουμε καμιά σημασία γιά τά “σημεῖα τῶν καιρῶν”, δηλ. γιά τά συμβαίνοντα γιά τό 666 καί ἄλλα ἀντιχριστιανικά θέματα, τότε ἡ δική μας ἀμέλεια θά φέρει γρήγορα τό φόβο, τήν ὀλιγοπιστία καί τήν τελική ἀπιστία μέ τό εὔκολο πρόσχημα ὅτι ὁ Θεός δέν μᾶς βοηθᾶ. Ἡ λογική τῶν σημερινῶν γεγονότων φέρνει τό συνειδητό χριστιανό νά πάρει μιά ὀρθόδοξη θέση πού νά μήν κλονίζεται ἡ πίστη του ἀλλά νά θερμαίνεται γιά ἀγῶνες πού νά δηλώνει τήν ἀγάπη μας πρός τόν ἐσταυρωμένο Κύριόν μας. Ἡ προσοχή μας, στήν σημερινή ἐποχή πού τά πάντα εὑρίσκονται σέ μιά πλήρη σύγχυση καί ἀδιαφορία πρός τίς ὑψηλές πνευματικές ἀξίες τοῦ χριστιανισμοῦ, πρέπει νά εἶναι μεγάλη ὥστε νά μήν παρασυρθοῦμε ἀπό εὔκολες λύσεις ὅτι ἀκόμη δέν ἔχει ἔρθει μεγάλος κίνδυνος γιά τήν πίστη μας στό Θεό. Ἡ δική μας ἀδιαφορία θά χρησιμοποιηθεῖ ἀπό πολλούς, πού εἶναι ἀρνητές τοῦ Θεοῦ καί ὑποσκάπτουν μέ δολιότητα τό ὑπέδαφος γιά τήν ἐκμηδένιση τοῦ χριστιανικοῦ φρονήματος καί τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ, ὡς ἀδυναμία μας καί θά εὕρουν εὔφορο ἔδαφος γιά νά παρασύρουν πολλούς μακρυά ἀπό τήν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου.
Γιά πολλούς χριστιανούς δέν τούς προβληματίζει ὁ ἀριθμός τοῦ 666 ἀλλά δέχονται ὅταν γίνει τό σφράγισμα ἐπί τοῦ ἀνθρωπίνου σώματός των δέν θά δεχθοῦν αὐτή τήν ἐνέργεια, διότι θά προτάξουν τήν ἐλευθερία τῆς συνειδήσεώς των. Ἡ εὐκολία τῶν λόγων αὐτῶν μοιάζουν μέ τόν νοικοκύρη πού ἀδιαφορεῖ γιά τήν ἀσφάλεια τοῦ οἴκου του καί εὔκολα μπαίνει σ’ αὐτό ὁ κλέπτης καί παίρνει ὅ,τι θέλει χωρίς νά εὕρει κανένα ἐμπόδιο. Ὅταν καταλάβει τό πρωΐ ὅτι τοῦ πῆραν τά περισσότερα πράγματα, τότε ἀρχίζει ὁ φόβος καί ζεῖ καθημερινά μέ τόν κίνδυνο τῆς ἀνασφάλειάς του καί τοῦ κινδύνου τῆς ζωῆς του. Ἐνῶ ὁ φρόνιμος νοικοκύρης ἀσφαλίζει τό οἴκο του κάι τόν φυλάσσει μέ κάθε τρόπο μέ κλειδιά ἀσφαλείας, ὥστε νά ἀποτρέψει τόν κλέπτη ἀπό κάθε ἐπίθεση. Γνωρίζοντάς το αὐτό ὁ κλέπτης δέν θά ἐπιθυμήσει εὔκολα νά μπεῖ μέσα στό σπίτι αὐτό. Τό ἴδιο καί ὁ χριστιανός πρέπει ὡς καλός νοικοκύρης νά ἐνδιαφέρεται ἀπό τώρα γιά τήν ἀσφάλεια τῆς ψυχῆς του καί τῶν ἄλλων μέ τό νά γνωρίζει τούς κινδύνους τῆς ἐπιθέσεως τοῦ διαβόλου καί νά ὁπλισθεῖ μέ γνώση καί πίστη πού νά μήν μπορεῖ εὔκολα νά εἰσέλθει μέσα του ἀλλά ὅταν τόν δεῖ ὁπλισμένο με δυνατή πίστη θά ἀποφύγει νά τόν πολεμήσει. Γι’ αὐτό ἡ πανουργία τοῦ πονηροῦ εἶναι νά πλανήσει τόν σημερινό χριστιανό στή ἀδιαφορία καί στήν ραθυμία γιά τόν ἀριθμό αὐτό. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει χαρακτηριστικά: “κλυδωνιζόμενοι καί περιφερόμενοι παντί ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων ἐν πανουργίᾳ πρός τήν μεθοδείαν τῆς πλάνης” (Ἐφεσ. δ΄ 14). Δέν πρέπει νά παρασυρόμαστε ἀπό διδασκαλίες πού εἶναι ἀντίθετες ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη μας ἀλλά νά ἐμμένουμε μέ ἐπιμονή στήν σωστή θέση τῶν δογμάτων τῆς ἐκκλησίας μας καί νά γνωρίζουμε τούς τρόπους τῆς πλάνης τοῦ πονηροῦ γιά νά ἀποφύγουμε τίς παγίδες αὐτοῦ. Πολλοί ὑποστηρίζουν ὅτι δέν πρέπει νά δίνουμε μεγάλη ἔμφαση στόν ἀριθμό 666 ἀλλά στήν πίστη πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό. Παραγνωρίζουν ὅμως αὐτοί, ὅτι τό 666 εἶναι ἡ πρώτη παγίδα γιά νά σκλαβώσει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Μέσα στά πατερικά κείμενα ὅτι οἱ ἅγιοι γνώριζαν ὅλες τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ καί ὁ ἀγώνας τους ἦταν μεγάλος, διότι παντοῦ στή ζωή των ἔβλεπαν μέ ἔνταση τήν παρουσία αὐτῶν πού τούς ἐμπόδιζαν στό πνευματικό ἔργο των. Ἡ γῆ εἶναι χῶρος πνευματικῶν ἀγώνων γιά τόν συνειδητό χριστιανό καί ἀγωνίζεται μέ κάθε τρόπο νά διαφύγει τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ μέ τήν ἐξυπνάδα τῆς νήψεως, τῆς προσευχῆς καί τῆς νηστείας. Ἐκεῖνος πού ἀγωνίζεται πνευματικά ἀνά πᾶσα στιγμή βλέπει τίς παγίδες του μπροστά καί ὁ πόλεμος πολλές φορές εἶναι μετωπικός πού μέ τή θεία δύναμη ἀποτρέπει τά δόλια σχέδιά του. Ἐκεῖνος πού γνωρίζει τίς παγίδες τοῦ διαβόλου εὔκολα ἀμύνεται καί προφυλάσσεται ἀπό τό κακό. Γιά πολλούς πού ἀψηφοῦν τή δύναμη τοῦ διαβόλου καί ζοῦν χωρίς τήν ὕπαρξή του καί εὔκολα πέφτουν στίς παγίδες του χωρίς νά τό καταλαβαίνουν. Γιά νά νικήσεις ἕναν ἐχθρό χρειάζεται νά γνωρίζεις ὅλες τίς πανουργίες του, τά σχέδιά του καί τά ὅπλα πού θά χρησιμοποιήσει ἐναντίον σου ἀλλοιῶς εἶσαι χαμένος νά νικηθεῖς εὔκολα. Τό ἴδιο ἰσχύει γι’ αὐτά τά ἄτομα πού ἀδιαφοροῦν γιά τόν ἀποκαλυπτικό ἀριθμό 666 καί δέν δίνουν σημασία σ’ αὐτήν τήν παγίδα τοῦ διαβόλου. Πολλές φορές ὁ διάβολος δέν ἔρχεται στόν ἄνθρωπο ὁ ἴδιος ἀλλά χρησιμοποιεῖ ἄλλα πρόσωπα, σκέψεις μέ τέλεια λογική, μέ στόχο τήν ἀπομάκρυνση τοῦ πιστοῦ ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ζωή, τήν προσευχή, τήν νηστεία καί εὔκολα τόν ὁδηγεῖ στήν τελεία πτώση του μέ τήν ἀδιαφορία του γιά τό Θεό καί τά πιστεύω τῆς ἐκκλησίας. Ὁ ὀρθολογισμός εἶναι ὁ μεγάλος ἐχθρός τῶν εὐαγγελικῶν λόγων, διότι ἀψηφᾶ τήν πίστη τῆς καρδιᾶς καί τούς λόγους τοῦ Θεοῦ στήν θεία ἀποκάλυψη τῆς Ἁγίας Γραφῆς πού δέν ἑρμηνεύονται μέ τήν λογική ἀλλά ἁπλῶς ἡ πίστη εὔκολα τούς δέχεται ἁπλά καί ταπεινά.
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρεται: “Καί ἦν ὁ σταθμός τοῦ χρυσίου τοῦ ἐλελυθότος τῷ Σαλωμών ἐν ἐνιαυτῷ ἑνί ἑξακόσια καί ἑξήκοντα ἕξ (666) τάλαντα χρυσίου, χωρίς τῶν φόρων τῶν ὑποταγμένων καί τῶν ἐμπόρων καί πάντων τῶν βασιλέων τοῦ πέραν καί τῶν σατραπῶν τῆς γῆς” (Γ΄ Βασιλειῶν ι΄ 14-15). “Καί ἦν ὁ σταθμός τοῦ χρυσίου τοῦ ἐνεχθέντος τῷ Σαλωμών ἐν ἐνιαυτῷ ἑνί ἑξακόσια ἑξηκονταέξ (666) τάλαντα χρυσίου” (Β΄ Παραλειπομένων θ΄ 13-14). Ὁ ἀριθμός 666 στήν Παλαιά Διαθήκη εἶχε σχέση μέ τά τάλαντα ὡς φόρος ὑποτελείας καί δουλείας. Μέ τόν ἴδιο τρόπο ἔχει εἰσέλθει σέ καζίνο καί πλῆθος τυχερῶν παιχνιδιῶν. Ἐπίσης εἰσῆλθε στά ἐμπορεύματα, στίς μηχανές, στά βιβλιάρια, στίς κάρτες πολλαπλῆς διαδρομῆς, στίς καθημερινές δοσοληψίες μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί σέ ποικίλα ἄλλα εἴδη πρός διευκόλυνση τοῦ ἐλέγχου αὐτῶν. Ἡ συνέχιση στίς ταυτότητες καί τελικά στήν σφράγιση τοῦ ἀνθρώπου.
Τό πρόβλημα εἶναι γιατί τόσο θόρυβος γι’ αὐτόν τόν ἀριθμό 666, πού πολλοί χριστιανοί θεωροῦν ὅτι εἶναι ἕνας συμβολισμός, ὅπως τόσοι ἄλλοι ἀριθμοί μέσα στήν Ἁγία Γραφή. Ἆραγε εἶναι τόσο κακό αὐτός ὁ ἀρθιμός πού μπορεῖ νά μᾶς καταστρέψει πνευματικά; καί τί μπορεῖ νά κάνει μπαίνοντας σέ μία ταυτότητα; «Ἐγώ πιστεύω στό Θεό καί ὄχι σέ ἀριθμούς», θά ἰσχυρισθοῦν πολλοί, καί ἄλλες πολλές ἐρωτήσεις θέτουν γιά τό ζήτημα αὐτό.
Εἶναι ἀνάγκη νά τονίσουμε ὅτι πολλοί χριστιανοί ἔχουν ἄγνοια τῶν εὐαγγελικῶν λόγων καί στηρίζονται σέ μιά λογική ἐπιχειρημάτων πού πέφτει ἔξω ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική θεώρηση τῆς ἁγιογραφικῆς μελέτης. Τά κριτήριά τους στηρίζονται σέ προσωπικές ἀπόψεις τους πού δείχνουν μιά ἄγνοια τοῦ ὅλου θέματος. Εἶναι γεγονός, γιά πολλούς λείπει ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς και τῆς πατερικῆς σοφίας. Δέν ἀσχολοῦνται μέ πνευματικά θέματα ἀλλά τυχαῖα μπορεῖ νά διαβάσουν περί τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ἀγνοῶντας τά βασικά περί τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς τους. Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς δέν προβληματίζει πολλούς ἀλλά ἡ κοσμική ζωή μέ τούς πολλούς κινδύνους τῆς καταστροφῆς τῆς ψυχῆς των. Ἡ ἀμέλεια γιά πνευματικά θέματα τούς ὠθεῖ νά διαστρέφουν τήν ἀλήθεια περί τῶν δογματικῶν ἀληθειῶν καί γίνονται εἰδήμονες σέ θέματα πού ἔχουν ἐλάχιστη γνώση.
Εἶναι σπουδαῖο νά τονίσουμε ὅτι ἡ ἄγνοια περί τοῦ 666 καί τόσων ἄλλων πνευματικῶν δογματικῶν θεμάτων ὁδηγοῦν πολλούς στήν ἡσυχία ὅτι δέν συμβαίνει τίποτε καί νά μήν ἀνησυχοῦμε. Δέν δίνουν σημασία στόν ἀριθμό τοῦ 666 καί στίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες, διότι δέν θεωροῦν ὅτι δέν προσβάλλει τήν χριστιανική ἰδιότητά τους. Γίνονται χωρίς νά τό καταλάβουν συνεργοί τῶν ἀντιχριστιανικῶν κινήσεων ἀπό τήν ραθυμία καί τήν ἔλλειψη γνώσεων περί αὐτῶν. Ἡ σιωπηρή παρουσία των δέν βοηθεῖ νά δείξουν τήν πίστη των, διότι δέν φανερώνουν τήν μαρτυρική ζωή των μέ τό λόγο καί τά ἔργα των ἀλλά δειλιοῦν νά δείξουν τό χριστιανικό θάρρος. Οἱ μάρτυρες τῶν πρώτων αἰώνων θυσιάζαν τή ζωή των γιά νά μήν θυσιάσουν στά εἴδωλα ἤ νά μήν κάνουν ἄλλες ἔγγραφες δηλώσεις πού ἀρνιόντουσαν τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. “Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς” (Ματθ. ι΄ 32-33). Ἡ ὁμολογία τοῦ χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι περισσότερο ἐξωτερική πρός δόξα τοῦ Θεοῦ γιά νά φανερώσει τήν μαρτυρική πίστη μας στούς ἄλλους. Δέν μπορεῖ κανείς ἐσωτερικά νά πιστεύει στόν Θεό καί ἐξωτερικά νά δέχεται τό 666, πού εἶναι τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἡ ἐρώτηση εἶναι: τελικά ὁ ἀριθμός 666 εἶναι ἕνα νούμερο ἤ ἕνας συμβολισμός ἤ δηλώνει τό ὄνομα τοῦ Ἀντιχρίστου; Ἡ Ἀποκάλυψη γράφει: “ὁ ἔχων τό χάραγμα, τό ὄνομα τοῦ θηρόυ ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ” (Ἀποκ. ιγ΄ 18). Εἶναι καθαρός ὁ λόγος, τό χάραγμα εἶναι ὁ ἀριθμός καί τό ὄνομα τοῦ Ἀντιχρίστου. Τό ὄνομα καί ὁ ἀριθμός ταυτίζονται μεταξύ τους καί τό ἕνα δέν ὑπάρχει χωρίς τό ἄλλο. Τό χάραγμα εἶναι σφράγισμα μέ ἀριθμό, ὁ ὁποῖος εἶναι τό ὄνομα τοῦ θηρίου. “τόν ἀριθμόν τοῦ θηρίου· ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί· καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς΄” (στ. 18). Ἀλλά ὁ 666 εἶναι “τό ὄνομα τοῦ θηρίου” καί “ἀριθμός ἀνθρώπου” πού θά φέρει ὁ σφραγισμένος ἐπί τοῦ μετώπου του. Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος καί μάρτυρας γράφει: “Τό ἐπί τό μέτωπον (χάραγμα), ἵνα πάντες ὦσιν ἐστεφανωμένοι πύρινον καί οὐ ζωῆς, ἀλλά θανάτου μεθ’ ἑαυτῶν περιφέροντες...” (ΒΕΠΕΣ 6, σελ. 214, 215). Τό χάραγμα θά εἶναι στό μέτωπο καί εἶναι στεφάνι θανάτου καί ὄχι ζωῆς. Ἐνῶ τό σφράγισμα τῆς βαπτίσεως εἶναι στεφάνι ζωῆς καί σωτηρίας, δωρεά τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Ὁ π. Εὐσέβιος Βίττης γράφει: “...Ὅποιος δέχεται αὐτόν τόν μισητό ἀριθμό “ἀποτάσσεται τῷ Χριστῷ”, δηλ. ἀπαρνεῖται τόν Χριστό, φεύγει ἀπό τήν παράταξη τοῦ Χριστοῦ καί “συντάσσεται τῷ σατανᾷ”, πάει μέ τόν διάβολο. Αὐτόν πού κατά τό βάπτισμά του τόν ἀποκήρυξε, μέ αὐτόν πάει πάλι. Αὐτό δέν τό λέμε ἐμεῖς ἀπό φανατισμό, ἀλλά ἡ Γραφή. Ἄν τώρα κάποιοι θέλουν νά θεωροῦν ὅ,τι λέει ἡ Γραφή φανατισμό κλπ. ἄς τό κάνουν. Ἐμεῖς θά ἀκούσουμε τή Γραφή καί ὄχι αὐτούς... Ὅσοι δέχονται τό χάραγμα ἀποκόπτονται ἀπό τό Θεό, γίνονται δέσμιοι τοῦ σατανᾶ καί ὑπόκεινται στίς ἴδιες συνέπειες πού θά ἔχη καί γιά τόν ἴδιο ἡ ἀσέβεια καί ἡ θρασυτάτη ἀνταρσία του ἐναντίον τοῦ Θεοῦ”.
“ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματος τοῦ θηρίου, τό 666, γράφεται στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως μέ τά ἑλληνικά γράμματα χξς΄. Μιά εὔστοχη συμβολική ἑρμηνεία βλέπει στά γράμματα αὐτά τά ἀρχικά τῶν λέξεων: Χριστός ξένος σταυροῦ. Ὁ Ἀντίχριστος παρουσιάζεται στόν κόσμο ὡς Μεσσίας ξένος πρός τόν σταυρό. Δέν σταυρώνεται ὁ ἴδιος, γιατί δέν ἔχει σχέση μέ τήν ἀγάπη καί τή θυσία. Οὔτε ζητᾶ ἀπό τούς ἀνθρώπους νά σηκώσουν τό σταυρό τους. Ὑπόσχεται εὐκολία καί ἄνεση μέ μοναδικό ὅρο” τήν πλήρη ὑποταγή τους. Ἀρκεῖ νά παραδοθεῖ ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτόν, γιά νά ζήσει ἄνετα. Ἀρκεῖ νά τόν προσκυνήσει, γιά νά ἀπολαύσει τά ἀγαθά τῆς γῆς.
... Ὁ ἀντίχριστος κατορθώνει καλύτερα τό ἔργο του, ὅταν ὁ ἄνθρωπος τόν λησμονεῖ ἤ πιστεύει πώς δέν ὑπάρχει. Κι ἐμεῖς ζοῦμε λησμονώντας ἤ ἀρνούμενοι τήν ὕπαρξή του. Στό μεταξύ ὁ ἀντίχριστος ἐξακολουθεῖ τό ἔργο του. Καί κινδυνεύουμε νά δοῦμε ἤ νά βλέπουμε ἤδη τό ἀποκορύφωμα τοῦ μυστηρίου τῆς παρουσίας του, χωρίς νά τό ὑποψιασθοῦμε. Κινδυνεύουμε νά φτάσουμε στήν ἐποχή τῆς τελικῆς ἐμφανίσεώς του, χωρίς νά τό καταλάβουμε. Χωρίς νά σκεφτοῦμε ὅτι ἀκολουθοῦμε τήν προτροπή του καί νά μετανοήσουμε.
... Οἱ Ἅγιοι πολεμοῦσαν τόν ἀντίχριστο σέ ὁλόκληρη τή ζωή τους. Μέ τήν ἄσκηση καί τήν προσευχή, μέ τή διδασκαλία καί τή σιωπή, μέ τούς κοινωνικούς καί δογματικούς ἀγῶνες τους κτυποῦσαν τό διάβολο καί τά ἔργα τοῦ διαβόλου. “Πάλιν ὁ δεινός καί ἀρχέκακος ὄφις”, ὑψώνει τό κεφάλι ἐναντίον μας, συνήθιζε νά λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅταν κάποια καινούργια ἀπειλή παρουσιαζόταν στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλά ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ, πρόσθετε, συνέτριψε τήν κεφαλή τοῦ διαβόλου... Τό μυστήριο τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ συντρίβει καί ἀφανίζει τό μυστήριο τοῦ ἀντιχρίστου. Καί ὅποιος ζεῖ τό μυστήριο τοῦ σταυροῦ, πού εἶναι μυστήριο αὐταπαρνήσεως καί νεκρώσεως γιά τόν κόσμο, μετέχει “ἤδη ἀπό τή ζωή του αὐτή στή νίκη κατά τοῦ Ἀντιχρίστου. Καί μετέχοντας στή νίκη αὐτή μετέχει στή δόξα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί στή χαρά τοῦ Παραδείσου”
Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος γράφει γιά τόν ἀριθμό 666 ἀκριβῶς: “Τότε θέλει τούς ἀποκριθῇ ὁ πλάνος, νά τούς εἰπῆ· Ἐλᾶτε νά σᾶς κάμω βοῦλλαν εἰς τό δεξιόν χέρι καί εἰς τό μέτωπον, καί τότε νά σᾶς δώσω εἴτι γυρεύετε. Ἐκεῖνοι δέ, μή γνωρίζοντες τήν πλάνη του, θέλουν σταθῇ νά τούς βουλλώσῃ εἰς τό δεξιόν χέρι καί εἰς τό βλέφαρον, διά νά μή δύνωνται πλέον νά κάμουν τόν Σταυρόν τους, ἀλλά νά εἶναι ὅλως διόλου ἐδικοί του· ἡ βοῦλλα του θέλει ἔχῃ ψῆφον, ἑξακόσια ἑξηνταέξη, καθώς μαρτυρεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος εἰς τήν Ἀποκάλυψίν του... “εἰμή ὁ ἔχων τό χάραγμα, ἤ τό ὄνομα τοῦ θηρίου, ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ· ὦδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων τόν νοῦν ψηφισάτω τόν ἀριθμόν τοῦ θηρίου· ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί· καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ, ἑξακόσια ἑξηκονταέξ”. Ἡ δέ ἔννοια τῆς βούλλας θέλει νά λέγῃ· Ἀρνοῦμαι τόν Ποιητήν τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς· ἀρνοῦμαι τό ἅγιον Βάπτισμα· ἀρνοῦμαι ὅτι τό νά λατρεύω τόν Χριστόν, καί γίνομαι ἐδικός του δοῦλος· ἀρνοῦμαι τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, καί ἀγαπῶ τήν κόλασιν, ἀρνοῦμαι τόν Σταυρόν, καί δέχομαι τήν ἐδική βοῦλλαν. Τοιαύτην ἔννοιαν θέλει νά ἔχῃ ἡ βούλλα ἐκείνη τοῦ πλάνου Ἀντιχρίστου”. Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος τονίζει χαρακτηριστικά “ἡ βοῦλλα του θέλει ἔχῃ ψῆφον, ἑξακόσια ἑξηντέξη”, δηλαδή ἡ βοῦλλα ἔχει πάνω ἕνα ἀριθμό πού εἶναι τό 666. Τό ἀναφέρει καθαρά, δέν εἶναι οὔτε σύμβολο, οὔτε λέξη ἤ πρόσωπο ἀνθρώπου ἀλλά ἕνας ἀριθμός πού εἶναι τό 666. Καί συνεχίζει παρακάτω: “Ἡ δέ ἔννοια τῆς βούλλας θέλει νά λέγῃ· Ἀρνοῦμαι τόν Ποιητήν τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς· ἀρνοῦμαι τό ἅγιον Βάπτισμα...”. Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος γιά νά γίνει κατανοητός αὐτός ὁ ἀριθμός καί νά δώσει τήν σημασία τοῦ ἀριθμοῦ, γράφει: “ἡ ἔννοια τῆς βούλλας”, δηλ. ἡ σημασία, ἡ ἑρμηνεία τῆς βούλλας. Ἡ λέξη “ἔννοια” στό λεξικό σημαίνει: “ἔννοια=σπουδαιότης, σημασία, ἐξαγόμενο νόημα, τό ἀκριβές νόημα, ἡ οὐσία αὐτῶν...” Δηλ. ὁ ἀριθμός 666 σημαίνει: “Ἀρνοῦμαι τόν Ποιητήν τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς· ἀρνοῦμαι τό ἅγιον Βάπτισμα...”. Ἐκεῖνος πού θά φέρει τή βοῦλλα μέ τόν ἀριθμό 666 θά ἀρνηθεῖ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί θά προσκυνήσει τόν Ἀντίχριστο. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης γράφει ἐπί λέξει: “ὁ ἔχων τό χάραγμα, ἤ τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐττοῦ”. Τό χάραγμα εἶναι ἡ βούλλα, ἡ σφραγίδα καί αὐτή θά ἔχει ἀριθμό πού θά εἶναι τό ὄνομα αὐτοῦ. Τό ὄνομα αὐτοῦ θά εἶναι γνωστό σέ ὅλους ἀλλά θά χαράζονται μέ τόν ἀριθμό αὐτό γιά νά διακρίνονται οἱ δικοί του ἀπό τούς χριστιανούς. Ὅταν λέγουμε “χάραγμα” ἐννοεῖται “ἐντύπωσις σήματος, σφράγισις ἐπί τοῦ δέρματος, οἷον ἐπί τοῦ μετώπου, τοῦ στήθους, τῆς ράχεως, τῆς χειρός”. Ἡ λέξη “χάραγμα” προέρχεται ἀπό τό ρῆμα “χαράσσω”, πού σημαίνει: “τυπώνω, διαγράφω, σχεδιάζω”. Τυπώνω ἕνα χαρακτήρα πού δείχνει ὁτιδήποτε θέλω νά χαρακτηρίσω σέ μιά σφραγίδα. Ἡ λέξη “χαρακτήρ” σημαίνει “διακριτικό γνώρισμα, τό πράγματι ἤ προσώπῳ τινί οἱονεί ἐγκεχαραγμένον ἰδίωμα, δι’ οὗ ἀναγνωρίζεται καί διακρίνεται τῶν ἄλλων, χαρακτηριστικόν”. Ὁ χαρακτήρ θά εἶναι ὁ ἀριθμός 666 καί ὄχι μιά λέξη. Καί τελειώνει ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος: “Τοιαύτην ἔννοιαν θέλει νά ἔχῃ ἡ βούλλα ἐκείνη τοῦ πλάνου Ἀντιχρίστου”. Ἡ βούλλα θά ἔχει αὐτήν τήν “ἔννοια”, δηλ. τό “ἀρνοῦμαι τόν Ποιητήν τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς...”. Ὁ ἀριθμός 666 ἑρμηνεύεται ἀπό τόν Ἅγιον περιφραστικά καί ὄχι μέ μιά λέξη “ΑΡΝΟΥΜΑΙ”. Ἡ ἄρνηση τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνη τήν ἐποχή θά εἶναι πρός τήν πίστη στόν Θεό καί ἡ προσκύνηση αὐτοῦ τοῦ προσώπου.
Ὁ ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος τονίζει: “φρικτός ἀγών ἅπασι τοῖς φιλοχρίστοις ἀνθρώποις, ἵνα μέχρις ὥρας τοῦ θανάτου μή δειλιάσωσι, μηδέ στῶσιν ἐν χαυνότητι, ὅταν χαράσσῃ ὁ Δράκων τήν ἑαυτοῦ σφραγίδα ἀντί τοῦ σταυροῦ τοῦ Σωτήρος...” καί “Ἔδωκεν ὁ Χριστός τοῖς εἰς αὐτόν πιστεύουσι τόν τίμιον καί ζωοποιόν σταυρόν καί αὐτός -ὁ Ἀντίχριστος- ὁμοίως δώσει τό ἑαυτοῦ σημεῖον”. Τό σημεῖο εἶναι ὁ ἀριθμός 666 τό ὁποῖον χαράσσει τήν σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου ἀντί τοῦ σταυροῦ Κυρίου. Αὐτός ὁ ἀριθμός συμβολίζει τό ὄνομα καί τό πρόσωπο τοῦ Ἀντιχρίστου. Πίσω ἀπό τό χάραγμα αὐτό κρύβεται τό πρόσωπο τοῦ Ἀντιχρίστου. “Τό χάραγμα “666” εἰκονίζει αὐτόν τόν Ἀντίχριστον. Ὅποιος δέχεται “τό τοῦ νοητοῦ θηρίου τοῦ διαβόλου χάραγμα”, δηλαδή τήν εἰκόνα τῆς αὐτοῦ ἀποστασίας”, δέχεται τόν ἴδιον τόν Ἀντίχριστον. Ὁ δεχόμενος τό σύμβολον δέχεται τόν συμβολιζόμενον. Τό “666” εἶναι ταυτότης τοῦ Ἀντιχρίστου καί σχετίζει καί ταυτίζει μέ τόν Ἀντίχριστον, κατ’ ἔννοιαν καί κατ’ ἐνέργειαν, ὅπως ἐλέχθη... Ὅπου σταυρός, ἐκεῖ κατά χάριν ὁ Χριστός. Ὅπου “666” ἐκεῖ “ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ” (Β΄ Θεσ. 2, 9) ὁ Ἀντίχριστος”. Ὁ ἀριθμός αὐτός δέν εἶναι τό ὄνομα αὐτοῦ ἀλλά ἡ σφραγίδα του πού χαράσσει τούς ὁπαδούς του. Τό ὄνομά του παραμένει ἄγνωστο ἀνά τούς αἰῶνες καί μυστήριον μέχρι τήν τελική ἐμφάνισή του στόν κόσμο. Ὁ ἀριθμός 666 εἶναι ἰσοδύναμος τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, διότι λέει ἡ ἀποκάλυψη: “τό χάραγμα, τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ” (Ἀποκ. ιγ΄ 17).
1. Ὁ ἐρχομός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε μέ εἰρήνη καί αἴνους τῶν ἀγγέλων γιά νά ἀναγγείλει τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἐνῶ τοῦ ἀντιχρίστου γίνεται μέ βίαιο τρόπο γιά νά φανερώνει τήν ἀποστασία ἀπό τό Θεό μέ τά πονηρά σχέδιά του πρός καταστροφή τοῦ ἀνθρώπου.
2. Τό ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι γεμάτο ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο θυσιάζοντας τόν ἑαυτό Του μέ τόν σταυρικό θάνατό Του. Ἐνῶ τοῦ ἀντιχρίστου εἶναι γεμάτο μῖσος καί καταπίεση τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν πλήρη ὑποδούλωσή του σέ αὐτόν μέ τή βία.
3. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐκφράζει τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση μέ τήν θεία ἐνσαρκωμένη ζωή Του. Ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος τό μῖσος καί τήν ὑπερηφάνεια μέ τήν δυναστική κυριαρχία του πάνω στόν κόσμο ἔχοντας μεγάλες κοσμικές ἐξουσίες.
4. Ὁ σκοπός τῆς ἐπί γῆς ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί ὁ ἁγιασμός αὐτοῦ. Ἐνῶ τοῦ ἀντιχρίστου εἶναι ὁ ἀφανισμός τοῦ ἀνθρώπου μέ τίς μεγάλες παγκόσμιες καταστροφές καί ἡ μεγάλη πλάνη ὅτι αὐτός εἶναι Θεός.
5. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔρχεται ταπεινά καί σιωπηλά στό κόσμο. Ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος μέ κοσμική ἐξουσία καί μέ μεγάλη φωνή, ἵνα φοβίζει τόν κόσμο γιά νά τόν ὑποτάξει πιό εὔκολα.
6. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός γίνεται διάκονος τῶν ἀνθρώπων γιά νά δείξει τό μεγαλεῖο τῆς θεότητός Του. Ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται ὡς ἐξουσιαστής τῶν ἀνθρώπων γιά νά δείξει τό τρομερό πρόσωπο τῆς πλάνης του μέ σκοπό τήν ἀπομάκρυνση αὐτῶν ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό.
7. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός προφητεύεται στήν Παλαιά Διαθήκη ὡς “ἄρχων τῆς εἰρήνης” (Ἠσ. θ΄ 6), ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος ὡς “ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας” (Β΄ Θεσ. β΄ 3).
8. Τό ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοοῦ ἦταν νά φανερώσει τό θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός Του καί νά ὁμολογήσει ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ σωτήρας τοῦ κόσμου. Ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται νά πολεμήσει τήν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά ἐκμηδενίσει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη.
9. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός σφραγίζει μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος τούς πιστούς Του διά τοῦ βαπτίσματος. Ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος διά βίας θέτει τό σφράγισμα τοῦ 666 ἐπί τῶν μετώπων καί τῶν χειρῶν ὅσων τό ἀρνοῦνται αὐτό.
10. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐνδιαφέρεται γιά τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος γιά τήν βασιλεία τοῦ κόσμου.
11. Ἡ θεία διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ προβάλλει τό σταυρό καί τήν φτώχεια ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος τήν ἄρνηση τοῦ σταυροῦ καί τό πλοῦτο.
12. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πολεμεῖ τό κακό μέ τήν ἀγάπη καί τή θυσία Του. Ἐνῶ ὁ ἀντίχριστος πολεμεῖ τό καλό μέ τό μῖσος καί τήν ἐξουσία τῆς δυνάμεώς του.
Πρό τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἀντιχρίστου θά ἔρθουν πολλοί ψευδοπροφῆτες, ὅπως λέγει ὁ Κύριος: “πολλοί ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καί πλανήσουσι πολλούς” (Ματθ. κδ΄ 11), οἱ ὁποῖοι λέγουν “ἐγώ εἰμί ὁ Xριστός” (Ματθ. κδ΄ 5). Αὐτοί θά γίνουν πάρα πολλοί ἐκεῖνες τίς ἡμέρες: “Ἐν γάρ ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις πληθυνσήθονται οἱ ψευδοπροφῆται καί οἱ φθορεῖς τοῦ λόγου” καί θά εἶναι “ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης” (Ἀποκ. κ΄ 8). Ἀπό τό μεγάλο πλῆθος αὐτῶν θά ξεπροβάλλει ὁ ψευδοπροφήτης τῆς Ἀποκαλύψεως ὡς πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου. Στίς ἡμέρες μας εἶναι μεγάλος ὁ ἀριθμός αὐτῶν μετά τῶν πολλῶν αἱρέσεων καί τῶν ψευδοδιδασκάλων. Ἡ προσοχή μας πρέπει νά εἶναι μεγάλη διότι θά πλανήσουν πολλούς, “βλέπετε, μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ” (Ματθ. κδ΄ 4). Μετά θά ἀκολουθήσει ἡ μεγάλη ἀποστασία ἀπό τόν Θεό. Ἡ ἀποστασία αὐτή σημαίνει ὅτι στόν κόσμο θά ὑπάρχει μῖσος καί κακία καί ἔλλειψη ἀγάπης καί “τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί καί ἀλλήλους παραδώσουσι καί μισήσουσιν ἀλλήλους” . Καί σέ ἐκεῖνες τίς ἡμέρες “παραδώσωσι φίλοι φίλους εἰς θάνατον καί ἀδελφοί ἀδελφούς καί γείτονες γείτονας καί πατήρ τέκνον καί τέκνον πατέρα”, “καί ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἔσονται ἀσέλγειαι καί ἀσωτίαι καί αἱμομιξίαι καί κιθάραι καί ὀρχήσεις καί τραγῳδίαι σατανικαί καί χλευασμοί καί παίγνια, ἅπερ ἄνθρωπος οὔτε εἶδεν, οὔτε δυνήσεται ἕως τοῦ καιροῦ ἐκείνου”.
Κατά τόν καιρόν δέ ἐκεῖνον, ὅταν ἔλθῃ ὁ Δράκων, δέν ὑπάρχει ἄνεσις ἐπί τῆς γῆς, ἀλλά θλίψις μεγάλη, ταραχή καί σύγχυσις, θάνατοι καί πεῖνα εἰς πάντα τά πέρατα, διότι θά γίνουν κατά τόπους λιμοί, σεισμοί καί θάνατοι διάφοροι ἐπί τῆς γῆς. Γενναία θά εἶναι ἡ ψυχή, ἥτις θά δυνηθῇ νά κρατήσῃ ἑαυτήν ἀπηλλαγμένην ἀπό τά σκάνδαλα ταῦτα. Διότι ἐάν εὑρεθῇ ἄνθρωπος ν’ ἀδιαφορῇ ὀλίγον, εὔκολα πολιορκεῖται καί γίνεται αἰχμάλωτος τοῦ Δράκοντος τοῦ πονηροῦ καί δολίου, καί ὁ τοιοῦτος εὑρίσκεται ἀσυγχώρητος εἰς τήν κρίσιν, διότι ἐπίστευσεν εἰς τόν Τύραννον ἑκουσίως. Πολλῶν προσευχῶν καί δακρύων ἔχομεν ἀνάγκην, ἀγαπητοί, διά νά εὑρεθῶμεν ἀκλόνητοι εἰς τούς πειρασμούς. Διότι πολλά εἶναι τά φαντάσματα, τά ὁποῖα γίνονται ἀπό τό θηρίον. Διότι ἐπειδή εἶναι θεόμαχον θέλει ὅλοι ν’ ἀπωλεσθοῦν, διότι τοιοῦτον τρόπον μεταχειρίζεται ὁ Τύραννος, ὥστε ὅλοι νά βαστάζουν τήν σφραγίδα τοῦ Θηρίου, ὅταν θά ἔλθῃ ν’ ἀπατήσῃ τά σύμπαντα. Προσέχετε, ἀδελφοί μου, τήν ὑπερβολήν τοῦ Θηρίου, διότι μεταχειρίζεται διάφορα τεχνάσματα πονηρίας. Ἄρχεται ἀπό τήν γαστέρα, ἵνα ὅταν τις μή ἔχων φαγητά, ἀναγκασθῇ νά λάβῃ τήν σφραγίδα ἐκείνου, ὄχι ὡς ἔτυχεν εἰς πᾶν μέρος τοῦ σώματος, ἀλλ’ εἰς τήν δεξιάν χεῖρα καί εἰς τό μέτωπον, διά νά μή ἔχῃ ἐξουσίαν ὁ ἄνθρωπος νά κάμῃ μέ αὐτήν τό σημεῖον τοῦ σταυροῦ, μήτε πάλιν εἰς τό μέτωπον νά σημειώσῃ τό ἅγιον ὄνομα τοῦ Κυρίου. Διότι γνωρίζει ὁ ἄθλιος, ὅτι ὅταν ὁ σταυρός τοῦ Κυρίου σφραγισθῇ ἐπί τοῦ ἀνθρώπου, λύει πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ Ἐχθροῦ, καί διά τοῦτο σφραγίζει τήν δεξιάν τοῦ ἀνθρώπου. Διότι ἐάν τίς δέν σφραγίζηται μέ τήν σφραγίδα ἐκείνου, δέν γίνεται αἰχμάλωτος εἰς τά φαντάσματα ἐκείνου, οὔτε ὁ Κύριος ἀπομακρύνεται ἀπ’ αὐτοῦ, ἀλλά τόν φωτίζει καί τόν σύρει πρός ἑαυτόν. Πρέπει νά ἐννοήσωμεν, ἀδελφοί, μετά πάσης ἀκριβείας, ὅτι τά φαντάσματα τοῦ Ἐχθροῦ εἶναι ἀποτρόπαια. Ὁ δέ Κύριος ἡμῶν ἔρχεται μέ γαλήνην διά νά ἀποκρούσῃ δι’ ἡμᾶς τά τεχνάσματα τοῦ Θηρίου...
Ἐπειδή ὁ Σωτήρ, θέλων νά σώσῃ τό ἀνθρώπινον γένος, ἐτέχθη ἐκ Παρθένου, καί ἐν σχήματι ἀνθρώπου ἐπάτησε τόν ἐχθρόν μέ τήν ἁγίαν δύναμιν τῆς Θεότητος Αὐτοῦ, ἠθέλησε καί οὗτος νά ἀναλάβῃ τό σχῆμα τῆς αὐτοῦ παρουσίας διά νά μᾶς ἀπατήσῃ. Ὁ δέ Κύριος ἡμῶν θά ἔλθῃ εἰς τήν γῆν ἐν νεφέλαις φωτειναῖς, ὡς ἀστραπῇ φοβερά, ὁ δέ Ἐχθρός δέν θά ἔλθῃ τοιουτοτρόπως, διότι εἶναι ἀποστάτης. Γεννᾶται μέν ἀκριβῶς ἐκ κόρης μιαρᾶς, ἀλλά δέν σαρκοῦται τοιουτοτρόπως. Θά ἔλθῃ δέ ὁ Παμμίαρος ἐν σχήματι τοιούτῳ, ὡς κλέπτης, διά νά ἀπατήσῃ τά σύμπαντα. Θά εἶναι ταπεινός, ἥσυχος, θά μισῇ τήν ἀδικίαν, θά ἀποστρέφηται τά εἴδωλα, θά προτιμᾶ τήν εὐσέβειαν, ἀγαθός, φιλόπτωχος, εὐειδής καθ’ ὑπερβολήν, εὐκατάστατος, ἱλαρός εἰς ὅλους, θά τιμᾷ πολύ τό γένος τῶν Ἰουδαίων, διότι αὐτοί προσμένουν τήν ἔλευσιν ἐκείνου. Μεταξύ δέ πάντων τούτων, θά ἐκτελῇ σημεῖα καί τέρατα, φόβητρα μέ πολλήν ἐξουσίαν, θά προσπαθῇ δολίως νά ἀρέσῃ εἰς ὅλους, διά νά ἀγαπηθῇ ταχέως ἀπό πολλούς, δέν θά λάβῃ δῶρα, δέν θά λαλήσῃ μεθ’ ἡμῶν, θά φαίνηται κατηφής, θά ἐξαπατᾷ τόν κόσμον ὑπό τό πρόσχημα τῆς εὐταξίας, ἕως οὗ βασιλεύσῃ. Ὅταν λοιπόν ἴδουν λαοί πολλοί καί δῆμοι τοιαύτας ἀρετάς καί δυνάμεις, ἑνοῦνται ὅλοι συγχρόνως μέ μίαν γνώμην καί μέ χαράν μεγάλην κηρύσσουν αὐτόν βασιλέα, λέγοντες μεταξύ των. Μήπως ἆρα εὑρίσκεται ἄνθρωπος ἄλλος τόσον ἀγαθός καί δίκαιος; Ἀνορθοῦται δέ εὐθέως ἡ βασιλεία ἐκείνου, καί θά πατάξῃ μεθ’ ὑμῶν τρεῖς βασιλεῖς μεγάλους. Ἔπειτα ὑψοῦται ἡ καρδία του καί θά ἐμέσῃ ὁ Δράκων τήν πικρότητά του. Ταράσσων δέ τήν οἰκουμένην κινεῖ τά πέρατα, θλίβει τά σύμπαντα καί μιαίνει τάς ψυχάς. Ὄχι πλέον ὡς εὐλαβής, ἀλλά πολύ αὐστηρός εἰς ὅλα, ἀπότομος, ὀργίλος, θυμώδης, ἀκατάστατος, φοβερός, ἀηδής, μισητός, βδελυκτός, ἀνήμερος, ἀλάστωρ, ἀναιδής καί προσπαθών νά ἐμβάλῃ εἰς τόν βόθρον τῆς ἀσεβείας ὅλον τό ἀνθρώπινον γένος. Πληθύνει σημεῖα ψευδῶς καί ὄχι ἀληθῶς, καί ἐνῶ παρίσταται πολύς λαός καί εὐφημεῖ αὐτόν, βάλλει φωνήν ἰσχυράν, ὥστε νά σαλευθῇ ὁ τόπος, ἐπί τοῦ ὁποίου ἵστανται οἱ ὄχλοι, λέγων. Γνωρίσατε ὅλοι οἱ λαοί τήν δύναμίν μου καί τήν ἐξουσίαν, μεταθέτει ὄρη καί ἀνάγει νήσους ἀπό τήν θάλασσαν μέ πλάνην καί φαντασίαν, καί ἐνῶ πλανᾷ τόν κόσμον καί φαντάζει τά σύμπαντα, πολλοί θά δοξάζουν καί θά πιστεύουν αὐτόν ὡς Θεόν ἰσχυρόν...
Πολλοί δέ τῶν ἁγίων, ὅσοι τότε θά εὑρεθοῦν εἰς τήν ἔλευσιν τοῦ μιαροῦ, χύνουν ποταμηδόν τά δάκρυα μετά στεναγμῶν πρός τόν Θεόν τόν Ἅγιον, διά νά λυτρωθοῦν ἀπό τόν Δράκοντα, καί φεύγουν μετά μεγάλης σπουδῆς εἰς τάς ἐρήμους καί κρύπτονται εἰς τά ὄρη καί τά σπήλαια μετά φόβου, καί πασπαλίζουν χῶμα καί στάκτην εἰς τάς κεφαλάς, παρακαλοῦντες νύκτα καί ἡμέραν μετά πολλῆς ταπεινώσεως. Καί ὁ ἅγιος Θεός θέλει χαρίσει τοῦτο εἰς αὐτούς, δηλαδή ὁδηγεῖ αὐτούς ἡ χάρις εἰς ὡρισμένους τόπους καί σώζονται κρυπτόμενοι εἰς τάς ὁπάς καί τά σπήλαια μή βλέποντες τά σημεῖα καί τά φόβητρα τοῦ Ἀντιχρίστου. Διότι ἡ ἔλευσις τούτου γίνεται γνωστή εἰς τούς ἔχοντας τόν νοῦν προσηλωμένον εἰς τά ἄνω, εἰς δέ τούς ἔχοντας τόν νοῦν εἰς βιωτικά πράγματα καί ποθοῦντας τά γήϊνα, δέν θά γίνῃ φανερόν τοῦτο. Διότι ὅστις εἶναι δεδεμένος πάντοτε εἰς βιωτικά πράγματα, καί ἄν ἀκούσῃ ἀπιστεῖ καί βδελύσσεται τόν λέγοντα. Οἱ δέ ἅγιοι θέλουν ἐνδυναμωθῇ, διότι πάντοτε ἀπέρριψαν τήν μέριμναν τοῦ βίου τούτου.
Πρόσεχε λοιπόν τόν ἑαυτό σου, ἄνθρωπε, καί ἀσφάλισε τήν ψυχήν σου. Ἡ Ἐκκλησία σοῦ τό φωνάζει διαρκῶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καί σοῦ προλέγει τά γεγονότα τά περί τοῦ Ἀντιχρίστου πρίν ἀκόμη νά ἔλθουν. Καί εἴτε θά πραγματοποιηθοῦν ταῦτα κατά τόν χρόνον τῆς ζωῆς σου, εἴτε μετά ἀπό σέ, δέν τό γνωρίζομεν. Ἐκεῖνο τό ὁποῖον πρέπει νά γίνῃ πρός τό συμφέρον σου εἶναι νά φροντίσῃς νά τακτοποιηθῇς, ἐπειδή γνωρίζεις πλέον ὅλα αὐτά...
Τότε θά ἔλθῃ ἐκεῖνος, ὁ Ἀντίχριστος, μέ ὅλα τά ψευδῆ καί ἀπατηλά σημεῖα καί τέρατα, ἀναβιβάζων τόν ἑαυτόν του ὑπεράνω καί τῶν εἰδώλων, ἀρχικῶς μέν ὑποκρινόμενος τήν φιλανθρωπίαν, κατόπιν δέ φανερώνοντας ὅλην τήν σκληρότητα, καί μάλιστα ἐναντίον τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ... Ποιός ὅμως εἶναι μακάριος πού θά μαρτυρήσῃ τότε μέ εὐλάβειαν ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ; Ἔχω τήν γνώμην ὅτι οἱ τότε μάρτυρες θά εἶναι ὑπεράνω ὅλων τῶν μαρτύρων. Διότι οἱ πρό τοῦ Ἀντιχρίστου ἠγωνίσθησαν μόνον ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων, ἐνῶ οἱ ἐπί τῆς ἐποχῆς του θά πολεμήσουν αὐτοπροσώπως μέ αὐτόν τόν ἴδιον τόν Σατανᾶν. Καί οἱ μέν παλαιοί διῶκται βασιλεῖς μόνον ἐφόνευον καί δέν προσεπάθουν νά ἀποδείξουν ὅτι ἀνασταίνουν νεκρούς, οὔτε παρουσίαζαν ἄλλα σημεῖα καί τέρατα. Τώρα ὅμως εἶναι πολύ μεγάλη καί ἡ κακία καί ἡ ἀπάτη καί ὁ φόβος, “ὥστε πλανᾶσθαι, εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς”.
Λοιπόν ἄνθρωπε, φύλαξε σέ παρακαλῶ τόν ἑαυτόν σου. Ἔχεις τώρα ὅλα τά προγνωστικά τοῦ Ἀντιχρίστου, καί νά μή τά σκέπτεσαι μόνον σύ, ἀλλά νά τά λέγῃς καί νά ἐνημερώνῃς καί τούς ἄλλους, ὅσους δύνασαι περισσοτέρους. Ἐάν ἔχῃς παιδιά κατά σάρκα, νά τά συμβουλεύῃς συνεχῶς. Καί ἐάν ἔσωσες κάποιον διά τῆς διδασκαλίας σου καί τόν ἔκαμες πνευματικόν σου παιδί καί αὐτόν φρόντιζε διαρκῶς νά ἐνισχύῃς, διά νά μή δεχθῇ τόν ψευδέστατον Ἀντίχριστον ὡς τόν ἀληθινόν Θεόν. “Τό γάρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας”. Μέ φοβίζουν οἱ πόλεμοι τῶν ἐθνῶν, μέ φοβίζουν τά σχίσματα τῶν ἐκκλησιῶν, μέ φοβίζει ἡ μισαδελφία τῶν ἀνθρώπων. Καί λέγω μέν ταῦτα, ἀλλά νά μή δώσῃ ὁ Θεός νά πραγματοποιηθοῦν ἐπί τῶν ἡμερῶν μας, ἀλλά ἄς φροντίσωμεν νά γίνωμεν δυνατοί καί ἀνδρεῖοι.
Ὅταν μέλλει ἔρχεσθαι ὁ Ἀντίχριστος, θέλει σκοτισθῇ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπό τά πάθη καί θά πληθυνθῇ ἡ ἀνομία καί ἡ ἀσέβεια. Καί τότε θέλουν συναχθῶσιν ὅλα τά κακά τῆς ἀνομίας καί ἀσεβείας εἰς μίαν ἀκάθαρτον κόρην τῆς πονηρίας, ἡ ὁποία θέλει ὕστερον γίνει ἀποθήκη τῆς μοιχείας. Καί καθώς ὁ Κύριος εὗρε τήν ἁγίαν Παρθένον καθαράν καί ἄμωμον καί ἐσαρκώθη ἀπό αὐτήν, οὕτω καί ὁ Σατανᾶς θέλει εὕρῃ τήν ἀκάθαρτον ἐκείνη κόρην, ἡ ὁποία θέλει εἶναι πόρνη, καί πρό τῆς συλλήψεως τοῦ Ἀντιχρίστου καί γεννήσεως καί μετά τήν γέννησιν.
Πορνευομένη θέλει γεννήσει τόν υἱόν τῆς ἀπωλείας καί μετά τήν γέννησιν ἐκείνου θέλει εἶναι ἀποθήκη τῆς πορνείας καί μοιχείας, πορνευομένη καί μοιχευομένη, ἕως τῆς ἀκαθάρτου ζωῆς αὐτῆς καί εἰς αὐτήν θέλουν συναχθῶσιν ὅλαι αἱ ἀνομίαι καί ἀκαθαρσίαι τοῦ κόσμου, τῶν τότε ἀσελγῶν ἀνθρώπων καί θά σαρκωθοῦν εἰς αὐτήν. Καί θά γίνῃ μία ἕνωσις εἰς τήν ἀκάθαρτον κοιλίαν της καί θά ζωογονηθοῦν μέ τήν ὑστέρησιν καί ἀναχώρησιν τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, διά τήν ἐνέργειαν τῆς ἁμαρτίας καί ἀνομίας καί ἀκαθαρσίας. Καί μέ αὐτάς ὅλας τάς ἀνομίας θά γεννηθῇ ὁ ἄνθρωπος καί υἱός τῆς ἀπωλείας καί ἀσεβείας. Μέ τοῦ ὁποίου τήν γέννησιν θέλει ἔλθουν ὅλαι αἱ ἀτυχίαι καί συμφοραί τῶν ἀνθρώπων. Θλίψεις, στενοχωρίαι, θάνατος καί πᾶν κακόν. Καί πρῶτον θέλουν δυστυχήσει οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν ἀγάπην καί σωφροσύνην, καί ὑστερηθοῦν ἀπό ποιμένας, ἱερεῖς καί δικαίους καί φοβουμένους τόν Θεόν. Καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ θέλει ὑστερηθῆ ἀπό ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, πνευματικούς καί εὐλαβεῖς, καθώς ἀπό τοῦ νῦν ἄρχισε νά δυστυχῇ ἀπό τοιούτους ἐναρέτους. Μετά δέ τήν ἔλλειψιν τῶν ἐναρέτων καί ἁγίων ἀνδρῶν, θέλει φανῆ καί αὐτός ὁ ἀκάθαρτος θά αὐξήσῃ εἰς τήν ἡλικίαν του καί θά ἐμπλησθῆ πάσης ἑωσφορικῆς δυνάμεως, εἰς τό νά ποιῇ τέρατα καί σημεῖα κατά φαντασίαν εἰς τούς ὀφθαλμούς τῶν ἀνθρώπων, ἐσκοτισμένων ὄντων ἀπό τά πάθη καί θά γίνῃ ταραχή πανταχοῦ καί θά τόν προσκυνήσωσιν ὅλοι. Αὐτοῦ ἡ τροφή θέλει εἶναι αἱ πορνεῖαι, μοιχεῖαι, ἀρσενοκοιτίαι, πλεονεξίαι, ἁρπαγαί, ἀλαζονίαι, μνησικακίαι, ψεύδη, φθόνοι, φόνοι. Αὐτά θέλει εἶναι ἡ τροφή καί ἡ τρυφή του καί θά καταστῇ βασιλεύς καί ἐξουσιαστής πασῶν τῶν πόλεων, ἐπειδή δέν θέλει εὑρίσκεται ἄξιον ὑποκείμενον τοιαύτης προστασίας καί θά τοῦ ὑποτάσσωνται ὅλοι. Καί τότε θέλει ἐνεργήσει τήν ἀπώλειαν τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, τότε θέλει καταφρονηθῆ τό Εὐαγγέλιον καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Ὁ δέ Θεός ἐξ οὐρανοῦ θέλει δείχνει σημεῖα φοβερά, πείναν, δίψαν αἰσθητήν καί νοητήν καί θά σηκωθῇ ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Διότι ὅσο θά τρώγουν, τόσον μᾶλλον θά πεινοῦν καί θά διψοῦν ἐπειδή δέν θά ὑπάρχῃ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ὅπου ζωογονεῖ τάς ψυχάς. Θά πνέῃ εἰς αὐτούς τό πνεῦμα τῆς πλάνης καί θά ἀποθνήσκωσιν εἰς τάς πλατείας καί θά τρώγουν τά νεκρά σώματα τῶν ἀποθνησκόντων καί ὄρνεα καί ζῶα, ἀπό τήν πείναν των καί τρώγοντες τά θνησιμαῖα, θά ἀποθνήσκουσι καί αὐτοί.
Τότε ὁ Ἀντίχριστος θέλει ἀρχίσει νά σφραγίζῃ τούς ὑπηκόους του, ἡ δέ ἔννοια τῆς σφραγίδος θέλει εἶναι αὐτή: «Ὑπήκοος ἰδικός μου εἶναι, αὐτοθελήτως ἦλθεν καί οὐχί δυναστικῶς».
Τότε θέλουν γίνει ταραχαί μεγάλαι καί οὐαί εἰς τούς σφραγιζομένους. Θά ἀναχωροῦν ἀπό τόπον εἰς τόπον καί πανταχοῦ τάς αὐτάς θλίψεις καί ταλαιπωρίας θά εὑρίσκουσι. Τά στοιχεῖα θά μετατραπῶσι, θά παρέρχωνται ταχέως αἱ ἡμέρες, ἑβδομάδες, μῆνες καί χρόνοι, καθώς λέγει “κολοβοθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι”.
Ὁ δέ Πανάγαθος προμηθούμενος τήν σωτηρίαν τῶν τότε ὀλίγων εὑρισκομένων σωζομένων, θέλει ἀποστείλει τόν πρό νόμου δίκαιον Ἐνώχ, τόν ἐν νόμῳ προφήτην Ἠλίαν καί τόν τῆς χάριτος Ἰωάννην τόν Θεολόγον, νά κηρύξωσι μετάνοιαν καί νά προθυμοποιήσωσιν εἰς ὁμολογίαν τούς μή δεξαμένους τήν σφραγίδα τοῦ Ἀντιχρίστου, ἵνα μή ἀρνηθῶσι τήν πίστιν. Διότι ὅποιος μόνον δέ δεχθῆ τήν σφραγίδα του καί μόνον, σωθήσεται, ἐπειδή μένει εἰς αὐτόν ἡ σφραγίς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί λυτρώνει τόν πιστόν ἀπό τήν βάσανον τοῦ Ἅδου. Ἡ δέ τύπωσις τῆς σφραγίδος τοῦ Ἀντιχρίστου, τόν παραδίδει εἰς τό αἰώνιο πῦρ τῆς Κολάσεως. Διά τοῦτο θά διδάσκωσιν οὗτοι οἱ τρεῖς κήρυκες, νά ὑπομένουν τήν πείναν, ἐκδεχόμενοι τήν ἐξ ὕψους βοήθειαν. Οἱ δέ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι δέν θέλουν τούς τρεῖς ἁγίους, μόνον ὅσοι ἐσφραγίσθηκαν, πολιτεύονται εὐχαριστημένοι.
Οἱ δέ ἅγιοι θέλουν, τούς λέγει ἡ σφραγίς τῆς ἀπωλείας εὐχαριστεῖται, οἱ δέ ἄνθρωποι δέν εὐχαριστοῦνται. Ἀλλ’ ἐπειδή καί ἑνώθη ἡ οὐσία τῶν Δαιμόνων μέ τήν οὐσίαν τῶν ἀνθρώπων, διά τοῦτο δέν αἰσθάνονται οὔτε πείναν, οὔτε δίψαν, πεινῶσιν ὅμως καί διψῶσιν ἑπταπλασίως ἀπό ἐσᾶς. Ὑπομείνατε λοιπόν ὀλίγον καί θέλετε ἰδεῖν νενεκρωμένους τούς σφραγισθέντας ψυχῇ τε καί σώματι, ἐσεῖς δέ ζήσεσθε αἰωνίως ἀγαλλόμενοι.
Ταῦτα καί ἕτερα θέλουν τούς λέγει οἱ τρεῖς προφῆται. Ὁ δέ Ἀντίχριστος βλέπως αὐτούς κηρύττοντας τήν ἀλήθειαν, ὀργισθείς θέλει ἀποστείλει στρατόν νά τούς φέρουσι πρός αὐτόν. Καί παρασταθέντες θέλει τούς ἐρωτήσει, διατί ἐσεῖς δέν πείσεσθε καθώς πάντες πείθονται; Οἱ δέ ἅγιοι τότε ἐλέγξωσιν αὐτόν μετά παρρησίας πομπεύοντες τήν πλάνην του...
Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἀντίχριστος ἐκτενεῖ μόνος του τάς χεῖρας του καί θά τούς φονεύσῃ. Πλήν τόν μέν Ἐνώχ καί Ἠλίαν φονεύσῃ. Τόν δέ Ἰωάννην οὐ δυνήσεται φονεῦσαι, ἀλλ’ ἀρθήσεται ἐκ μέσου αὐτοῦ, διότι ἔλαβε τήν ἀφθαρσίαν. Καί οἱ μέν Προφῆται περί Ἐνώχ καί Ἠλιοῦ προηφήτευσαν ἔρχεσθαι, διότι ὁ Ἰωάννης ὕστερον ἐπεφάνη, ὁ δέ Ἰωάννης εἰς τήν ἀποκάλυψίν του μόνον περί τῶν δύο λέγει, τόν ἑαυτόν του δέ κρύπτει, καθώς καί εἰς τό Εὐαγγέλιον «ὁ ἄλλος μαθητής λέγει», οὐχί δέ περί αὐτοῦ.
Μετά δέ τό φονεῦσαι τούς δύο προφῆτας, τά παγκάκιστα τέκνα του ποιήσουσι περισσότερα κακά, φόνους, ἁρπαγάς, πορνείας, ἀρσενοκοιτίας, παρρησία εἰς πλατείας καθώς οἱ κύνες. Εἰς τόσην δέ πονηρίαν καί μοχθηρίαν καταντήσωσιν ἐκ τῆς ἀπλήστου πορνείας, ὥστε νά ὑστεροῦνται τήν δύναμιν τῆς οὐσίας τῆς ἀνθρωπότητος. Θά γίνωνται ἐξογκωμένοι, κοντόσωμοι ὡς ἀνθρωπάρια.
Τότε ὁ Ἑωσφόρος, βλέπων ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύσις ἔγινε πονηρωτέρα ἀπό τούς Δαίμονας, εὐφρανθήσεται πώς ἐτελείωσεν ὅλην του τήν κακίαν ὁ ἀντίθεος κατά Θεοῦ καί κατά ἀνθρώπων. Ἐκεῖ δέ ἀγαλλόμενος καί εὐφραινόμενος θέλει τοῦ ἔλθει ἄνωθεν ρομφαία δίστομος εἰς τήν καρδίαν, θά τυμπανισθῇ καί φονευθῇ, εἰς ἀνταμοιβήν τῶν φόνων ὁποῦ ἐτέλεσεν ἀπό πρώτης ἀρχῆς, ὅπου διά τόν Κάϊν ἐφόνευσεν τόν δίκαιον Ἄβελ καί ἐπεκράτησεν ὁ φόνος εἰς τούς ἀνθρώπους ἄχρι τέλους τῆς συνελείας τῶν αἰώνων καί ἐσχάτως ὁ μιαρός Ἀντίχριστος φονευθείς ἀοράτως, ποιήσει τό τέλος τῶν φόνων. Καί τελεσθέντος τοῦ φόνου τοῦ Ἀντιχρίστου, θέλουν ξεστριφθῶσι τά πάντα. Οὐρανός, Γῆ, Ἥλιος, Σελήνη καί ἄστρα πάντων τῶν ὄντων, καί τότε ἤξῃ ὁ Κύριος κρίναι ζῶντας καί νεκρούς καί τότε χωρισθήσονται τά πρόβατα ἀπό τά ἐρίφια.
Γρηγορεῖτε γιά τή ζωή σας· οἱ λύχνοι ὑμῶν νά μήν σβήσουν καί αἱ ὀσφύες ἡμῶν νά μή ξεσφιχθοῦν, ἀλλά γίνεσθε ἕτοιμοι· οὐ γάρ οἴδατε τήν ὥραν, ἐν ᾗ ὁ Κύριος ἡμῶν ἔρχεται. Νά συνάζεσθε συχνά ἐποικοδομῶντας τίς ψυχές σας. Δέν θά σᾶς ὠφελήση ὅλος ὁ χρόνος τῆς πίστεώς σας, ἄν δέν ἀποδειχθῆτε τέλειοι στούς ἐσχάτους καιρούς. Στίς ἔσχατες ἡμέρες θά πληθυνθοῦν οἱ ψευδοπροφῆτες καί οἱ διαφθορεῖς καί θά ἀλλάξουν τά πρόβατα σέ λύκους καί ἡ ἀγάπη θά ἀλλάξη σέ μῖσος. Θά μεγαλώση ἡ ἀνομία καί θά ἀνάψη μῖσος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων καί θά διώξουν καί θά παραδώσουν στό θάνατο ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί θά φανῆ ὁ κοσμοπλανευτής ὡς υἱός τοῦ Θεοῦ καί θά κάμη σημεῖα καί τέρατα καί ἡ γῆ θά παραδοθῆ στά χέρια του καί θά κάνη ἀνόσια πράγματα πού δέν εἶχαν γίνει ποτέ ἕως τότε. Τότε θά μπῆ τό γένος μας στήν ἄνομη πυρά τῆς δοκιμασίας καί σκανδαλισθήσονται πολλοί καί θά χαθοῦν, οἱ δέ ὑπομείναντες μέσα στήν πίστη τους σωθήσονται ἀπ’ αὐτήν τήν κατάρα. Καί τότε φανήσεται τά σημεῖα τῆς ἀληθείας. Πρῶτο σημεῖο θά εἶναι τό ξετύλιγμα τοῦ οὐρανοῦ, δεύτερο φωνή σάλπιγγος καί τρίτο ἀνάστασις νεκρῶν. Καί δέν θά ἀναστηθοῦν στήν ἀληθινή ζωή ὅλοι, ἀλλά ὅπως ἐλέχθη· ἤξει ὁ Κύριος καί πάντες οἱ ἅγιοι μετ’ αὐτοῦ. Τότε ὄψεται ὁ κόσμος τόν Κύριον ἐρχόμενον ἐπάνω τῶν νεφελῶν τοῦ κόσμου.
Δεκέμβριος 1908
Ξαφνικά ὁ γέροντας ἔκανε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ στόν ἀέρα τρεῖς φορές. Καί εἶδα πλῆθος πτωμάτων καί ποταμούς αἵματος. Ἄγγελοι πετοῦσαν πάνω ἀπό τούς φονευθέντας καί μετά δυσκολίας κατάφερναν νά ἀνεβάσουν τίς ψυχές τῶν Χριστιανῶν ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ. Ἔψαλλον «Ἀλληλούϊα». Ἦταν τρομερό νά βλέπῃς ὅλα αὐτά. Ἔκλαυσα πικρά καί προσευχήθηκα. Ὁ γέροντας μέ ἔπιασε μέ τό χέρι καί εἶπε: «Μή κλαῖς. Ὁ Κύριος τό ἔκρινε αὐτό ἀναγκαῖο ἐξ αἰτίας τῆς χλιαρῆς πίστεως καί τῆς ἀθλιότητός μας. Ἔτσι πρέπει νά γίνῃ. Ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρας μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἔπαθε καί ἔχυσε τό Πανακήρατον Αἷμα Του ἐπάνω στόν Σταυρό. Ἔτσι λοιπόν, θά μαρτυρήσουν πολλοί ἀκόμη γιά τόν Χριστό -ἐκεῖνοι πού θά ἀρνηθοῦν νά δεχθοῦν τήν σφραγίδα τοῦ Ἀντιχρίστου, θά χύσουν τό αἷμα τους καί θά λάβουν τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου».
Κατόπιν ὁ γέροντας προσευχήθηκε, ἔκανε τρεῖς φορές τό σταυρό του πρός ἀνατολάς καί εἶπε: «Ἐδῶ ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία τοῦ Δανιήλ. Τό ἔσχατο βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως». Εῖδα τόν ναό τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἕνα ἀστέρι ἐπάνω στόν τροῦλλο του. Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι συνωστιζόταν γύρω ἀπό τόν ναό, προσπαθώντας νά εἰσέλθουν μέσα. Ἤθελα νά κάνω τό σταυρό μου, ἀλλά ὁ γέροντας μοῦ ἔπιασε τό χέρι καί εἶπε πάλι: «Ἐδῶ εἶναι τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως». Εἰσήλθαμε στόν ναό, ὅπου ὑπῆρχε πλῆθος κόσμου. Καί νά! Εἶδα ἕνα θρόνο στό μέσον τοῦ ναοῦ. Γύρω του ἔκαιγαν τρεῖς σειρές μαῦρα κεριά ἀπό πίσσα καί πάνω στόν θρόνο καθόταν ὁ ἐξουσιαστής τοῦ κόσμου, ντυμένος μέ λαμπερή κόκκινη πορφύρα, μέ ὁλόχρυσο στέμμα μέ διαμάντια κι ἕνα ἄστρο. Ρώτησαν τόν γέροντα ποιός ἦταν αὐτός. «Εἶναι ὁ Ἀντίχριστος», εἶπε. Ψηλός, μέ μαῦρα μάτια σάν κάρβουνα, μαύρη μυτερή γενειάδα, πρόσωπο σκληρό, πανοῦργο καί μοχθηρό σάν ἀγρίμι καί γαμψή μύτη.
Ξαφνικά ὁ Ἀντίχριστος πετάχθηκε ἀπό τόν θρόνο, τεντώθηκε μέ ὅλη του τήν μεγαλοπρέπεια, σήκωσε ψηλά τό κεφάλι καί ἅπλωσε τό χέρι του πρός τό πλῆθος. Τά νύχια τῶν δακτύλων του ἦταν σάν τῆς τίγρεως καί ἄρχισε νά βρυχᾶται μέ τήν κτηνώδη του φωνή: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός σας, ὁ βασιλεύς καί κυβερνήτης σας. Ὅποιος δέν δεχθῆ τήν σφραγίδα μου θά πεθάνη ἐπί τόπου». Ὅλοι ἔπεσαν στά γόνατα, προσκύνησαν καί δέχθηκαν τήν σφραγίδα στά μέτωπά τους. Μερικοί ὅμως προχώρησαν μπροστά του θαρραλέα καί φώναξαν ὅλοι μαζί μέ δυνατή φωνή: «Εἴμαστε Χριστιανοί καί πιστεύουμε στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό». Ἀμέσως τό σπαθί τοῦ Ἀντιχρίστου ἄστραψε καί τά κεφάλια τῶν νεαρῶν Χριστιανῶν κύλησαν κάτω, τό αἷμα τους χύθηκε γιά τήν πίστι τοῦ Χριστοῦ. Κατόπιν ἔφεραν μέσα νεαρούς, γυναῖκες καί μικρά παιδιά. Αὐτή τήν στιγμή ἐξαγριώθηκε ἀκόμη περισσότερο καί οὔρλιαζε σάν θηρίο: «Θάνατος. Αὐτοί οἱ Χριστιανοί εἶναι ἐχθροί μου –θανατῶστε τους». Ἀκολούθησε ἄμεσος ἐκτέλεσις. Κύλησαν κεφάλια στό πάτωμα καί σ’ ὁλόκληρο τόν ναό ἔρρευσε αἷμα Ὀρθοδόξων.
Κατόπιν ἔφεραν ἕνα δεκάχρονο ἀγόρι γιά νά προσκυνήσει. «Πέσε στά γόνατα!», τοῦ εἶπαν. Τό παιδί ὅμως πλησίασε στόν θρόνο τοῦ Ἀντιχρίστου μέ θάρρος: «Εἶμαι Χριστιανός καί πιστεύω στόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. Κι ἐσύ εἶσαι ἕνας δαίμονας, ὁ ὑπηρέτης τοῦ Σατανᾶ, εἶσαι ὁ Ἀντίχριστος». «Θάνατος!», κραύγασε μ’ ἕνα τρομερό, κτηνῶδες μούγκρισμα. Ὅλοι γονάτισαν μπροστά στόν Ἀντίχριστο. Ξαφνικά ἔπεσαν χιλιάδες κεραυνοί καί χιλιάδες ἀστραπές μέ πύρινα βέλη διέσχισαν τόν ἀέρα καί κτύπησαν τούς ὑπηρέτες τοῦ Ἀντιχρίστου. Τό μεγαλύτερο βέλος, πού ἦταν φλογερό καί εἶχε τό σχῆμα τοῦ σταυροῦ, ἔπεσε ἀπ’ τόν οὐρανό στό κεφάλι τοῦ Ἀντιχρίστου. Κούνησε τό χέρι του κι ἔπεσε, τό στέμμα του κύλησε στό ἔδαφος καί πέταξαν ἑκατομμύρια πουλιά ραμφίζοντας τά πτώματα τῶν ἀθέων ὑπηρετῶν του.
Τότε ἔνοιωσα τόν γέροντα νά μέ κτυπᾶ στόν ὦμο καί νά μοῦ λέη: «Ἄς προχωρήσουμε στόν δρόμο μας». Καί νά! Εἶδα καί πάλι πλῆθος αἵματος - ἔφθανε μέχρι τά γόνατα, μέχρι τή μέση. Ὦ, πόσο χριστιανικό αἷμα χύθηκε! Τότε θυμήθηκα τά λόγια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στήν Ἀποκάλυψη: “Καί ἐξῆλθεν αἷμα ἐκ τῆς ληνοῦ ἄχρι τῶν χαλινῶν τῶν ἵππων” (Ἀποκ. ιδ΄ 20). Ὦ Κύριε, σῶσε με τόν ἁμαρτωλό. Μέ κυρίευσε μεγάλος φόβος. Δέν ἤμουν οὔτε ζωντανός, οὔτε νεκρός. Τότε εἶδα πολλούς ἀγγέλους νά πετοῦν καί νά ψάλλουν: «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαβαώθ». Ὁ γέροντας προσευχόταν γονατιστός. Κατόπιν σηκώθηκε καί εἶπε τρυφερά: «Μή λυπᾶσαι. Γρήγορα, γρήγορα θά ἔλθη τό τέλος τοῦ κόσμου. Νά προσεύχεσαι στόν Θεό. Εἶναι οἰκτίρμων στούς δούλους Του»... (σελ. 139).
(Ἀπό ὅραμα τοῦ ἁγίου τήν νύκτα τῆς 1ης Ἰανουαρίου 1908, ὅπου τοῦ παρουσιάσθηκε ὁ ἅγ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ – γέροντας).
“Ὥσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἐξέρχεται ἀπό ἀνατολῶν καί φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου”
(Ματθ. κδ΄ 27)
“Καί τότε φανήσεται τό σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου (ὁ τίμιος σταυρός) ἐν τῷ οὐρανῷ καί τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς καί ὄψονται τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετά δυνάμεως καί δόξης πολλῆς”
(Ματθ. κδ΄ 30)
“Ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ) καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως”
(Ἰωάννης ε΄ 29)
“Τοῦτο γάρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου, ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τήν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μή φθάσωμεν τούς κοιμηθέντας, ὅτι αὐτός ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καί ἐν σάλπιγγι Θεοῦ, καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ, καί οἱ νεκροί ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σύν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καί οὕτω πάντοτε σύν Κυρίῳ ἐσόμεθα”
(Α΄ Θεσ. δ΄ 15-17)
“Ἰδού ἔρχεται μετά τῶν νεφελῶν, καί ὄψεται αὐτόν πᾶς ὀφθαλμός καί οἵτινες αὐτόν ἐξεκέντησαν, καί κόψονται ἐπ’ αὐτόν πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς”
(Ἀποκ. α΄ 7)
“Καί εἶδον θρόνον μέγαν λευκόν καί τόν καθήμενον ἐπ’ αὐτῷ οὗ ἀπό τοῦ προσώπου ἔφυγεν ἡ γῆ καί ὁ οὐρανός, καί τόπος οὐχ εὑρέθη αὐτοῖς, καί εἶδον τούς νεκρούς, τούς μεγάλους καί τούς μικρούς, ἐστῶτας ἐνώπιον τοῦ θρόνου, καί βιβλία ἠνοίχθησαν καί ἄλλο βιβλίον ἠνοίχθη, ὅ ἐστι τῆς ζωῆς, καί ἐκρίθησαν οἱ νεκροί ἐκ τῶν γεγραμμένων ἐν τοῖς βιβλίοις κατά τά ἔργα αὐτῶν. Καί ἔδωκεν ἡ θάλασσα τούς νεκρούς τούς ἐν αὐτῇ, καί ὁ θάνατος καί ὁ ᾅδης ἔδωκαν τούς νεκρούς τούς ἐν αὐτοῖς, καί ἐκρίθησαν ἕκαστος κατά τά ἔργα αὐτῶν”
(Ἀποκ. κ΄ 11-13)
Ἀκούσατε τί εἶπεν ἕνας Γέροντας:
«Καλύτερα νά κατοικῆς μαζί μέ τρεῖς ἀνθρώπους θεοφοβούμενους, παρά μαζί μέ χίλιους, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν φόβον Θεοῦ. Αὐτό σᾶς λέγω, διότι ὅταν κοντέψῃ ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου, ἐάν ὑπάρχῃ ἕνα μοναστήρι ἐπί παραδείγματι μέ ἑκατόν καλογήρους, ἀπ’ αὐτούς ζήτημα εἶναι ἄν εὑρεθοῦν δύο – τρεῖς μέ σωσμένην τήν ψυχήν. Κι ἄν πάλιν οἱ μοναχοί εἶναι πενῆντα, δέν θά εὕρῃς ἀνάμεσά τους οὔτε ἕνα νά εἶναι τῆς ψυχῆς του.
Ὅλοι θά τό ρίξουνε στό φαγητό καί ἡ καρδιά τους θά ἀγαπᾶ τά τραπέζια καί τήν κοιλίαν καί τ’ ἀρχοντιλίκια καί τό χρῆμα. Ὡστόσο, νά μή θαυμάζετε τόσον δι’ αὐτό, ὅσον διά τό ἄν θά ἠμπορέση ἔστω καί μία ψυχή νά ξεφύγῃ ἀπό τό στόμα τοῦ ἐχθροῦ».
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐπροφήτεψαν γιά ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πού θά ζήσουνε τελευταῖα καί ἐδιελέγοντο καί ἔλεγαν ὁ ἕνας εἰς τόν ἄλλον: «Ἆραγε τί ἐπράξαμεν ἐμεῖς εἰς τίς ἡμέρες μας;».
Ἀποκρίθηκε λοιπόν ἕνας ἀπ’ ὅλους, ὁ ἀββᾶς Ἰσχυρίων, πού ἦταν ὁ πλέον στοχαστικός καί εἶπε: «Ἐμεῖς ἐπράξαμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ».
Τοῦ ἀπαντοῦν πάλιν οἱ ἄλλοι καί τοῦ λένε: «Καλά ἐμεῖς, μά ὅσοι θάρθουν ὕστερα ἀπό ἐμᾶς, τί θά κάμουν;». Καί εἶπεν ὁ Γέροντας: «Θά πράξουν κι αὐτοί, ἀλλά θά φθάσουν ἕως τά μισά μας».
Τέλος, οἱ Πατέρες τόν ξαναρωτοῦν καί τοῦ λένε: «Μά ἐκεῖνοι πού θά ζήσουν ὕστερα ἀπ’ αὐτούς τί;...».
Λέγει ὁ Γέροντας:
«Τῆς γενεᾶς ἐκείνης οἱ ἄνθρωποι τίποτε δέν θά κάμουν. Καί θά τούς ἔλθῃ πειρασμός. Κι ὅσοι δοκιμασθοῦν καί βαστάξουν εἰς τούς πειρασμούς τοῦ καιροῦ ἐκείνου καί μπορέσουν νά σταθοῦν εἰς τά πόδια τους, αὐτοί θά εἶναι παρά πάνω κι ἀπό μᾶς κι’ ἀπό τούς Πατέρες μας».
Θά ἀναφέρουμε τήν ἐπιστολή τοῦ χαρισματικοῦ καί μακαριστοῦ γέροντος Παϊσίου, ὁ ὁποῖος κρούει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀριθμοῦ 666 στή ζωή μας, καί ἀναφέρει αὐτή:
Μετά ἀπό τήν μπόρα τήν δαιμονική,
θά ἔλθη ἡ λιακάδα ἡ Θεϊκή.
Πίσω ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα τῆς σημερινῆς «ἐλευθερίας» τῆς ἔλλειψης σεβασμοῦ στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, στούς μεγαλυτέρους, γονεῖς καί διδασκάλους, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ, κρύβεται ἡ πνευματική σκλαβιά, τό ἄγχος, καί ἡ ἀναρχία, πού ὁδηγοῦν τόν κόσμο στό ἀδιέξοδο, στήν ψυχική καί σωματική καταστροφή.
Πίσω λοιπόν καί ἀπό τό τλειο σύστημα «κάρτας ἐξυπηρετήσεως» ἀσφαλείας κομπιούτερ, κρύβεται ἡ παγκόσμια δικτατορία, ἡ σκλαβιά τοῦ ἀντιχρίστου, περί τοῦ ὁποίου γράφεται στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, κεφ. ιγ΄ 16, “καί ποιεῖ... ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἤ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν, καί ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἤ πωλῆσαι εἰ μή ὁ ἔχων τό χάραγμα, τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ τόν ἀριθμόν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. Ὦδε ἡ σοφία ἐστίν, ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τόν ἀριθμόν τοῦ θηρίου, ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς΄ (666)”.
Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Καισαρείας γράφει τά ἑξῆς, “Περί τοῦ μιαροῦ ὀνόματος τοῦ ἀντιχρίστου. Καί τήν μέν ἀκρίβειαν τῆς ψήφου, ὡς καί τά λοιπά τά περί αὐτοῦ γεγραμμένα, ὁ χρόνος ἀποκαλύψει καί ἡ πεῖρα τοῖς νήφουσιν... ἀλλ’ οὐκ εὐδόκησεν ἡ θεία χάρις ἐν θείᾳ βίβλῳ τό τοῦ λυμεῶνος ὄνομα γραφῆναι· ὡς ἐν γυμνασίας δέ λόγῳ πολλά ἐστίν εὑρεῖν...”. Ἁγίου Ἀνδρέου Καισαρείας, ἐξήγησις εἰς τήν Ἰωάννου Ἀποκ. σελ. 341-42, κεφ. ΛΗ.
Τό παράξενο ὅμως, καί πολλοί πνευματικοί ἄνθρωποι ἐκτός πού δίνουν δικές τους ἑρμηνεῖες, φοβᾶνται καί αὐτοί τόν κοσμικόν φόβο τοῦ φακελλώματος, ἐνῶ ἔπρεπε νά ἀνησυχοῦν πνευματικά, καί νά βοηθήσουν τούς Χριστιανούς μέ τήν καλή ἀνησυχία, καί νά τούς τονώνουν στήν πίστη, νά νιώθουν θεϊκή παρηγοριά.
Ἀπορῶ! δέν τούς προβληματίζουν ὅλα αὐτά τά γεγονότα; γιατί δέν βάζουν ἔστω ἕνα ἐρωτηματικό γιά τίς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους; Κι ἄν ἐπιβοηθοῦν τόν ἀντίχριστο γιά τό σφράγισμα, πῶς παρασύρουν καί ἄλλες ψυχές στήν ἀπώλεια; Αὐτό ἐννοεῖ, “... τό ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς” (Μάρκ. ιγ΄ 22)
Θά πλανεθοῦν, αὐτοί πού τά ἑρμηνεύουν μέ τό μυαλό. Κι ἐνῶ τά σημεῖα φαίνωνται ξεκάθαρα, «τό θηρίο» στίς Βρυξέλλες μέ τό 666 ἔχει σχεδόν ρουφήξει ὅλα τά κράτη στό κομπιούτερ. Ἡ κάρτα, ἡ ταυτότητα, «ἡ εἰσαγωγή τοῦ σφραγίσματος», τί φανερώνουν; Δυστυχῶς τό ράδιο μόνο παρακολουθοῦμε τί καιρό θά ἔχουμε.
Τί θά μᾶς πῆ ὁ Χριστός; “ὑποκριταί, τό μέν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύναστε γνῶναι;” (Ματθ. κεφ. 65)
Μετά λοιπόν ἀπό τήν κάρτα, καί τήν ταυτότητα, «τό φακέλλωμα» γιά νά προχωρήσουν πονηρά στό σφράγισμα, θά λένε συνέχεια στήν τηλεόραση ὅτι πῆρε κάποιος τήν κάρτα τοῦ δείνα, καί τοῦ σήκωσε τά χρήματα ἀπό τήν τράπεζα. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, θά διαφημίζουν «τό τέλειο σύστημα», τό σφράγισμα στό χέρι ἤ στό μέτωπο μέ ἀκτίνες λέϊζερ, πού δέν θά διακρίνεται ἐξωτερικά, μέ τό 666 τό ὄνομα τοῦ Ἀντιχρίστου.
Δυστυχῶς, καί πάλι «ὁρισμένοι γνωστικοί» θά φασκιώνουν τά πνευματικά τους τέκνα σάν τά μωρά, δῆθεν γιά νά μήν στενοχωριοῦνται «δέν πειράζει αὐτό, δέν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικά νά πιστεύετε!». Κι ἐνῶ βλέπουμε τόν ἀπόστολο Πέτρο πού ἐξωτερικά ἀρνήθηκε τόν Χριστό, καί ἦτο ἄρνησις, αὐτοί ἀρνοῦνται τό Ἅγιο σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ πού τούς δόθηκε στό Ἅγιο Βάπτισμα, «Σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου» μέ τό νά δέχονται τήν σφραγῖδα τοῦ ἀντιχρίστου, λένε καί ὅτι ἔχουν μέσα τους τόν Χριστό! !
Τέτοια δυστυχῶς λογική, εἶχαν καί ὁρισμένοι «γνωστικοί» στά χρόνια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, πού προσπαθοῦσαν νά μετατρέψουν τούς ὑποψήφιους μάρτυρας, ὅπως ἀναφέρει ὁ Μέγας Βασίλειος στόν λόγο του στόν μάρτυρα Γόρδιο “... πολλοί παραλογιζόντουσαν προσπαθώντας νά πείσουν τόν Μάρτυρα νά ἀρνηθῆ μόνο μέ τά λόγια, καί νά κρατήση τήν πίστη μέ τήν ψυχή, τήν ἐσωτερική διάθεση, γιατί ὁ Θεός δέν δίνει προσοχή στήν γλῶσσα ἀλλά στή διάθεση. Ὁ Μάρτυς ὅμως Γόρδιος ἦτο ἄκαμπτος καί ἀπεκρίθηκε, οὐκ ἀνέχεται τι γλῶσσα κτισθεῖσα παρά Χριστοῦ φθέγξασθαι τι κατά τοῦ Κτίσαντος... μή πλανᾶσθε, Θεός οὐ μυκτηρίζεται ἐκ τοῦ στόματος ἡμᾶς τοῦ ἡμετέρου κρίνει, ἐκ τῶν λόγων δικαιοῖ, ἐκ τῶν λόγων καταδικάζει”_ Ἐπίσης ἐπί Δεκίου, μέ διάταγμα ζητοῦσε νά ὁμολογήσουν τήν θρησκεία τῶν εἰδωλολατρῶν, καί ὅσοι Χριστιανοί δήλωναν, καί θυσίαζαν στά εἴδωλα, ἔπαιρναν πιστοποιητικό, καί γλύτωναν τό Μαρτύριο. Ὄχι μόνον αὐτοί ἦταν ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ἐκεῖνοι ὅπου ἔδιναν χρήματα στούς εἰδωλολάτρας στήν ἐπιτροπή, καί ἔπαιρναν τό πιστοποιητικό, χωρίς νά ἀρνηθοῦν, οἱ ὀνομαζόμενοι «λιβελλοφόροι», καί αὐτούς ἡ Ἐκκλησία μας τούς θεώρησε ἀποστάτας – πεπτωκότας.
Κι ἐνῶ λοιπόν ἔχουμε τόσα πολλά παραδείγματα, ὅπως καί τοῦ γενομένου θαύματος τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, πού ἑορτάζουμε κάθε χρόνο, τό Σάββατο τῆς Α΄ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, “Ἰουλιανός ὁ παραβάτης, γινώσκων ὅτι οἱ Χριστιανοί καθαίρονται μᾶλλον διά νηστείας τήν πρώτη ἑβδομάδα τῆς ἁγίας τεσσαρακοστῆς, ἥν καί ἡμεῖς διά τοῦτο καθαράν ἑβδομάδα καλοῦμεν, ἡβουλήθη ἵνα τότε μάλιστα μολύνη αὐτούς, διό καί προσέταξε κρυφίως ἵνα τεθῶσιν εἰς τήν ἀγοράν κατ’ ἐκείνας τάς ἡμέρας βρώματα μεμιασμένα ἐκ τῶν αἱμάτων τῶν εἰδωλικῶν θυσιῶν. Ἀλλά νεύσει θεία ἐπιφανεῖς καθ’ ὕπνον ὁ Μάρτυς Θεόδωρος εἰς τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπον Κων/πόλεως Εὐδόξιον καί φανερώσας τό πράγμα παρήγγειλεν αὐτῷ ἵνα συγκαλέση τούς πιστούς εὐθύς τό πρωΐ τῆς Δευτέρας καί ἐμποδίση αὐτοίς τῶν βρωμάτων ἐκείνων τήν χρῆσιν, τήν ἔλλειψη τῆς ἀναγκαίας τροφῆς ἀναπληρώσῃ ἐκ τοῦ προχείρου διά κολλύβων... Τοιουτοτρόπως ὁ μέν σκοπός τοῦ παραβάτου ἐματαιώθη, ὁ δέ εὐσεβῆς Λαός, διαφυλαχθείς ἀμόλυντος...”. (Ὡρολόγιον τό Μέγα, σελ. 446).
Τό νά ἀπέχουμε ἀπό τά εἰωλόθυτα, εἶναι κανόν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Πράξ. Ἀποστ. κεφ. ιε΄ “Συνήχθησαν δέ οἱ ἀπόστολοι καί οἱ πρεσβύτεροι... ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καί αἵματος καί πνικτοῦ καί πορνείας...”.
Παρ’ ὅλα λοιπόν αὐτά πού ἀνέφερα, ἀκούει κανείς ἕνα σωρό δυστυχῶς ἀνοησίες τοῦ μυαλοῦ, ἀπό ὁρισμένους σημερινούς «Γνωστικούς», ὁ ἕνας νά λέει, «ἐγώ θά δεχθῶ τήν ταυτότητα μέ τό 666, θά βάλω καί ἕνα Σταυρό», κι ὁ ἄλλος νά λέει, «ἐγώ θά δεχθῶ τό σφράγισμα στό κεφάλι μέ τό 666 καί θα κάνω κι ἕνα Σταυρό στό κεφάλι...» καί ἕνα σωρό ὅμοιες ἀνοησίες, πού νομίζουν ὅτι θά ἁγιασθοῦν μέ αὐτόν τόν τρόπο, ἐνῶ αὐτά εἶναι πλᾶνες. Μόνον αὐτά πού δέχονται ἁγιασμό, αὐτά μόνον ἁγιάζονται. Ὅπως τό νερό δέχεται ἁγιασμό, καί γίνεται Ἁγιασμός. Τά οὔρα δέν δέχονται ἁγιασμό. Ἡ πέτρα, μέ θαῦμα, γίνεται ψωμί. Ἡ ἀκαθαρσία δέν δέχεται ἁγιασμό. Ἑπομένως, ὁ διάβολος, ὁ ἀντίχριστος, ὅταν εἶναι στήν ταυτότητά μας, ἤ στό χέρι, ἤ στό κεφάλι μας μέ τό σύμβολό του, δέν ἁγιάζονται μέ τό νά βάλουμε καί ἕνα Σταυρό.
Ἔχουμε τή δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ Ἁγίου Συμβόλου, τήν θεία χάρη τοῦ Χριστοῦ, μόνο ὅταν ἀρκούμεθα στό Ἅγιο Σφράγισμα τοῦ Βαπτίσματος, πού ἀπαρνούμεθα τόν σατανᾶ, καί συντασσώμεθα στόν Χριστό, καί δεχόμεθα τό Ἅγιο Σφράγισμα, «Σφραγῖς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου».
Ὁ Χριστός νά μᾶς δίνη
καλή φώτιση. Ἀμήν.
Ἅγιον Ὄρος Κουτλουμουσιανό Κελλί
«Παναγούδα» Σάββατο Α΄ Νηστειῶν 1987.
Μέ πολύ πόνο καί ἀγάπη Χριστοῦ
Μοναχός Παΐσιος.
Ὅλοι μας βλέπουμε τά “σημεῖα τῶν καιρῶν” νά φαίνονται ἐμφανῶς στόν κόσμο μας καί νά ἀδιαφοροῦμε γιά τή φωνή τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἔντονη στίς ἡμέρες μας. Πλησιάζει ἡ φωνή Του πολλές καρδιές μέ ἀγάπη καί στοργή γιά νά μεταστραφοῦν στό δρόμο τοῦ Φωτός τοῦ Θεοῦ. Τά καλέσματά του εἶναι ἄπειρα στόν κόσμο γιά μεταστροφή τῶν ἀνθρώπων. Ὡς Νυμφίος ἔρχεται γιά νά πάρει τή νύμφη του στόν οἴκο τῆς οὐράνιας βασιλείας του ἀλλά εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι πού ἀρνοῦνται τά καλέσματά Του, διότι ἡ σκληρότητα τῆς καρδιᾶς τους, ὁ ἐγωϊσμός, ὁ φανατισμός καί ἡ ἐξωτερική εὐσέβεια τούς ἀναγκάζει νά μένουν ἔξω τοῦ νυμφώνος τοῦ Κυρίου. Ὁ Κύριος στέλνει σέ ὅλους τή δρόσο τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης Του γιά νά ἑλκύσει καί τίς πιό σκληρές ὑπερήφανες ψυχές κοντά Του. Ἡ Ἁγιότητά Του ὑπενθυμίζει στούς σημερινούς χριστιανούς τήν ἄπειρη ἀγάπη Του καί τήν ἀπεριόριστη τρυφερότητά Του πού ζητᾶ νά ὁμοιωθοῦν μέ Αὐτόν.
Ὁ Σατανᾶς ἀγωνίζεται στή σημερινή ἐποχή νά διαλύσει ὅ,τι καλό ὑπάρχει στόν κόσμο μέ μανία καί μεγάλη ὀργή καί νά φέρει σέ ἀποστασία τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό. Ἀγωνίζεται νά ἐναντιωθεῖ σέ κάθε πνευματικό ἔργο τοῦ χριστιανοῦ καί νά φέρει σέ δυσκολία τό ἔργο τοῦ Θεοῦ. Οἱ προσευχές τῶν χριστιανῶν καί ἡ ταπεινή ζωή αὐτῶν εἶναι τά ὅπλα πού θά ἀνακόψουν αὐτό τό φοβερό ἔργο του. Διότι ἡ προσευχή των ἑνώνεται μέ τίς προσευχές τῶν ἁγίων καί τῶν ἀγγέλων γιά νά ἀντεπιτεθοῦν μέ τό Πανάγιον Φῶς τοῦ Θεοῦ στά σκοτεινά ἔργα αὐτῶν. Πόσοι χάνονται στό αἰώνιο πῦρ τῆς κολάσεως ἀπό ἄγνοια καί ἀδιαφορία πρός τά ἔργα τοῦ Θεοῦ παρασυρόμενοι στίς παγίδες τοῦ διαβόλου. Μόνο ἡ προσευχή σώζει τόν πιστό ἀπό τίς δολιότητές του καί ξεφεύγει μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις του.
Ἡ ἐποχή μας εἶναι νεκρή ἀπό προσευχές καί ἀρετές. Δέν δέχονται τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ διότι οἱ ψυχές τους ρέπουν στό σκοτάδι τοῦ κόσμου πού εὔκολα πλέον ὁ Σατανᾶς τίς ὁδηγεῖ στό δικό του κόσμο τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό. Δύσκολα σήμερα ὁ ἄνθρωπος ἀκολουθεῖ τό Νόμο τοῦ Θεοῦ ἀκόμη καί οἱ χριστιανοί δείχνουν τήν ἀδιαφορία τους πρός αὐτόν ζῶντας μέσα στόν ἐγωϊσμό των, τήν ἀνειλικρίνεια, τό ψέμμα καί τήν ἔπαρση τῶν ἔργων των. Λείπει ἡ ἁγιότητα στούς ἀνθρώπους, διότι ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ μέσα στή ματαιοδοξία των και στήν ἀνυπακοή στό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ εἰρήνη καί ἡ ἑνότητα ἔχει χαθεῖ ἀκόμη καί μέσα στήν ἐκκλησία. Ὁ Κάϊν κάνει πάλι τήν ἐμφάνισή του, γιά νά φονεύσει τόν νέον Ἄβελ. Ἔρχεται πιό ὀργισμένος καί βίαιος, ντυμένος μέ ἔνδυμα προβάτου γιά νά ἑλκύσει πολλούς κοντά του καί μετά νά τούς φονεύσει μέ τόν πιό σκληρό τρόπο. Μέσα του εἶναι Θηρίο πού κρύβει τό μῖσος ἐναντίον τοῦ ταπεινοῦ Ἰησοῦ καί τῶν ἁγίων Του. Φοράει μάσκα πού κρύβει τό σκοτεινό πρόσωπό του καί τό σκοτάδι τῆς ψυχῆς του. Πολλούς θά ξεγελάσει ἀπό τήν ἐξωτερική παρουσία του ἀκόμη καί τούς δικούς του, ἄν δέν ἔχουν μέσα τους τό Φῶς τοῦ Θεοῦ γιά νά τούς πληροφορήσει γιά τίς παγίδες του. Τά σχέδιά του εἶναι ἡ κατάκτηση τοῦ κόσμου καί χρησιμοποιεῖ πολλούς ὁπαδούς του γιά τά καταχθόνια σχέδιά του. Τό κακό μέσα ἔχει πλημμυρίσει τήν ὕπαρξή του καί ζητᾶ νά σβήσει τό φῶς τοῦ Θεοῦ πού ὑπάρχει μέσα στίς καρδιές τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων. Τά μέσα πού χρησιμοποιεῖ εἶναι ἡ ἀνομία, ἡ ἀνηθικότητα, οἱ ἀδικίες, οἱ φανατισμοί, οἱ κακίες, ἡ παρανομία, οἱ προδοσίες, οἱ πόλεμοι, οἱ ἀναταραχές σέ ὅλο τόν κόσμο, οἱ διαιρέσεις μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, κ.ἄ. Ἔρχεται ὡς ὕπουλο φίδι νά τρυπώσει ἀκόμη καί μέσα στά ἅγια τῶν ἁγίων γιά νά φέρει ἀναστατώσεις καί διαιρέσεις. Νά διώξει τήν ἀγάπη καί τήν ἑνότητα ἀκόμη καί μέσα στήν ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ μεταμφίεσή του θά εἶναι ἐντυπωσιακή πού θά τόν ἀκολουθήσουν πολλοί καί τότε θά γίνει ἡ μεγάλη ἀποστασία ἀπό τό Θεό πού θά φέρει πολλούς σέ μεγάλη σύγχυση. Μόνο ὁ προσευχόμενος ἄνθρωπος θά γνωρίζει τά δόλια σχέδιά του καί τήν μεταμφίεσή του. Μόνοι οἱ Ἄβελ μέ τήν ἁγνότητα τῆς ψυχῆς των καί τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς των θά γνωρίσουν αὐτόν τόν ἀποστάτη καί θά θυσιασθοῦν στό βωμό τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἀλλοίμονο, ὅμως σέ ἐκείνους πού θά ἀκολουθήσουν τόν ἀποστάτη, διότι θά ἔχουν τυφλωθεῖ ἀπό τή ματαιοδοξία καί τήν ἀνυπακοή των στό ἅγιο Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ θά εἶναι ἀμείλικτη σέ αὐτά τά πρόσωπα, διότι θά φερθοῦν σάν τόν Ἰούδα, πού μέ δολιότητα ἐπρόδωσε τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἐγεύθη ἀτιμωτικό θάνατο.
Ἡ Ἁγία Γραφή δίνει καθαρά τά σημεῖα πρό τοῦ τέλους τοῦ κόσμου. Οἱ προφητεῖες ἐκπληρώνονται ἡ μία μετά τήν ἄλλη. Ἀλλά εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι πού μένουν ἀδιάφοροι νά γνωρίσουν τά “σημεῖα τῶν καιρῶν”. Στρέφουν ἀλλοῦ τό νοῦ καί τήν καρδιά των, γιά νά ζοῦν ξένοιαστα καί στήν δική τους ἡσυχία. Ἐγκαταλείπουν τά μηνύματα τοῦ Θεοῦ ἀλλά δέν παύει ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί οἱ Ἅγιοί Του νά φανερώνουν τήν ἀγάπη των καί ζητοῦν ἀπό ὅλους μας νά ἐπιστρέψουμε κοντά στό Θεό μέ προσευχές, νηστεῖες καί μετάνοια. Εἶναι τά μόνα ὅπλα πού μποροῦν νά ἀντισταθοῦν στίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ. Ἡ συγχώρεση, ἡ ἀγάπη, ἡ πίστη, ἡ εἰρήνη, ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀνάγκη νά γεμίσουν τίς καρδιές μας, ὥστε νά ζοῦμε κατά τό ἅγιο Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Αὐτές οἱ ἀρετές δείχνουν τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρός τόν Θεό τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους. Εἶναι τό καταφύγιο τοῦ Θεοῦ πού προστατεύει τόν κάθε πιστό ἀπό τίς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ. Μόνο ἡ ἀγάπη καί ἡ ταπείνωση μπορεῖ νά ἀφοπλίζει τό διάβολο καί νά καταστρέψει τά σχέδιά του.
Σήμερα οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἐρειπωμένες ἀπό ἀγάπη καί ἐλπίδα στόν Θεό. Εἶναι γεμᾶτες ὀρθολογισμό, ματαιοδοξία καί ἀνυπακοή. Ἔχουν ἐρημωθεῖ ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, διότι τό πνεῦμα τοῦ ἀποστάτου ἔχει διεισδύσει μέσα τους μέ τό νέφος τοῦ σκότους του. Ἔχουν νεκρώσει οἱ καρδιές ἀπό ἀγάπη καί πιστότητα καί τή θέση τήν πῆραν πάθη φοβερά. Ἡ προσευχή μόνο μπορεῖ νά μεταβάλλει αὐτές τίς ψυχές στό δρόμο τοῦ Θεοῦ πού εἶναι γεμάτος ἀγάπη καί ἀφοσίωση σ’ Αὐτόν.
Ἐκεῖνα πού θά ξεσκεπάσουν τά ἔργα τοῦ Σατανᾶ, τοῦ ἀποστάτη τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ ἀγάπη καί ἡ ταπείνωση. Ἡ ἀγάπη θά φανερώσει τό κακό, ἡ ταπείνωση τήν ὑπερηφάνειά του καί ἡ ἁγιότητα τήν σκοτεινότητά του. Ἡ κακία του εἶναι τόση μεγάλη πού ζητᾶ μέ κάθε τρόπο νά καταστρέψει τήν δημιουργία τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπο. Γνωρίζει τό κακό τέλος του καί ζητᾶ νά παρασύρει κοντά του ὅσες ψυχές μπορεῖ περισσότερες. Εἶναι ὁ δράκοντας τῆς ἀποκαλύψεως πού ἀγωνίζεται νά καταβροχθίσει μέ τίς πολλές παγίδες του τά πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Μόνο ἡ ἀγάπη ἔχει τή δύναμη νά πολεμήσει τό φοβερό θηρίο, διότι αὐτή εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ καί αὐτή μόνο φοβᾶται, τρέμει καί διαλύεται στήν ἐμφάνισή της. Τελικά ὅμως θά θριαμβεύσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἡ Δόξα τοῦ Θεοῦ.
Πολλοί δέν θέλουν νά καταλάβουν τά “σημεῖα τῶν καιρῶν”, διότι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν ἀλήθεια καί ἔχουν ἐρημώσει μέσα τους ἀπό τό φῶς τοῦ Θεοῦ. Ἄν εἶχαν ἴχνος ἀκτίνας τοῦ θεϊκοῦ φωτός, θά ἔβλεπαν πόσο ἔχει σκεπάσει τήν οἰκουμένη ὁ διάβολος μέ τό νέφος τῆς ματαιοδοξίας του. Ἔχουν γίνει ἀδιάφοροι καί ἔχουν σκληρύνει τίς καρδιές τους μπροστά στίς προφητεῖες τῆς Ἀποκαλύψεως καί ἔχουν κλείσει τήν πόρτα τους στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Περιφρονοῦν τίς προφητεῖες καί μέ εἰρωνεία τίς ἀντιμετωπίζουν χωρίς ἴχνος σεβασμοῦ. Ἡ ἄγνοιά τους εἶναι τόση μεγάλη πού εὔκολα τίς καταδικάζουν χωρίς νά τίς ἔχουν ἐξετάσει σέ βάθος. Οἱ πολλοί μένουν σιωπηλοί. Ἀρνοῦνται τίς ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι ἐκπληρώνουν τά σχέδια τοῦ διαβόλου γιά νά παρασύρουν τούς πολλούς πού εἶναι σάν σκορπισμένα πρόβατα στήν μεγάλη ἀποστασία ἀπό τό Θεό. Χρειάζεται προσευχή γιά νά καταλάβουν τά σημεῖα τῶν καιρῶν. Ἡ ἀδιαφορία δέν ἔχει χῶρο μέσα στήν πιστή ψυχή ἀλλά μόνο ἡ ἐγρήγορση καί ἡ πνευματικότητα διεγείρει τόν πιστό νά ἀγωνισθεῖ γιά τίς ἀλήθειες τοῦ Θεοῦ.
Ἡ Ἁγία Γραφή μέ τό διδακτικό καί προφητικό λόγο της μᾶς προετοιμάζει γιά τά μελλοντικά γεγονότα καί μᾶς συμβουλεύει νά εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι πνευματικά μέ τό λόγο τοῦ Κυρίου “Γρηγορεῖτε” (Ματθ. κδ΄ 42). Πάντοτε ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς γίνεται ὁδηγός στή ζωή μας καί φανερώνει τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως καί πῶς πρέπει νά προφυλασσώμεθα ἀπό αὐτούς. Ἰδιαίτερα τό προφητικό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη φανερώνει τήν σύγκρουση τοῦ καλοῦ μέ τό κακό, τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ μέ τόν Ἀντίχριστο καί τούς ὁπαδούς αὐτοῦ. Πάντοτε ὁ χριστιανός πρέπει νά ζεῖ μέ πνεῦμα πνευματικῆς ἑτοιμότητος καί νηφάλιος νά δίνει τήν παρουσία του μέ τόν προσωπικό λόγο του καί τή θυσία του, ὥστε αὐτά νά γίνονται πρός δόξα καί λατρεία τοῦ Θεοῦ. Νά μήν παρασύρεται ἀπό τά σχήματα τοῦ κόσμου, διότι μπορεῖ εὔκολα νά παγιδευτεῖ ἀπό τά πλοκάμια τοῦ πολυδαίδαλου κοσμικοῦ φρονήματος καί νά χαθεῖ μέσα στό σκοτάδι τοῦ διαβόλου, πού θεωρεῖται ὁ κοσμοκράτορας αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Γι’ αὐτό εἶναι σημαντικός ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Πέτρου: “πειθαρχεῖν δεῖ μᾶλλον τῷ Θεῷ ἤ ἀνθρώποις” (Πράξ. γ΄ 29), δηλ. εἶναι ἀνώτερον νά ὑπακοῦμε στούς νόμους τοῦ Θεοῦ παρά στούς νόμους τῶν ἀνθρώπων. Οἱ νόμοι τοῦ Θεοῦ εἶναι αἰώνιοι καί σωτήριοι γιά τόν κάθε ἄνθρωπο καί δείχνουν τό δρόμο πρός τήν ἀλήθεια καί τήν αἰώνια ζωή. Ἐνῶ οἱ νόμοι τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι πάντοτε δίκαιοι καί ὠφέλιμοι, διότι δέν ταυτίζονται πάντοτε μέ τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ ἀλλά γίνονται πρός ὄφελος ὀλίγων ἤ διά συμφέροντα οἰκονομικά ἤ πολιτικά.
Τό βιβλίο τῆς ἀποκαλύψεως εἶναι μήνυμα γιά τό χριστιανό νά εἶναι ἕτοιμος πνευματικά γιά κάθε δοκιμασία τῆς ζωῆς του, γιά νά κερδίσει τήν αἰώνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσδοκία μας εἶναι νά ζοῦμε μέσα στό πνεῦμα τῶν εὐαγγελικῶν λόγων τοῦ Ἰησοῦ “ἡμῶν γάρ τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦ Χριστόν, ὅς μετασχηματίσει τό σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τό γενέσθαι αὐτό σύμμορφο τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατά τήν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτόν καί ὑποτάξαι αὐτῷ τά πάντα” (Φιλιπ. γ΄ 20-21) καί “προσδεχόμενοι τήν μακαρίαν ἐλπίδα καί ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ” (Τιτ. β΄ 13). “ἑμαυτούς ἐν ἀγάπῃ Θεοῦ τηρήσατε, προδεχόμενοι τό ἔλεος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ζωήν αἰώνιον” (Ἰουδ. 21). “ὅν οὐκ εἰδότες ἀγαπᾶτε, εἰς ὅν ἄρτι μή ὁρῶντες, πιστεύοντες δέ ἀγαλλιᾶσθε χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καί δεδοξασμένῃ, κομιζόμενοι τό τέλος τῆς πίστεως ὑμῶν, σωτηρίαν ψυχῶν” (Α΄ Πέτρ. α΄ 8-9), “ἀλλά καθό κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε ἵνα καί ἐν τῇ ἀποκαλύψει τῆς δόξης αὐτοῦ χαρῆτε ἀγαλλιώμενοι” (Α΄ Πέτρ. δ΄ 13). Τά κείμενα τονίζουν ὅτι προσμένουμε τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου γιά νά μεταμορφώσει τό σῶμα μας σέ σῶμα τῆς φωτεινῆς δόξης γιά νά εἶναι ὅμοιο μέ τό δικό Του, ὅπως στήν ἔνδοξο ἀνάστασή Του. Περιμένουμε ὅλοι μας μέ ἐλπίδα αὐτήν τήν ἔνδοξο δευτέρα παρουσία Του γιά νά δεχθοῦμε τό ἔλεός Του γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Ἡ πίστη μας γίνεται σωτηρία τῶν ψυχῶν μας καί ἄς μήν τόν βλέπουμε ἀλλά νά χαιρόμαστε ὅταν θά φανερωθεῖ ἡ ἔνδοξος παρουσία στόν κόσμο καί ἀγαλλιώμενοι νά δοξολογοῦμε τόν Θεό μας.
Ὅταν ἐνθυμούμεθα τήν χαρά τῆς δευτέρας ἐνδόξου παρουσίας Του, ὅλες οἱ δοκιμασίες ἀπό τόν διάβολο ἐκείνη τήν ἐποχή θά εἶναι ἀποτέλεσμα ττῆς ζωντανῆς πίστεώς μας, διότι θά ἀπολαμβάνουμε τά θεῖα ἀγαθά τῆς οὐρανίας ἀγάπης Του μέ τή θεία βοήθειά Του. Γι’ αὐτό ἡ ζωή μας πρέπει νά εἶναι ἐνισχυμένη μέ τήν ἐλπίδα στόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ὅπως ὁμολογεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος “μή λυπῆσθε καθώς καί οἱ λοιποί οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα” (Α΄ Θεσ. δ΄ 13), “εἰ γάρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καί ἀνέστη, οὕτω καί ὁ Θεός τούς κοιμηθέντας διά τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σύν αὐτῷ” (14) “... ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σύν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καί οὕτω πάντοτε σύν Κυρίῳ ἐσόμεθα” (17). “Ὥστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν λόγοις τούτοις” (18). Νά μήν στενοχωρούμεθα ὅπως οἱ ἄλλοι πού ζοῦν χωρίς τήν ἐλπίδα στό Θεό. Διότι ἐμεῖς πιστεύουμε στόν σωτῆρα τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε καί ἀνέστη. Καί ἐκείνη τήν ἡμέρα θά ἀρπαχθοῦμε μέσα σέ νεφέλη τοῦ φωτός τοῦ Θεοῦ στόν ἀέρα γιά νά εἴμαστε κοντά στόν Κύριον Ἰησοῦ Χριστό. Γι’ αὐτό, προτρέπει, νά παρηγοροῦμε τούς ἀδελφούς μας μέ αὐτά τά λόγια. Ἐκεῖνος πού ἀτενίζει τή θεία δόξα τοῦ Κυρίου ἐκείνη τήν θαυμαστή ἡμέρα, δέν ὑπολογίζει τίς δοκιμασίες τῆς πίστεως, διότι μέσα του ἔχει τήν βεβαιότητα τῆς συμμετοχῆς του στή θεία δόξα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Δέν φοβᾶται καμμιά παγίδα τοῦ διαβόλου ἀλλά μέ ὑπομονή καί πίστη γίνεται μάρτυρας τοῦ Θεοῦ σέ κάθε ἐκδήλωση τῆς ζωῆς του. Ἄν ζοῦμε μέ τή χαρά τῆς ἐρχόμενης δόξης τοῦ Θεοῦ, δέν ὑπολογίζουμε καμμιά ὀδύνη σωματική ἤ ὑλική, διότι πάσχουμε γιά τό Σωτῆρα τοῦ κόσμου. “Μακάριοι ἐστέ ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καί ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καί ὀνειδίσωσι καί ἐκβάλωσι τό ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρόν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου” (Λουκ. στ΄ 22). “χαρῆτε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καί σκιρτήσατε· ἰδοὺ γάρ ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τῷ οὐρανῷ” (23). “τήν ἁρπαγήν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετά χαρᾶς προσεδέξασθε, γινώσκοντες ἔχειν ἐν ἑαυτοῖς κρείττονα ὕπαρξιν ἐν οὐρανοῖς καί μένουσαν” (Ἑβρ. ι΄ 34). Ἀκόμη καί τήν ἀπώλεια τῶν ὑπαρχόντων μας μετά χαρᾶς νά δεχθοῦμε, διότι μᾶς περιμένει περιουσία στόν οὐρανό πού θά εἶναι αἰώνια καί ὄχι προσωρινή ὅπως τώρα.
Ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη ἔχει ὡς κέντρο τήν ἔνδοξο ἐπάνοδο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ προμηνύοντας τά ἄσχημα γεγονότα τἠς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Δείχνει τήν προσωρινή δόξα τοῦ ἀντιχρίστου καί τήν αἰώνια δόξα τοῦ Κυρίου. Ἡ δική μας εὐθύνη εἶναι νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά τά προμηνύματα τοῦ ἐρχομοῦ τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου καί νά ἀγρυπνοῦμε μέ τήν καθαρή πνευματική ζωή μας καί τήν ὑπακοή στίς θεῖες ἐντολές Του. Οἱ προφητεῖες τῆς ἀποκαλύψεως δίνονται στούς ἀνθρώπους γιά νά μήν εὑρεθοῦμε ἀπροετοίμαστοι πνευματικά, νά μήν ζοῦμε μέ ἁμαρτίες καί νά μήν ἔχουμε φόβο γιά τά ἐρχόμενα δεινά στόν κόσμο. Γι’ αὐτό χρειαζόμαστε νά μήν παραμένουμε σέ πνευματική ἀδράνεια ἀλλά νά ὑπάρχει μιά διαρκής ἀγρυπνία στά πράγματα τοῦ κόσμου καί στήν χριστιανική ζωή μας.
Ὁ Κύριος ζητᾶ νά εἴμαστε σέ μιά διαρκή ἐσωτερική ἑτοιμότητα γιά νά μποροῦμε πιό εὔκολα νά πολεμήσουμε τίς δυνάμεις τοῦ σκότους. “Καί εἰδότες τόν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι· νῦν γάρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπιστεύσαμεν” (Ρωμ. ιγ΄ 11), “ἡ νύξ προέκυψεν, ἡ δέ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός” (12). Εἶναι ἀνάγκη νά ζοῦμε τήν ἄσκηση τῆς ἀρετῆς χωρίς νά ἀμελοῦμε γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, διότι δέν γνωρίζουμε πότε θά ἔλθει ἐκείνη ἡ ἡμέρα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ θάνατος ἔρχεται χωρίς νά γνωρίζουμε τό χρόνο, γι’ αὐτό πάντοτε νά ἀγωνιζόμεθα γιά ἔργα ἀγαθά πού ἀποδιώχνουν τό κακό ἀπό κοντά μας. Καί ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει: “Βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε καί προσεύσεσθε· οὐκ οἴδατε γάρ πότε ὁ καιρός ἐστιν” (Μάρκ. ιγ΄ 33). Ὁ πνευματικός ἀγώνας μας πρέπει νά στρέφεται στήν προσοχή τῆς καρδιᾶς μας, στήν ἀγρυπνία τοῦ νοῦ μας καί στήν προσευχή, γιά νά εἴμαστε ἀδιαλείπτως ἑνωμένοι μαζί Του, γιά νά μήν δειλιοῦμε σέ καιρό πειρασμῶν ἀλλά δυνατοί νά ἐξερχόμεθα στόν κόσμο μέ τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ. “Ἔστωσαν ὑμῶν αἱ ὀσφύες περιζωσμένοι καί οἱ λύχνοι καιόμενοι” (Λουκ. ιβ΄ 35). “καί ὑμεῖς ὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοις τόν κύριον ἑαυτῶν, πότε ἀναλύσει ἐκ τῶν γάμων, ἵνα ἐλθόντος καί κρούσαντος εὐθέως ἀνοίξωσι αὐτῷ” (36). “μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, οὕς ἐλθών ὁ κύριος εὑρήσει γρηγοροῦντας” (37). Ἐκεῖνος πού ἐπιθυμεῖ νά ἔχει θησαυρούς στόν οὐρανό πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος καί ἄγρυπνος στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ γιά νά τόν ὑπηρετεῖ πιστά. Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος πού θά εὕρει ὁ Κύριος ἄγρυπνον πνευματικά, διότι ἔχει πολλούς θησαυρούς οὐράνιους νά λάβει γιά νά ζήσει αἰώνια κοντά Του. Πάντοτε νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά νά δεχθοῦμε τήν δεύτερη ἔλευση τοῦ Κυρίου πρός δόξα Αὐτοῦ. Γι’ αὐτό πρέπει νά προστατεύουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τόν πνευματικό ὕπνο πού φέρει τήν ἁμαρτία καί τήν ὀλιγοπιστία στόν Θεό. Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει: “Ἆρα οὖν μή καθεύδωμεν ὡς καί οἱ λοιποί, ἀλλά γρηγορῶμεν καί νήφωμεν” (Α΄ Θεσ. 6), δηλ. νά μήν εἶναι ἡ ζωή μας ἀδιάφορη καί ἀπρόσεκτη πρός τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀλλά νά ἀγρυπνοῦμε πνευματικά μέ προσευχές καί νά ἐγκρατευώμαστε μέ νηστεῖες γιά νά εὐαρεστοῦμε τόν Κύριον, διότι δέν γνωρίζουμε τήν ἡμέρα τῆς ἐπιστροφῆς Του. “Προσέχετε δέ ἑαυτοῖς μήποτε βαρηθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι...” (Λουκ. κα΄ 34, 36). Νά μήν βραδύνει ἡ καρδιά μας σέ καιρό εἰρήνης, ἀλλά πάντοτε νά προσευχόμαστε γιά νά μήν σκληρύνει ἡ καρδιά μας πρός ἔργα τοῦ Θεοῦ καί γίνουμε ράθυμοι γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή ἀποστασίας ἀπό τό Θεό καί χρειάζεται πολλή προσευχή γιά τήν μεταστροφή τοῦ κόσμου στό δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἐκείνη πού θά ξεριζώσει κάθε ἔργο τοῦ διαβόλου καί θά φυτεύσει στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων τήν καθαρή πίστη στόν Κύριον Ἰησοῦ. Μέσα ἀπό τήν προσευχή θά βροῦμε τή δύναμη νά φανερωθεῖ ὁ σταυρός τοῦ ταπεινοῦ Ἰησοῦ γιά νά ὑμνεῖται σ’ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ φλόγα τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἄς ἀφήσουμε νά εἰσέλθει μέσα μας, γιά νά μᾶς κάνει καθαρούς σάν τό χρυσάφι καί διάφανους σάν τό γυαλί “χρυσίον καθαρόν ὡς ὕαλος διαυγής” (Ἀποκ. κα΄ 21). Τότε πλέον οἱ καρδιές μας θά ἀνήκουν στόν Θεό καί θά κατοικοῦμε μέσα στό χῶρο τῆς ἁγιότητος τοῦ Θεοῦ. Ἡ κατοικία μας δέν θά εἶναι ὑλική ἀλλά καθαρή πνευματική, διότι δέν θά ἔχουμε πλέον ἀνάγκη τά ὑλικά ἀγαθά ἀλλά τά πνευματικά πού εἶναι αἰώνια καί φωτεινά. Ὁ Θεός θά μᾶς προφυλάσσει ἀπό κάθε μολυσμένο πού θά θέλει νά μολύνει τήν καθαρή καρδιά μας (Ἀποκ. κα΄ 27). Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀκτινοβολεῖ σέ κάθε ψυχή πού ἀγαπᾶ τόν Κύριον ὁλοκληρωτικά, διότι γίνεται “νύμφη κεκοσμημένη” (Ἀποκ. κα΄ 2) καί εἶναι ἕτοιμη γιά τούς γάμους μέ τόν Νυμφίο της, τόν ἀγαπημένον Ἰησοῦ καί μεταμορφώνεται μέσα στή λαμπρή δόξα τοῦ Θεοῦ (Ἀποκ. κα΄ 27).
Ἐκεῖνος πού θά δείξει εἰλικρινή πιστότητα στούς δύσκολους καιρούς τῆς ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό Θεό θά ἐλαττώσει τή δύναμη τοῦ πονηροῦ διαβόλου στή γῆ, διότι δι’ αὐτοῦ θά φανερωθεῖ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἡ οὐράνια ζωή του θά γίνει ἀπειλή γιά τά πονηρά πνεύματα, διότι θά χάνουν ὁπαδούς ἀπό τήν μαρτυρική πίστη του στόν Θεό. Ἐκεῖνος πού θά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί ὅλα τά ἀγαθά αὐτοῦ τοῦ κόσμου μέ ὅλες τίς ἐπίγειες δόξες θά ζεῖ ἔχοντας μόνο τό Θεό μέσα στήν καρδιά του καί καμμιά ὑλική ἐπιθυμία δέν θά τόν ἱκανοποιεῖ ἐσωτερικά. Ἡ προσευχή του θά εἶναι προσφορά ἀγάπης γιά τό Θεό καί γιά τή σωτηρία τοῦ συνανθρώπου του. Τά μάτια του καί ἡ καρδιά του θά εἶναι διαρκῶς στραμμένα στήν σταυρική θυσία τοῦ ταπεινοῦ Ἰησοῦ. Τά χείλη του θά μαρτυροῦν τό πόθο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀδελφοῦ του πού θά ἀναπέμπουν προσευχές καί εὐλογίες τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀκεραιότητα τῆς καθαρῆς ζωῆς του θά δείχνει τό μεγαλεῖο τῆς πίστεώς του πρός τόν Θεό. Ἡ πνευματική τροφή του θά εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πού θά εἶναι φωτισμένος ἀπό τό Πανάγιον Πνεῦμα γιά νά ὁδηγεῖ τούς ἀσθενεῖς πνευματικά μακρυά ἀπό τό σκοτάδι τοῦ πονηροῦ. Τό πνεῦμα τῆς ἀληθείας θά εἶναι ὁδηγός στή ζωή του καί μοναδική γνώση γιά νά φανερώσει τά ἔργα τοῦ πονηροῦ στόν κόσμο.
Στούς δύσκολους καιρούς χρειάζονται τέτοια ἄτομα θεοφόρα πού θά ἐμποδίσουν τό κακό νά ἁπλώσει τά πλοκάμια του μέσα στίς χλιαρές καί ἀδιάφορες ψυχές γιά τόν Θεό. Ὅταν ὁ κάθε πιστός γίνει ἕνας ἀληθινός πνευματοφόρος ἄνθρωπος, τότε θά ἐμποδίσει τά ἔργα τοῦ σκότους καί θά ἐξασθενήσει τή δύναμή του. Ἡ δική μας πνευματική ἀγρυπνία εἶναι ἡ ὁλοκληρωτική μεταστροφή μας στά ἔργα τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, ἡ θεία κοινωνία, ἡ καθαρή ζωή μέ ἀρετές θά φέρουν τόν ἀγωνιζόμενο κοντά στό Θεό καί θά ἐνισχυθεῖ ἀπό τό φῶς τοῦ Θεοῦ.
Ὅλα τά σημάδια τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῆς ἀποκαλύψεως εἶναι μηνύματα γιά τήν ἔνδοξη φανέρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος πού θά μελετήσει μέ προσοχή αὐτό τό βιβλίο θά ἀνακαλύψει τό μεγαλεῖο τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί θά ἐνισχυθεῖ στήν πίστη του σέ καιρούς πού ἀναπτύσσεται ἡ ἀνταρσία ἀπό τόν Θεό καί εὐδοκιμεῖ τό πνεῦμα τοῦ ἀντιχρίστου. Ὅλα τά μηνύματα τῆς ἀποκαλύψεως εἶναι προειδοποιήσεις γιά τόν ἐρχομό τοῦ μεγάλου ἀποστάτου, πού εἶναι “ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας” (Β΄ Θεσ. β΄ 3). Αὐτός ἔρχεται γιά νά ὁδηγήσει τούς πολλούς στήν ἀποστασία ἀπό τήν ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ μεγάλη ἀποστασία εἶναι ἡ ἐρήμωση τῆς ἐκκλησίας, διότι ὁ ἄνθρωπος δέν ἀποδίδει λατρεία στόν ἀληθινό Θεό ἀλλά ἔχει στηριχθεῖ στόν ἑαυτό του, πού δηλώνει ὅτι δέν ἔχει ἀνάγκη τόν Θεό. Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου ὑψώθη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί θεωρεῖ τόν ἑαυτόν του, θεόν “Ἀνθ’ ὧν ὑψώθη σου ἡ καρδία, καί εἶπας· θεός εἰμί ἐγώ” (Ἰεζεκιήλ κη΄ 2), “ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ” (Ἠσ. κδ΄ 14), “ὡς Θεός καθίσαι, ἀποδεικνύοντα ἑαυτόν ὅτι ἐστί θεός” (Β΄ Θεσ. 4). Αὐτό εἶναι μία ἀπό τίς πονηρές μεθόδους τοῦ Σατανᾶ, γιά νά δημιουργήσει ἀνταρσία μέσα στήν ἐκκλησία καί νά ὁδηγήσει πολλούς στήν ἀποστασία ἀπό τόν Θεό. Μέ αὐτό τόν ὕπουλο τρόπο τούς ὁδηγεῖ στό θάνατο καί ἐρημώνει τήν ψυχή ἀπό τή θεία χάρη. Νά διώξει τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀπό τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί νά ἐγκαταστήσει τό νόμο τῆς ἀρνήσεως πρός τόν Θεό. Ἐκεῖνος πού θά ἀρνηθεῖ τό Θεό εἶναι ὁ ἀντίχριστος, ὅπως ὁμολογεῖ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης: “οἱ μή ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστόν ἐρχόμενον ἐν σαρκί· οὗτος ἐστιν ὁ πλάνος καί ὁ ἀντίχριστος” (Β΄ Ἰωάν. 7). Ὁ διάβολος χρησιμοποιεῖ τήν ἐλευθερία μας γιά νά πλανέψει ὅσους μπορεῖ περισσσότερους στήν πτώση καί τό θάνατο τῆς ψυχῆς των. Γι’ αὐτό χρειάζεται περισσότερη προσευχή ἀπό τούς χριστιανούς γιά νά ἀποτρέψουν τά ἔργα τοῦ διαβόλου καί νά φανεῖ τό φῶς τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο.
Πόσοι ἔχουν ἐγκαταλειφθεῖ στό Θεό; Πόσοι δροσίζονται ἀπό τό Πανάγιον Πνεῦμα; Πόσοι βασίζονται μόνο στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ; Πόσοι φτωχαίνουν γιά τόν ταπεινό Ἰησοῦ; Πόσοι θυσιάζουν τή ζωή των πρός χάρη τῶν συνανθρώπων; Πόσοι ξανασταυρώνουν τόν πληγωμένο Ἰησοῦ μέ τίς ἀμέτρητες προδοσίες τους; Ὁ Κύριος συνεχίζει νά φορεῖ τόν αἱματοβαμμένο χιτώνα του, νά περπατᾶ ξυπόλυτος ἀνάμεσά μας γιά νά μᾶς εὐλογεῖ καί νά διδάσκει τήν ἀγάπη καί τήν εἰρήνη. Προσφέρει τό ἔλεός Του μέσα ἀπό τή θεϊκή καρδιά Του γιά νά ἑλκύσει περισσότερες ψυχές κοντά Του. Ἀναζητᾶ μέσα στό κόσμο ψυχές θύματα πού θά θελήσουν νά σηκώνουν τόν σταυρό Του. Νά ἐγκαταλειφθοῦν ὁλοκληρωτικά σ’ Αὐτόν χωρίς καμμιά ἀντίρρηση. Ἐκεῖνος πού θά δεχθεῖ αὐτά, θά δείξει τό μεγαλεῖο τῆς θυσίας του πού κρύβει τήν ἄπειρη ἀγάπη πρός τόν ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ. Ἡ ἀγάπη του θά ὁμοιωθεῖ μέ τή Θεϊκή ἀγάπη, διότι ἡ προσφορά του θά εἶναι ἀνιδιοτελής καί θεληματική.
Τά σημεῖα τῶν καιρῶν εἶναι ἡ μεγάλη ἀποστασία τοῦ λαοῦ ἀπό τό Θεό καί τό πνεῦμα τοῦ ἀντιχρίστου πού κυριαρχεῖ στόν κόσμο.
Κύριε, βοήθησέ μας
καί ὁδήγησε τίς καρδιές μας
μέσα στή κατοικία τοῦ αἰωνίου φωτός
ὥστε νά ζοῦμε τό θεῖο ἔλεός Σου
καί τήν θεία ἀγάπη Σου.
Κύριε, δίδαξέ μας
τήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση,
τήν ὁμόνοια, τήν εἰρήνη,
τήν εὐσέβεια καί τήν πίστη σέ Σένα.
Κύριε, εἰσάκουσε τήν προσευχή μου
καί ἄγγιξε τήν καρδιά μου
μέ τήν ζωηφόρο δύναμή Σου
ὥστε νά ἀντέχω σέ πειρασμούς
καί θλίψεις τῆς ζωῆς μου.
Μάθε με νά ζῶ ταπεινά
καί ἀφανῶς νά ἐργάζομαι
τό ἔργο τῆς διακονίας Σου.
Μήν ἀφήνεις τά πλάσματά Σου
στό σκοτάδι τοῦ πονηροῦ
ἀλλά πλημμύρισε ὅλη τήν πλάση
μέ τό ἀνεξάντλητο Φῶς τῆς θεότητάς Σου
ὥστε πολλοί νά ἐπιστρέψουν
στήν κιβωτό τῆς ἁγίας ἐκκλησίας. ΑΜΗΝ.
Γι’ αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά ζοῦμε ἅγια, διότι πλέον ὁ πονηρός δέν θά ἔχει καμμία ἐξουσία πάνω μας. Ἡ προσευχή νά εἶναι ἀδιάλειπτη πρός τόν Θεό, γιά νά μποροῦμε πιό εὔκολα νά ξεφεύγουμε ἀπό ὅλες τίς παγίδες του. Μιά ἀνοιχτή καρδιά πρός τόν Θεό γίνεται κατοικητήριο τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί ζωοποιεῖται πνευματικά ὥστε τελειοποιεῖται μέ τά ἔργα τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό.
Ἐκεῖνος πού ἀγρυπνεῖ πνευματικά ἐργάζεται γιά τόν ἁγιασμό τῆς ψυχῆς του, ὥστε νά ζεῖ θεάρεστα πάνω στή γῆ δοξολογώντας μέ τήν καθαρή ζωή του τόν Τρισάγιον Θεό. Τό ἔργο του εἶναι ἡ εὐσέβεια καί ἡ ἄριστη διαγωγή του μεταξύ τῶν ἄλλων ἀνθρώπω. “τούτων οὖν πάντων λυομένων ποταπούς δεῖ ὑπάρχειν ὑμᾶς ἐν ἁγίαις ἀναστροφαῖς καί εὐσεβείαις” (Β΄ Πέτρ. γ΄ 11), “προσδοκῶντες καί σπεύδοντας τήν παρουσίαν τῆς Θεοῦ ἡμέρας...” (12), “διό, ἀγαπητοί, ταῦτα προσδοκῶντες σπουδάσατε ἄσπιλοι καί ἀμώμητοι αὐτῷ εὑρεθῆναι ἐν εἰρήνῃ” (14), “... ὅτι ὁ ἐναρξάμενος ἐν ὑμῖν ἔργον ἀγαθόν ἐπιτελέσει ἄχρις ἡμέρας Ἰησοῦ Χριστοῦ” (Φιλ. α΄ 6), “στηρίξαι ὑμῶν τάς καρδίας ἀμέμπτους ἐν ἁγιωσύνη ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καί πατρός ἡμῶν ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά πάντων τῶν ἁγίων αὐτοῦ” (Α΄ Θεσ. γ΄ 13), “τηρῆσαι σε τήν ἐντολήν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ” (Α΄ Τιμ. στ΄ 14), “παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τήν ἀσέβειαν καί τάς κοσμικάς ἐπιθυμίας σωφρόνως καί δικαίως καί εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι” (Τιτ. β΄ 12), “προσδεχόμενοι τήν μακαρίαν ἐλπίδα καί ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί σωτῆρος ἡμῶν” (13). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει μέχρι νά ἔλθει ἡ δευτέρα ἔλευση τοῦ Κυρίου νά ζοῦμε ἅγια μέ κάθε σωφροσύνη, δικαιοσύνη, εὐσέβεια, καρδιά καθαρή ἀπό κάθε ρῦπο ἁμαρτίας, μέ συναναστροφές ἀγαθῶν ἀνθρώπων, ἐργαζόμενοι τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Νά περιμένουμε τόν Κύριον ὑπηρετοῦντες Τον μέ ζῶσα πίστη καί καθαρή καρδιά. Ὁ ζῆλος μας πρός τόν Θεό νά αὐξάνεται, ὥστε νά φέρουμε πολλούς καρπούς πνευματικούς γιά νά μαρτυρήσουμε τήν ἀγάπη μας πρός τό ἅγιον Θέλημά Του. Ὥστε νά γίνουμε φῶς γιά νά φωτίζουμε καί τούς ἄλλους πρός δόξα καί λατρεία τοῦ ἁγίου Θεοῦ. Νά ἐργαζώμεθα σάν τίς φρόνιμες παρθένες πού περίμεναν τόν Νυμφίον ἕτοιμες γιά νά τόν ὑποδεχθοῦν μέ τό ἀναμμένο λύχνο.
Ὁ διάβολος ἔχει παγιδεύσει πολλούς στίς πλάνες του μέ τό νά τούς κοιμίζει στίς ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς, στήν ἀπληστία, στίς διχόνοιες, στίς μισαλλοδοξίες, στά ψεύδη, στήν ψεύτικη ἀσέβεια . Λείπει ἡ ἀγάπη, ἡ ταπείνωση, ἡ ἁπλότητα, ἡ πίστη, ἡ γενναιοδωρία, ἡ εἰρήνη, ἡ προσευχή ἀπό τήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων. Διατηροῦν μιά ἐξωτερική εὐσέβεια χωρίς νά ἔχουν μέσα τους τό φῶς τοῦ Θεοῦ. Εἶναι σκοτεινοί στήν ψυχή καί ἀδιαφοροῦν γιά τήν ἀληθινή ζωή τοῦ Θεοῦ. Ὁ διάβολος σπέρνει τόσο εὔκολα τίς παγίδες του στούς ἀνθρώπους πού δέν μποροῦν αὐτοί νά ἀντιληφθοῦν αὐτές ἀπό τή μεγάλη τυφλότητά τους. Μόνο ἡ συνεχής προσευχή θά σώσει αὐτές τίς ψυχές καί θά τίς βγάλει ἀπό τό αἰώνιο σκοτάδι τῶν πονηρῶν δυνάμεων. Χρειάζονται προσευχές πού νά βρέξουν τό ξεραμένο χῶμα τῆς καρδιᾶς των, γιά νά δροσίζουν αὐτές καί νά τίς ἁγιάσουν μέ τό θεῖο Φῶς τοῦ Θεοῦ. Ὥστε νά ἔχουν προστασία ἀπό τίς ἐχθρικές ἐπιθέσεις τοῦ Σατανᾶ πού ἐπιδιώκει μέ κάθε τρόπο νά ἀπομακρύνει τόν κάθε ἄνθρωπο ἀπό τό Φῶς τῆς σωτηρίας του.
Τό πνεῦμα τοῦ ἀντιχρίστου ἔχει διασπαρεῖ μέ μεγάλη εὐκολία στό σημερινό κόσμο. Αὐτό φαίνεται ἀπό σφαγές τῶν νηπίων (ἐκτρώσεις), φόνους, διαφθορές, μοιχεῖες, ἀπάτες, ψεύδη, ἁμαρτίες παρά φύση, ἀπιστία στό Θεό, ψευδορκίες, διαζύγια, κρίσεις στό γάμο, ἀδικίες, ψευδοπροφῆτες, ψευδόχριστοι κ.ἄ. Ἡ ἀποστασία ἀπό τό Θεό εἶναι μεγάλη καί μόνο οἱ προσευχές μποροῦν νά ἀνακόψουν αὐτό τό ρεῦμα τῆς καταστροφῆς. Μόνο ἡ προσευχή ἔχει τή δύναμη νά ἀπομακρύνει τό διάβολο ἀπό τόν ἄνθρωπο, διότι ἁγιάζει τήν ψυχή του καί γίνεται ἀπρόσβλητος ἀπό τίς ἐπιθέσεις του.
Ἀλλοίμονο σέ ἐκείνους πού θά θελήσουν νά δεχθοῦν τό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου στό μέτωπό τους· θά μολύνουν τό Ἅγιον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἄρνησή τους νά ὑπακούσουν στό Νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἡ καταδίκη τους τήν ὥρα τῆς τελικῆς κρίσεως θά εἶναι φοβερή, διότι θά ὁμοιωθοῦν μέ τούς ἀγγέλους τοῦ Σατανᾶ καί τούς ὁπαδούς του. Ἐκείνη τή φοβερή ἡμέρα τῆς τελικῆς κρίσεως θά φανερωθεῖ ἡ ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς καί ἡ αἰώνια καταδίκη τῶν ἀνόμων πού ἔχουν προσβάλλει τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Θά ξεχωρισθοῦν ὅσοι εἶναι σφραγισμένοι μέ τή σφραγίδα τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί ὅσοι μέ τή σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου μέ τόν ἀριθμό 666. Ἐκεῖνοι πού θά ἔχουν τή σφραγίδα τοῦ Θεοῦ στό μέτωπό τους θά εἶναι “περιβεβλημένοι τάς στολάς τάς λευκάς... οὗτοι εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης, καί ἔπλυναν τάς στολάς αὐτῶν καί ἐλεύκαναν αὐτάς ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου” (Ἀποκ. ζ΄ 13, 14).
Ὅποιος ἀρνεῖται αὐτήν τήν προφητεία (Ἀποκ. ιγ΄) εἶναι σάν νά προσβάλλει τό Ἅγιον Πνεῦμα (Ματθ. ιβ΄ 31-32) καί δέν θά συγχωρεθεῖ ἀπό τό Θεό. Ἐκεῖνος πού θά ἀρνηθεῖ τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας καί τό εἰρωνευτεῖ θά διώξει ἀπό μέσα του τή Θεία Χάρη.
Χρειάζεται πίστη καί ταπείνωση, προσευχή καί ἀγάπη πού νά διαφυλάττει τήν ψυχή καθαρή ἀπό κάθε μολυσμό τοῦ διαβόλου καί τήν ἑνώνει μέ τό Θεό. Χωρίς αὐτές τίς ἀρετές γίνεται ὁ ἄνθρωπος ἕρμαιο τοῦ Σατανᾶ καί πολεμεῖται ἀλύπητα μέ τά ὅπλα του. Μόνο ἡ ἀγάπη καί ἡ ταπείνωση εἶναι τά ὅπλα πού καταστρέφουν τίς παγίδες του καί μεταμορφώνουν τίς ψυχές σέ φρούρια θείας δυνάμεως. Χρειάζεται περισσότερο προσευχή καί νηστεία πού ἀποδεικνύει τήν πιστότητα καί τή λατρεία του στό Θεό. Ὁ Σατανᾶς διαλύεται μπροστά στήν ἀγάπη τοῦ πιστοῦ πρός τόν Θεό μέ αὐτές τίς ἀρετές καί ἀπομακρύνεται ἀπό τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας μέ τήν προσευχή μας.
Ἡ δική μας προσδοκία τῆς ἀναμονῆς τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Κυρίου ἐν δόξῃ νά μᾶς συνοδεύει πάντοτε ἡ πνευματική ἀγρυπνία, ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας, ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου μας, ὁ ἔνθερμος ζῆλος, τό χριστιανικό θάρρος, ἡ μαρτυρική πίστη, ἡ διαρκής διακονία στό ἔργο τοῦ Θεοῦ καί ἡ ζῶσα προσευχή πού μᾶς καταξιώνει στήν ἕνωση μαζί Του. Ἄν κάνουμε ὅλα αὐτά θά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά τήν ἄγνωστη στιγμή τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Κυρίου, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος “διό μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τήν κλῆσιν καί ἐκλογήν ποιεῖσθαι· ταῦτα γάρ ποιοῦντες οὐ μή πταίσητέ ποτε.” (Β΄ Πέτρ. α΄ 10), “οὕτω γάρ πλουσίως ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδος εἰς τήν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν καί σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ” (11). Νά ἐργαζόμεθα στήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν γιά νά προοδεύομε στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας, ὥστε νά εὑρεθεῖ ἀνοικτή ἡ εἴσοδος γιά τήν αἰώνιον βασιλεία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὥστε νά “φυλάξει ὑμᾶς ἀπταίστους καί στῆσαι κατενώπιον τῆς δόξης αὐτοῦ ἀμώμους ἐν ἀγαλλιάσει, μόνῳ σοφῷ Θεῷ σωτῆρι ἡμῶν, δόξα καί μεγαλωσύνη, κράτος καί ἐξουσία καί νῦν καί εἰς πάντας τούς αἰῶνας· ἀμήν” (Ἰουδ. 24-25).
“Λέγει ὁ μαρτυρῶν ταῦτα· ναί, ἔρχομαι ταχύ.
ΑΜΗΝ, ΝΑΙ, ΕΡΧΟΥ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ.
Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά πάντων τῶν ἁγίων· ἀμήν” (Ἀποκ. κβ΄ 20-21).
