ΜΑΓΕΙΑ του Π.Δαμιανού Ζαφείρη

Μαγεία – Σατανισμός

Μελέτη του π. Δαμιανού Ζαφείρη

Στό σημερινό κόσμο, τόν εἰκοστό αἰώνα, τόν αἰώνα τῆς λογικῆς καί τῆς ἀνεπτυγμένης ἐπιστήμης, ἔχουν ἀναβιώσει πολλές ἀποκρυφιστικές θρησκεῖες, ὅπως ἡ μαγεία ἡ ὁποία εὑρίσκεται σέ πλήρη ἔξαρση καί μέ μεγαλύτερο φανατισμό καί διάδοση. Ἡ ὀργάνωση τῆς μαύρης μαγείας στή σημερινή ἐποχή ἔχει ξεπεράσει ἐκείνην τοῦ Μεσαίωνα. Τά πνεύματα τοῦ σκότους ἔχουν τή δική τους κυριαρχία καί τή δική τους ἐκδίκηση σέ ἐκείνους πού ἔχουν μυηθεῖ καί μετά τούς ἀρνοῦνται. Ἡ μεγάλη ἀποστασία ἀπό τόν Θεό ἔδωσε χῶρο στό διάβολο νά κυριαρχήσει στόν ἄνθρωπο. Ἡ ἐξάπλωση τοῦ σατανισμοῦ δέν σημαίνει παντοδυναμία τοῦ διαβόλου ἀλλά δείχνει τήν ἀνθρώπινη ὑστερία καί τήν ἀδυναμία του νά ζεῖ μέσα στό καλό καί νά κάνει τό κακό.

Σήμερα, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, εἶναι ὀργανωμένη ἀνά τόν κόσμο ἡ μαύρη μαγεία μέ τούς ὁπαδούς της πού λατρεύουν τό σατανᾶ ὡς θεό τους. Ἔχουν ἁπλώσει τά πλοκάμια σέ ὅλο τόν κόσμο καί ἔχουμε μιά πλήρη ἀναβίωση τοῦ «Μαύρου Μεσαίωνα».

Ἡ σατανολατρεία ἔχει ἐξαπλωθεῖ σέ ὅλη τήν Εὐρώπη. «Γύρω στούς 20.000 σατανολάτρες ὑπάρχουν στή Γερμανία, 40.000 στήν Ὀλλανδία καί Πολωνία, 60.000 στό Λονδίνο καί 40.000 μόνο στό Τορίνο»[1]. Ἀρχηγός ὅλων τῶν σατανιστικῶν ὀργανώσεων εἶναι ὁ «Μαῦρος Πάπας», ὁ ὁποῖος λέγεται ANTON SZANDOR DE LA VEY, οὐγγρικῆς καταγωγῆς, καί ἔχει ἕνα βοηθό του, ὁ ὁποῖος προσφέρει τό χρίσμα στούς κατά τόπους μάγους[2]. Στήν Ἀμερική ὑπάρχουν 4 ἕδρες σατανιστῶν.

Ἱστορία

Ἡ ἱστορία μέ τίς μαγικές τελετές ξεκινᾶ ἀπό τήν ἀρχαία Αἴγυπτο, στή Χαλδαία, στή Μεσοποταμία, ὅπου ἀρχαιολογικά εὑρήματα ἐπαληθεύουν τήν ὕπαρξη αὐτῶν τῶν τελετῶν. Ἀκόμη, Λατίνοι συγγραφεῖς ἀναφέρονται σέ αὐτές τίς τελετές. Στήν ἀρχαῖα Ἑλλάδα ὑπῆρχε τό μαντεῖο τῶν Δελφῶν, τῆς Ἴσθμιας, τῆς Δωδώνης, ἡ Πυθία, ὁ Κάλχας, ὁ Τειρεσίας. Ἀκόμη στήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου εἶχε ἰδιαίτερη θέση στή ζωή τῶν λαῶν. Στό μεσαίωνα εἶχε μεγάλη ἀκμή. Ἀλλά στή σημερινή ἐποχή ἔχει ὀργανωθεῖ πάρα πολύ πού θά ζήλευαν οἱ μεγάλοι μάγοι τοῦ μεσαίωνα.

Γενικά, ἡ λατρεία τοῦ σατανᾶ εἶναι μιά μορφή πανσεξουαλισμοῦ πού φτάνει σέ μεγάλες ἀκρότητες καί πολλές βάναυσες πράξεις μέχρι καί δολοφονίες μέ ἀνθρωποθυσίες. «Ὁ Ἄντον Λα Βέι, ὁ ἰδρυτής τῆς «ἐκκλησίας τοῦ σατανᾶ» στό Σάν Φραντσίσκο, τό 1967, χοροστατοῦσε σέ σατανιστικές τελετουργίες συνοδευόμενος ἀπό τή γυναίκα του Νταϊάνα καί μιά μαύρη λεοπάρδαλη. Εἶχε καταφέρει νά προσελκύσει προσωπικότητες, ὅπως τόν νέγρο τραγουδιστή Σάμυ Νταίηβις καί τήν ἠθοποιό Τζαίην Μάνσφιλντ, ἡ ὁποία ἀποκεφαλίστηκε σέ ἕνα περίεργο αὐτοκινητιστικό ἀτύχημα»[3]. Καθημερινά ἐξαφανίζονται ἄτομα στήν Ἀμερική πού πέφτουν θύματα δολοφονιῶν τῶν σατανιστῶν. «Ἀπαγωγές, βιασμοί, τελετουργικές θυσίες παιδιῶν καί κατοικιδίων ζώων»[4]. «Ἐκκλησία τοῦ σατανᾶ» ἴδρυσε ὁ σατανιστής Ἄντον Λά Βέι στό Σάν Φραντσίσκο τό 1967[5].

«Μακάβρια ἀνακάλυψη ἔγινε στά σύνορα μεταξύ Μπάουνσβιλ τοῦ Τέξας καί Ματαμόρος τοῦ Μεξικοῦ δεκατριῶν πτωμάτων πού εἶχαν γδαρθεῖ καί ἀκρωτηριαστεῖ σέ ἕνα οἰκόπεδο κοντά σέ μιά καλύβα, στό ράντσο ἁγία Ἑλένη. Στό ἐσωτερικό τῆς καλύβας, βρέθηκε ἕνα καζάνι μέσα στό ὁποῖο κολυμποῦσε ἕνα μίγμα ἀπό ἀνθρώπινα μυαλά καί αἷμα, μαζί μέ ἕνα κεφάλι κατσίκας καί καλαμάκια πού χρησιμοποιοῦνται γιά εἰσπνοή κοκαΐνης»[6].

Ὁ αἰδεσιμώτατος Τζέιμς Λεμπάρ, ἀσχολεῖται μέ περιπτώσεις δαιμονοληψίας καί ἐξορκισμοῦ στήν ἐπισκοπική περιφέρεια τῆς Νέας Ὑόρκης. Ὁ πατήρ Λεμπάρ ὁρίζει τρεῖς κατηγορίες σατανιστῶν. Πρῶτα τοῦς «ἱερεῖς» πού θεωροῦν τό σατανισμό θρησκεία. Κατόπιν τούς ἐρασιτέχνες, στήν πλειοψηφία τους ἐφήβους, οἱ ὁποῖοι διασκεδάζουν μέ τό νά βεβηλώνουν τά νεκροταφεῖα μετά ἀπό μιά παράσταση ροκ-εν-ρολ, καί νά παίζουν τό παιχνίδι τῶν βρυκολάκων καί νά ξεκοιλιάζουν σκύλους καί γάτες. Τέλος, τούς ὁπαδούς τῆς λατρείας τοῦ σατανᾶ, πού εἶναι ἐπικίνδυνοι καί συχνά ἐπιδίδονται σέ βασανιστήρια παιδιῶν ἤ δολοφονίες. «Αὐτοί οἱ πιστοί τῆς λατρείας τοῦ σατανᾶ, εἶναι ἄτομα πού ἔχουν ὑψηλή ἐπαγγελματική κατάρτιση καί διάγουν διπλή ζωή σέ ἀπόλυτη μυστικότητα», λεέι ὁ πατήρ Λεμπάρ[7].

«Τό ροκ εν ρολ, τό συγκρότημα χέβι μέταλ «Μπλάκ Σάμπαθ», τό συγκρότημα AC-DC καί ὁ σολίστας Ὄζι Όσμπορν, περνοῦν μηνύματα ἀνατρεπτικά καί προκαλοῦν ἐπιδημία αὐτοκτονιῶν στούς νέους. Πράγματι, ὁρισμένοι ρόκερς πιστεύουν ὅτι τό ἐμπόριο τοῦ σατανᾶ εἶναι ἐπικερδές καί ἀνταγωνίζονται τούς τηλεοπτικούς εὐαγγελιστές πού πουλᾶνε τό Χριστό σάν νά εἶναι καταναλώσιμο προϊόν. Καί οἱ μέν καί οἱ δέ προκαλοῦν μαζική ὑστερία»[8].

Οἱ λάτρεις τοῦ σατανᾶ ἐφαρμόζουν τό «σκοτώνω, ἄρα ὑπάρχω».

«Τά ζώδια, μέντιουμ, ἐξορκισμοί. Παραστάσεις πού ἔχουν γίνει τῆς μόδας: μπλουζάκια, ἐξώφυλλα δίσκων, βίντεο-κλιπ πού παρουσιάζουν φέρετρα, νεκροκεφαλές, ταφόπετρες, ἀρουραίους, ἀντεστραμμένα τρίγωνα, σκηνές ἀνθρωποθυσιῶν καί ἄλλα σατανιστικά σύμβολα»[9].

Πώληση ἀναγκαίων γιά τελετουργίες σατανικῶν τελετῶν (κηροπήγια, εἰκόνες, φυλακτά κ.ἄ.). Στή Βρετανία ἐξαφανίζονται 4.000 παιδιά κάθε χρόνο.

Τό φαινόμενο τοῦ σατανισμοῦ ἐξαπλώνεται λόγω τῆς κρίσεως τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, τῆς διαδόσεως τοῦ σκεπτικισμοῦ, καί τῆς ἀπώλειας τῆς ἐλπίδας.

Αἴτια εἶναι ὁ φόβος καί ἡ ἀνασφάλεια γιά τό μέλλον καί ἡ ἐμπιστοσύνη σέ ἕνα μέλλον πού τό καθορίζουν, λέγουν, τά ἄστρα, γιά νά ἀποκτήσουν δύναμη καί δόξα. Γιά νά ἐπικοινωνοῦν μέ διάφορα πρόσωπα πού ἔχουν πεθάνει. Γιά νά εἶναι ἄτρωτοι στίς ἀσθένειες.

Τό ζῶο στό ὁποῖο προτιμᾶ νά μπεῖ ὁ διάβολος εἶναι ἐκεῖνο πού ἔχει κέρατα.

Γιά νά καταλάβει ὁ διάβολος ἕναν ἄνθρωπο, πρῶτα χρησιμοποιεῖ τούς πειρασμούς. Ὑπάρχουν τρία εἴδη πειρασμῶν. Ὁ πρῶτος εἶναι ὁ αὐτοπειρασμός. Δεύτερος εἶναι ὁ πειρασμός τοῦ ἄλλου. Γιά παράδειγμα, ἡ πορνογραφία ἤ ἁπλᾶ οἱ πονηρές φιλίες. Τέλος εἶναι ὁ διαβολικός πειρασμός, πού ἀποκαλοῦμε «σατανική μόλυνση».

Τά τραγούδια τῆς ρόκ καλοῦν τούς νέους νά δείξουν σεβασμό στό σατανᾶ καί τούς ἐξωθοῦν σέ πορνεία, ναρκωτικά καί βία. Γιά παράδειγμα, οἱ Beatles στό δίσκο τους «τό λευκό ἄλμπουμ τοῦ διαβόλου», οἱ Sex Pistols ἤ ἀκόμη οἱ Kiss, πού στήν πραγματικότητα τό ὄνομά τους σημαίνει «βασιλιάς στήν ὑπηρεσία τοῦ σατανᾶ» (King In Satan Service).

Ὅλα αὐτά τά μηνύματα τούς ἐξωθοῦν σέ σεξουαλικές διαστροφές, σέ ἐξέγερση κατά τῆς οἰκογένειας καί τῆς θρησκείας καί ὁδηγοῦν τούς νέους σέ φόνο ἤ αὐτοκτονία. Τό συγκρότημα AC-DC, πού σημαίνει Against Christ – Death to Christ (ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ - θάνατος στό Χριστό), ἔχει ἕνα τραγούδι μέ τόν τίτλο «Hella Bella». Οἱ στίχοι του λένε τά ἑξῆς: «Εἶσαι νέος ἀλλά θά πεθάνεις. Δέν ἀπομένει καμμιά ζωή, ἔχω τίς καμπάνες μου καί θά σέ μεταφέρω στήν κόλαση, θά σέ κυριεύσω. Ὁ σατανᾶς θά σέ ἀποκτήσει». Τό συγκρότημα Kiss μεταδίδει τό δικό του σατανικό μήνυμα ὅταν τραγουδᾶ: «Καλῶ τά σκοτάδια, γιατί αὐτά μέ ἐνθουσιάζουν. Γονατίζω μπροστά στό βασιλιά τοῦ σκότους, τό βασιλιά τοῦ ροκ εν ρόλ».

Ἡ ἐξάπλωση τῶν ἀποκρυφιστικῶν θρησκειῶν

«100.000 μάγοι στήν Ἑλλάδα, 9.000 μέντιουμ πού εἶναι ἀστρολόγοι, 50 ἑταιρεῖες μαύρης μαγείας, 800 παραθρησκευτικές ὀργανώσεις»[10].

Ὁ συνολικός ἀριθμός τῶν αἱρέσεων στήν Ἑλλάδα ξεπερνᾶ τίς 800. Μερικές εἶναι: Ἀνάντα Μάργκα, Βουδιστική Ἑταιρεία, Γιόγκα, Κέντρο Γνωστικῆς Ἀνθρωπολογίας, Ἑταιρεία Κρίσνα Συνειδήσεως, Ἀκαδημία Ράτζ Γιόγκα, Διαπλανητικό Κόμμα Ἑλλάδος, Ἰσλαμικές ὀργανώσεις Μπέθ Μπερίθ, Κέντρο θείου φωτός, Κέντρο Ὑπερβατικοῦ Διαλογισμοῦ, Μαγεία παντός εἴδους, Παγκόσμια ἀδελφότητα, Παιδιά τοῦ θεοῦ, Κέντρο θιβετιανοῦ διαλογισμοῦ, Ροδόσταυροι, Ἐκκλησία τοῦ σατανᾶ κ.ἄ.»[11].

Τό 1982 ἔγινε συνάντηση 30 ἀποκρυφιστικῶν ὁμάδων γιά τή δημιουργία «συνομοσπονδίας». Οἱ ὀργανώσεις αὐτές ἐκπροσωποῦσαν τό Βουδισμό, τό Σαμπούτ κ.ἄ. Ὁ ἀποκρυφισμός ἀπορρίπτει τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία, καί διδάσκει τήν αὐτονομία τοῦ ἀνθρώπου καί τήν αὐτοσωτηρία του. Κηρύττει πώς ὅλοι οἱ ἰδρυτές τῶν γνωστῶν θρησκειῶν ἀνήκουν στή «Μεγάλη Λευκή Ἀδελφότητα».

Ὑπάρχει ἡ διεθνής ἕνωση Wicca, πού εἶναι μιά διεθνής ἕνωση μάγων καί ἡ ὁποία ἐξέδιδε τούς γνωστούς καλλιτέχνες τῆς μουσικῆς Μπόμπ Ντύλαν, Ἄλις Κούπερ, Κις, Ρόλινγκ Στόουνς, Χου κ.ἄ. Ὁ ρόλινγκ ἐπιθυμεῖ καί διακηρύσσει ὅτι εἶναι «Ἑωσφόρος τοῦ ρόκ». Τό συγκρότημα «Κις» πού ὀνομάζονται «Βασιλεῖς στήν ὑηπηρεσία τοῦ σατανᾶ», πάνω στούς δίσκους τους γράφουν: «Ὁ διάβολος εἶναι ὁ θεός μου». Ἰδιαίτερα ὁ Ἄλις Κούπερ, γιός ἱερέα, λέγει γιά τόν σατανᾶ: «Σέ ἕνα πνευματικό συνέδριο μοῦ ὑποσχέθηκε δόξα καί πλοῦτο μέσω τῆς ρόκ μουσικῆς, μέ μόνο ἀντάλλαγμα τήν παράδοση τοῦ σώματός μου. Ἔτσι ἀπόκτησα παγκόσμια δόξα, μέ τό ὄνομα πού τό πνεῦμα μοῦ ἔδωσε: Ἄλις Κούπερ».

Σπίτια, σχολεῖα, ὑπαίθρια καί ἐρημικά μέρη, ἔχουν μετατραπεῖ σέ ναούς τοῦ σατανᾶ. Ἰδιαίτερα στό δάσος τῆς Καισαριανῆς καί στήν παραλία τοῦ Σουνίου. Πολιτικοί καί καλλιτέχνες, ὑμνολογοῦν τό διάβολο. Ὁπαδοί τοῦ σατανᾶ εἶναι καί πλούσιοι, στά σπίτια τῶν ὁποίων γίνονται τελετές. Ὁ στόχος τῶν τελετῶν εἶναι νά ἐκδικηθοῦν κάποιον ἄνθρωπο ἤ νά ζητήσουν ἀπό τό διάβολο δύναμη καί δόξα. Στήν Ἀθήνα καί στίς ἐπαρχίες γίνονται σατανιστικές λειτουργίες μέ θυσίες μικρῶν παιδιῶν, παρθένων κοριτσιῶν (ἡλικίας 14-18 ἑτῶν) καί ζώων.

Ὑπάρχουν πολλές ὀργανώσεις σατανιστῶν, ἀλλά οἱ πιό γνωστές στήν Ἑλλάδα εἶναι:

1. Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀνατολῆς.

2. Καθολική Γνωστική Ἐκλησία (θυγατρική τοῦ τάγματος).

3. Τάγμα τοῦ Ἀργυροῦ Ἀστέρα.

4. Ἐκκλησία τοῦ σατανᾶ.

5. Λευκή Γνωστική Ἐκκλησία.

6. Κίνηση τῆς Μεγάλης Λευκῆς Ἀδελφότητας.

Ὅλες αὐτές οἱ σατανιστικές ὀργανώσεις στηρίζονται «στήν ἐφαρμογή τοῦ νόμου τοῦ ἰσχυροτέρου, στήν ἐκδίκηση καί στόν πανσεξουαλισμό»[12].

Γεγονότα ἀναφερόμενα στή Μαύρη Μαγεία

Μερικά ἀπό τά γεγονότα τῆς Μαύρης Μαγείας πού ἔχουν ἔρθει στήν ἐπιφάνεια στήν Ἑλλάδα καί στό ἐξωτερικό εἶναι:

Στήν Ἑλλάδα

Τό 1986 ἡ ἀστυνομία συνέλαβε τήν Ἀναστασία Τσουπέκ τήν ὥρα πού ἅρπαζε ἀπό τό Γ΄ νεκροταφεῖο τό σάβανο ἑνός νεκροῦ, πού εἶχε πεθάνει πρίν δύο μέρες.

Τό πρωΐ τῆς 10ης Ἰουλίου 1990, ἡ κοινή γνώμη τῆς Ἀθήνας ξυπνᾶ ἀνατριχιασμένη ἀπό τή φρίκη. Μιά παραλιακή ντισκοτέκ στή Βουλιαγμένη, εἶχε μεταμορφωθεῖ σέ ναό μαύρης μαγείας. Ὅταν ὁ δήμαρχος τό ἑπόμενο πρωΐ πῆγε νά δώσει τό χαρτί τῆς ἔξωσης στούς ἰδιοκτῆτες, ἔμεινε ἄφωνος ἀπό τόν τρόμο. «Μούμιες κρέμονται ἀπό τό ταβάνι, ἀνάποδοι σταυροί καί σπασμένες εἰκόνες παντοῦ. Θυμιάματα, νεκροκεφαλές, πεντάλφες καί ἀκαταλαβίστικες γραφές»[13].

5 Αὐγούστου 1991. Ἄγνωστοι ἔσπασαν 35 τάφους στό νεκροταφεῖο τῆς Πετρούπολης καί ἔκλεψαν 8 νεκροκεφαλές.

14 Αὐγούστου 1991. Στό νεκροταφεῖο τοῦ ἁγίου Βασιλείου, οἱ ἱερεῖς τοῦ διαβόλου ἀνοίγουν ὅλους τούς οἰκογενειακούς τάφους[14].

28 Αὐγούστου 1991. Κλέβουν 20 κουτιά μέ ὀστᾶ καί τά ὑπόλοιπα τά ἀδειάζουν καί τά πατοῦν[15].

21 Μαρτίου 1992. Τυμβωρύχος παραβίασε τάφο τοῦ νεκροταφείου, ἔκοψε τό κεφάλι τοῦ πτώματος 84χρονης, τό πῆρε καί ἔφυγε.

Στή Φλώρινα, μιά χωρική ἔκοψε τήν καρδιά καί τό κεφάλι ἑνός μωροῦ, τά ἔβρασε καί ἔδωσε τό ζουμί στό παιδί της, γιά νά γίνει καλά ἀπό τήν ἀρρώστια του[16]

Στίς 18 Φεβρουαρίου τοῦ 1992, σέ ἀκατοίκητο σπίτι στό Χαλάνδρι, συνελήφθησαν ἕξι νεαροί ἡλικίας 17 ἑτῶν, νά κάνουν σατανιστική τελετή. Εἶχαν φέρει μαζί τους νεκροκεφαλές, κεριά, καρφίτσες, ὁμοιώματα, καί ἄλλα γιά νά κάνουν μαύρη μαγεία[17].

4.000 μαθητές καί μαθήτριες γυμνασίων καί λυκείων τοῦ Βόλου εἶναι στά δίχτυα τοῦ σατανᾶ, ἔγραφαν οἱ ἐφημερίδες τό Νοέμβριο τοῦ 1992. Ἔλεγε κάποιος μαθητής τοῦ Βόλου: «Ἄν μπεῖς στό κύκλωμα καί κάνεις μιά τελετή, ἔχεις φύγει μακρυά ἀπό τό Χριστό, τελείωσες. Δέν μπαίνεις ξανά σέ ἐκκλησία, φοβᾶσαι. Κι ἄν πεῖς κάτι ἀπό αὐτά πού εἶδες, μπορεῖ νά πάθεις κακό. Ἡ περιέργεια, ὅμως σπρώχνει πολλούς στίς τελετές». Ἕνας ἄλλος μαθητής λέγει: «Ὑπάρχουν κεριά, ὑπάρχουν μαχαίρια, λέξεις-κλειδιά τοῦ σατανᾶ καί σύμβολα χαραγμένα στά θρανία» καί μερικά κορίτσια ἔχουν χαραγμένα στόν καρπό τους τό τρίγωνο τοῦ Διαβόλου.[18] Ἀρχηγός τῆς μαύρης μαγείας ἦταν μαθητής τῆς Γ΄ Λυκείου μέ βοηθό του μιά μαθήτρια μυημένη στή μαύρη μαγεία.

Τόν Μάϊο τοῦ 1993 ἔκλεψαν δύο λειψανοθῆκες (λείψανα τῶν ἁγίων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, τοῦ ἁγίου Διονυσίου, τοῦ ἁγίου Γεωργίου, τοῦ ἁγίου Λαυρεντίου, τοῦ ἁγίου Τρύφωνα καί τοῦ ἁγίου Παντελεήμονα) ἀπό τήν ἐκκλησία τῶν Βιλλίων. Τά λείψανα τῶν ἁγίων καί ὁ ἀνάποδος σταυρός χρησιμοποιοῦνται γιά ἐπίκληση ἰσχυρῶν δαιμόνων. Ἡ ποδοπάτηση ἱερῶν ὀστῶν εἶναι ἀπόδειξη ἀξίας γιά τά «δόκιμα» μέλη.[19]

Τόν Ἰούλιο τοῦ 1993 στήν Κέρκυρα, 4 ἀγόρια καί 2 κορίτσια χρησιμοποίησαν σταυρό, κόκκινα κεριά, λιβάνι καί σέ κύκλο μέ ἀναμμένα κεριά ἔκαναν σατανιστική τελετή.[20]

Τό Σεπτέμβρη τοῦ 1993, στό Χαλάνδρι, στόν ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Μαρμαριώτισσας, μπῆκαν ἄτομα καί ἔγραψαν διάφορα σύμβολα καί ἀριθμούς πού σχημάτιζαν ἕνα κύκλο μεταξύ τους στήν ὀροφή τοῦ Ναοῦ.[21]

Στήν Κρήτη, στήν περιοχή Θέρισσος, παιδιά 12-17 χρονῶν μάθαιναν σολομωνική καί πῶς νά αὐτοκτονοῦν στό ὄνομα τοῦ σατανᾶ.[22]

Γι’ αὐτούς πού θέλουν νά φύγουν εἶναι πολύ δύσκολο. Γι’ αὐτό πολλοί πεθαίνουν μέ περίεργο τρόπο ἤ αὐτοκτονοῦν, ὅπως κάποια κοπέλλα, ἡ Νατάσα ἀπό τό Ἠράκλειο Κρήτης πού κρεμάστηκε.[23] Ὁδηγοῦνται πολλά ἀθῶα ἄτομα σέ αὐτοκτονίες.

Ἀμέτρητες τελετές μαύρης μαγείας γίνονται τόσο στήν Ἀθήνα ὅσο καί στίς ἐπαρχίες. Διαμερίσματα, βίλες, ὑπαίθριοι χώροι, μετατρέπονται μετά τίς 12 τά μεσάνυχτα σέ χώρους σατανιστικῶν τελετῶν. Ἰδιαίτερα στήν Ἀττική, ἔχουν ἐπισημανθεῖ ἀπό τήν ἀστυνομία καί τούς κατοίκους, τά προάστια Γλυφάδα, Π. Φάληρο, Διόνυσος, Ν. Μάκρη, τό δάσος τῆς Καισαριανῆς, τό Χαλάνδρι, ἡ παραλία Σουνίου ὡς κέντρα σατανισμοῦ. Στίς ἐπαρχίες Πύργο, Μεγαλούπολη, Καβάλα, Σέρρες, Ναύπακτο, Βόλο κ.ἄ.

Στά Χανιά συνέβηκε ἕνα συγκλονιστικό γεγονός: «Τό γιουβέτσι πού πήγαινε ἡ γυναίκα στό φοῦρνο ἀπέπνεε μιά φοβερή δυσοσμία, ἡ ὁποία χτύπησε τά ρουθούνια ἑνός ἀστυνομικοῦ ὁ ὁποῖος πέρασε τυχαία ἀπό δίπλα της. Ὅταν ἔλεγξαν τό «γιουβέτσι», βρῆκαν μέσα ἕνα ἀνθρώπινο κεφάλι! Ἀνῆκε σέ ἕνα φοιτητή πού εἶχε πεθάνει πρίν δύο μέρες. Ἡ ἡλικιωμένη δωροδόκησε τό φύλακα τοῦ νεκροταφείου, ἄνοιξε τόν τάφο καί ἔκοψε τό κεφάλι τοῦ νέου γιά νά δώσει τό μυαλό νά τό φάει κάποιος παντρεμένος πού εἶχε σχέσεις μέ τήν κόρη της. Πίστευε ὅτι θά ἐγκατέλειπε τήν οἰκογένειά του καί θά τήν παντρευόταν»[24]

Σατανιστές βεβήλωσαν τήν ἐγκαταλελειμμένη ἱστορική μονή Πρεβέλης στό Ρέθυμνο, πού θεωρεῖται τό σημαντικότερο θρησκευτικό μνημεῖο στή νότια Κρήτη. Εἶχε μετατραπεῖ σέ κέντρο διεθνοῦς σατανισμοῦ. Παντοῦ ὑπάρχουν μέσα στό ναό καί στά ἐρειπωμένα κελιά τῶν μοναχῶν, χαραγμένα σύμβολα ἀποκρυφιστικά, πεντάλφες, σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου.[25]

Στά Χανιά, σέ περισσότερες ἀπό 15 σπηλιές, βρέθηκαν σύμβολα καί ἀντικείμενα σατανιστικῶν τελετῶν. «Ἀπόκρημνες καί δυσπρόσιτες σπηλιές στίς Μουρνιές, στό Κολυμπάρι, στό Ἀκρωτήρι καί στόν Ἀποκόρωνα, ἔχουν μετατραπεῖ σέ ναούς τοῦ σατανᾶ, χωρίς οἱ κάτοικοι νά γνωρίζουν τίποτα. Ἐπίσης στή Μεσσαριά τοῦ Ἠρακλείου»[26].

Δεκέμβριος 1993. Δύο νεαροί καί μιά κοπέλα δολοφόνησαν ἕνα κορίτσι καί μιά γυναίκα μέ ἀποτρόπαιες πράξεις.

Στό ἐξωτερικό

Ἕξι ἄτομα καταδικάστηκαν σέ φυλάκιση, διότι τόν Ἀπρίλιο τοῦ 1988 σέ μιά τελετή μαύρης μαγείας, ἀκρωτηρίασαν τό πτῶμα ἑνός καθηγητή. «Ἀφαίρεσαν ἀπό τό πτῶμα τήν καρδιά, τό συκώτι, τούς πνεύμονες, καί τά γεννητικά ὄργανα γιά νά ἑτοιμάσουν ἕνα ἱερό γεῦμα, τό ὁποῖο γεύτηκαν ὁρισμένοι μυημένοι, χωρίς νά γνωρίζουν τί ἔτρωγαν».

Πολλές ἐξαφανίσεις μικρῶν παιδιῶν γίνονται ἀπό τήν Ἀφρική (Ἰσημερινή Γουινέα, τά σύνορα τοῦ Καμερούν καί τῆς Γκαμπόν). Ἀφαιροῦν καί πωλοῦν τά ὄργανά τους στίς εὐρωπαϊκές χῶρες[27].

Στό Λονδίνο τά δύο τελευταία χρόνια (1991-92), «ἔχουν βιαστεῖ καί ἔχουν ὑποστεῖ βασανιστήρια 130 παιδιά, στό ὄνομα τοῦ σατανᾶ»[28].

Στή Νότια Ἀφρική, θυσιάζονται βρέφη κατά τήν διάρκεια τελετῶν. 20 μωρά ἔχουν θυσιαστεῖ τά τελευταῖα 13 χρόνια. Στήν Ἀμερική μέ τή «Ντεθ Μέταλ Ροκ» μουσική, «νεαρές καί νεαρές καταφεύγουν σέ φόνους, τεμαχισμούς πτωμάτων ἐμπρός στό ἱερό τοῦ διαβόλου, βιασμούς, βανδαλισμούς. Ὑμνητές καί ἀπόστολοι αὐτῆς τῆς θρησκείας, ὁρισμένα «Χέβι Μέταλ» συγκροτήματα πού περιοδεύουν ἀνά τόν κόσμο. Στήν πόλη Τάμοα τῆς Φλόριντα, εἶχαν μετρηθεῖ ἕως ἐκείνη τή στιγμή ἐννέα διαμελισμοί πτωμάτων καί βιασμοί μέ ταυτόχρονη τύφλωση τοῦ θύματος, ὅλα μέ τήν ὑπογραφή τῶν ὁπαδῶν τοῦ «Ντεθ Μέταλ Ροκ». Ἕνας 18χρονος νεαρός, γόνος σεβαστῆς οἰκογένειας, νοσηλεύτηκε γιά μεγάλο διάστημα σέ ψυχιατρική κλινική καί ἀποκάλυψε ὅτι μετά τήν πολύχρονη ἐνασχόλησή του μέ βασανισμούς ζώων, ἀποφάσισε νά ἐντρυφήσει σέ βασανισμούς ἀνθρωπίνων σωμάτων. Ἐργαζόταν ὡς ἠχολήπτης σέ συναυλίες τῶν «Ντέθ Μέταλ Ροκ» καί «Μάσακρ».

Μιά ἄλλη 17χρονη κοπέλα, ἡ Σάντι, ἀπό τήν Τάμπα, ὁμολόγησε στήν ἀστυνομία ὅτι ὑπῆρξε μάρτυρας τῆς θυσίας τριῶν βρεφῶν σέ μιά σατανιστική τελετή στήν ὁποία πῆραν μέρος τουλάχιστον 100 μαθητές ἀπό τό τοπικό γυμνάσιο, ὁπαδοί τοῦ «Ντέθ Μέταλ Ρόκ». Πέντε ἀκόμα παιδιά συνελήφθησαν γιά τήν τύφλωση δύο ἄλλων παιδιῶν γειτονικῆς συνοικίας. Πρίν λίγους μῆνες, ἱερέας κατήγγειλε –ἀνώνυμα- ὅτι στή διάρκεια ἐξομολόγησης ἕνας 28χρονος τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὅτι παρακολούθησε τελετή σατανιστῶν, στή διάρκεια τῆς ὁποίας θυσιάστηκε ἕνα μωρό[29].

Ἡ ἐπιδημία «σατανισμός ἔχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στήν Ἑλλάδα. Ἐντύπωση προκαλεῖ ὅτι νέα ἄτομα περισσότερο ἀσχολοῦνται μέ τή μαύρη μαγεία. Τό συμπέρασμα ὅλων αὐτῶν εἶναι ὅτι: «νεαρές κοπέλες αὐτοκτόνησαν, βρέφος ἀποκεφαλίστηκε, ἔγιναν βανδαλισμοί νεκροταφείων, στυγερές δολοφονίες, θυσίες ζώων καί ὀργιαστικές ἀποτρόπαιες πράξεις. Σ’ αὐτά προστίθεται καί ὁ μεγάλος ἀριθμός ἀτόμων μέ σοβαρά ψυχικά προβλήματα ὑγείας πού ἀποτελοῦν τραγικές φιγοῦρες τῶν νεοσατανιστικῶν κινημάτων στή χώρα μας»[30].

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΚΑΚΟ ΣΗΜΕΡΑ;

Γιατί ὁ σημερινός ἄνθρωπος στρέφεται στό διάβολο, στό σατανισμό, στίς μαγεῖες, στό ναζισμό, στό κακό; Γιατί ζητᾶ βοήθεια ἀπό τό διάβολο καί ὄχι ἀπό τό Θεό;

Γιατί ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἀνάγκη τήν παρουσία τοῦ κακοῦ στή ζωή του; Γιατί ζητᾶ τόσο ἔντονα τήν ἐκδίκηση καί τήν ἐκμετάλλευση τῶν ἄλλων; Γιατί ἔχει χαθεῖ ἡ φωνή τῆς ἀγάπης καί τῆς συμπόνιας, τῆς στοργῆς καί τῆς θυσίας; Γιατί ὑπάρχει τόσο μεγάλη κρίση στή νεολαία πού δέν μπορεῖ νά βρεῖ ὑψηλούς στόχους καί ἰδανικά;

Δέν εἶναι τυχαῖο γεγονός ἡ ἔξαρση τοῦ σατανισμοῦ νά κλιμακώνεται ἀπό νέους ἀνθρώπους πού εὑρίσκονται στήν κρίσιμη ἡλικία τῆς ζωῆς τους. Δέν εἶναι τυχαῖος ὁ εὔκολος πλουτισμός τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων πού δίνουν λάθος πρότυπα στούς νέους. Δέν εἶναι τυχαία ἡ κρίση τῆς παιδείας πού δέν ἀφήνει τή δημιουργικότητα καί τήν ἔκφραση τοῦ συναισθήματος τοῦ νέου νά ἐκδηλωθεῖ σέ ὑγιῆ κατάσταση ἀλλά δίνει σημασία στήν ἀποστήθιση. Γιατί ἡ τηλεόραση προσφέρει βία στούς τηλεθεατές μέ ἀποτέλεσμα νά προσφέρει καταστρεπτικές ἀξίες στούς νέους ἀνθρώπους. Σκηνές βίας, τυχερά παιγνίδια καί ἄλλα πού ἐκμηδενίζουν τήν προσωπικότητα τοῦ Ἕλληνα. Σήμερα ὁ Ἕλληνας ἐλάχιστα διαβάζει καί περισσότερο ἀκούει καί πιό πολύ βλέπει τηλεόραση. Γιατί ὑπάρχει κρίση ἐπικοινωνίας τοῦ νέου μέ τούς γονεῖς του καί τό ἄμεσο καί ἔμμεσο περιβάλλον του. Γιατί καταφεύγει στή ροκ μουσική. Ὅλα αὐτά δηλώνουν μοναξιά καί ἀποπροσανατολισμό ἀπό αὐθεντικές ἀξίες πού καθορίζουν τήν καθαρή εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου.

Εἶναι γεγονός ὅτι ζοῦμε σέ μιά ἐποχή πτώσης τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καί τοῦ ἀτομισμοῦ. Καί αὐτό εἶναι γενικό φαινόμενο σέ παγκόσμια κλίμακα. Ἡ ἐγκληματικότητα, ἡ ἀνασφάλεια, ἡ ἐπιθετικότητα, ἡ βία, ἡ τηλεόραση μέ τήν προβολή ἀρνητικῶν προτύπων, ἡ ἔλλειψη ἰδανικῶν καί ἀξιῶν στούς νέους, εἶναι τά χαρακτηριστικά τῆς σημερινῆς κοινωνίας. Ὁ μιμητισμός, ἡ μουσική, τά τηλεοπτικά ἔργα, ὁ ρόλος τῆς σημερινῆς οἰκογένειας (οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις μέσα στήν οἰκογένεια καί στό σχολεῖο) ἐπιδροῦν ἄμεσα στήν διαμόρφωση τῆς προσωπικότητας τοῦ νέου. Οἱ νέοι πρέπει νά μάθουν νά ἀγωνίζονται στή ζωή τους. Χρειάζεται ὄχι μόνο σχολική ἀλλά καί κοινωνική παιδεία.

Σατανισμός καί παραθρησκεῖες προσπαθοῦν νά ἀλλοιώσουν τήν προσωπικότητα τοῦ ἀτόμου, νά καταστρέψουν ὅ,τι ὑγιές ὑπάρχει.

Χρειάζεται ἀνύψωση ἠθικῶν ἀξιῶν στούς νέους. Νά μάθουν τό καλό καί τό κακό. Νά ἀποκτήσουν ὀρθόδοξο ἦθος.

Ἔννοια καί ὁρισμός τῆς μαγείας

«Μαγεία εἶναι τό σύνολο τῶν δεισιδαιμόνων λόγων, ἐνεργειῶν καί πράξεων, διά τῶν ὁποίων πιστεύει ὁ ἄνθρωπος τοῦ λαοῦ ὅτι μπορεῖ κατά τρόπον ὑπερφυσικόν καί μυστηριώδη νά προκαλέση ἤ νά ἀποτρέψη τό ἀγαθόν ἤ τό κακόν δι’ αὐτόν ἤ τούς ἄλλους»[31].

«Ὅπου τό θεῖον κατανοεῖται ὡς ἀπρόσωπος καί μηχανική δύναμις, ἡ πρός αὐτό σχέσις ἐκφράζεται ὡς μαγεία. Ἡ μαγεία προσπαθεῖ νά ἐπιβληθεῖ, νά κυριαρχήσει ἐπί τοῦ θείου διά διαφόρων ἐνεργειῶν καί μεθόδων»[32].

«Ἡ μαγεία εἶναι μεταμόρφωση. Ἡ μεταμόρφωση εἶναι μαγεία. Κάθε μαγεία εἶναι ἀλλαγή καί κάθε ἀλλαγή εἶναι μαγεία», λέγει ὁ Σκότ Κάνιγχαμ[33].

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει: «Μαγεία ἡ κυρίως καί καθαυτό μαγεία, ἡ ὁποία φαίνεται ὅτι εἶναι ὡσάν μία τέχνη καί ἐπιστήμη, μέ τήν ὁποίαν καλοῦνται οἱ δαίμονες καί ἐρωτῶνται καί ἀποκρίνονται φανερώνοντες ἤ θησαυρούς κεκρυμμένους ἤ διάλυσιν ἐνυπνίων ἤ ἄλλων ἀποκρύφων δήλωσιν. Οἱ δέ αὐτήν τήν τέχνην μεταχειριζόμενοι ὀνομάζονται μάγοι, οἱ ὁποῖοι διαιροῦν τούς δαίμονες εἰς τρεῖς τάξεις, εἰς ἀνωτέρους, τούς ἐν ἀέρι, εἰς τούς μέσους, τούς ἐν τῇ γῇ καί εἰς τούς κατωτέρους, τούς ὑποκάτω τῆς γῆς καί λέγουν ὅτι εἶναι ἀγαθοποιοί, οἱ δέ ἐν τῇ γῇ εἶναι καλοί καί κακοί, οἱ δέ ὑποκάτω τῆς γῆς εἶναι ὅλως διόλου κακοί καί μ’ ὅλον πού ὅλοι οἱ δαίμονες εἶναι τῇ ἀληθείᾳ κάκιστοι καί κακοποιοί καί οὐδέποτε ἀγαθοποιοί»[34].

Ἡ στάση τῆς ἐκκλησίας ἀπέναντι στή μαγεία καί στούς μάγους εἶναι ἀρνητική. Ὁ πιστός δέν πρέπει νά ἔχει καμμιά σχέση μέ τή μαγεία γιά ὅποιο πρόβλημα ἔχει. Διότι τήν μαγεία ἐκπροσωπεῖ ὁ διάβολος πού εἶναι ὁ χειρότερος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου. Διότι τό ἔργο τοῦ διαβόλου εἶναι νά χάνει ὁ πιστός τήν ἐμπιστοσύνη στό Θεό καί νά ἀναζητᾶ βοήθεια ἀπό τόν διάβολο. Ὁ ἄνθρωπος καταφεύγει σέ μάγους γιά νά θεραπευθεῖ ἤ γιά ἄλλους λόγους καί λέγει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Θέλει σᾶς στεφανώσει ὁ Θεός ὡς Μάρτυρας, διότι καθώς οἱ Μάρτυρες ὑπέφεραν τάς βασάνους μόνον διά νά μή προσκυνήσουν τά εἴδωλα, ἔτσι καί ἐσεῖς ὑπομείνατε τούς πόνους τῆς ἀσθενείας μόνον διά νά μήν χρειασθῆτε καμμιάν βοήθειαν ἀπό τούς μάγους καί δαίμονας καί προδώσετε τήν πίστιν καί τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ... θέλετε λάβει καί τήν ὑγεία σας, διότι ὁ Θεός ἔχει νά σᾶς ἀγαπήσει περισσότερον διά τήν ἀνδρείαν ὅπου ἐδείξατε καί οἱ ἅγιοι θέλουν τόν παρακαλέσει θερμότερον διά νά σᾶς ἰατρεύσει»[35].

Ὁ χριστιανός δέν πρέπει νά ἔχει σχέσεις μέ τή μαγεία, διότι ἡ Παλαιά Διαθήκη γράφει: «Δέν πρέπει νά εὑρεθῆ ἀνάμεσά σας ἄνθρωπος, πού θά ἐπιχειρῆ ἐξαγνισμό τοῦ υἱοῦ του ἤ τῆς κόρης του, μέ τό νά περνᾶ μέσα ἀπό φωτιά, οὔτε ἄνθρωπος πού νά μαντεύει ἤ θά καταφεύγει εἰς μάντεις ἤ θά παρατηρεῖ διάφορα σημεῖα τῶν καιρῶν ἤ θά προσέχει τό πέταγμα τῶν ὀρνέων, διά νά μαντεύει τό μέλλον. Δέν θά ὑπάρχει ἐπίσης μεταξύ σας μάγος πού γητεύει μέ μαγικά τραγούδια ἤ ἄνθρωπος τοῦ ὁποίου ἡ φωνή νομίζεις ὅτι βγαίνει ἀπό τήν κοιλίαν του ἤ ἄνθρωπος πού παρατηρεῖ τά τέρατα καί σημεῖα τοῦ οὐρανοῦ ἤ καλεῖ καί ἐρωτᾶ τά πνεύματα τῶν νεκρῶν. Θά ἀποφεύγεις τά ἀνωτέρω, διότι καθένας πού κάνει αὐτά, εἶναι βδελυκτός ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου» (Δευτ. ιη΄ 10-12).

Στήν Καινή Διαθήκη ἡ θέση αὐτοῦ πού ἀσχολεῖται μέ τή μαγεία εἶναι: «ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρί καί θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» (Ἀποκ. κα΄8). Ἡ κόλαση ἡ αἰώνιος τούς περιμένει ὅλους αὐτούς πού ἀσχολοῦνται μέ τά μάγια καί τούς μάγους. Ὁ δέ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τονίζει ὅτι εἶναι καλύτερα νά πεθάνει κανείς παρα νά ἀσχολεῖται μέ τίς μαγεῖες καί τά μαγικά. Στεφανώνεται μέ τό στέφανο τοῦ μαρτυρίου ὅποιος ὑπομένει τίς θλίψεις τῆς ζωῆς παρά νά καταφεύγει στούς μάγους. «Διά τόν φόβον τοῦ Θεοῦ πάντα παθεῖν ἤ ὑποστῆναι τι τῶν εἰδωλικῶν (δηλαδή τῶν μαγικῶν) πρᾶξαι. Τοῦτο σοι μαρτυρίου στέφανον φέρει»[36]. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γράφει μέ τό «σημεῖο τοῦ Σταυροῦ δαίμονες μέν φεύγουσι, μαντεία δέ παύεται, μαγεία δέ πᾶσα καί φαρμακεία κατήργηται»[37].

Στή μαγεία δροῦν σκοτεινές ὑπερφυσικές δυνάμεις. Ὅπως ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος «Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορες τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. στ΄ 12). Τή μαγεία ἐκπροσωπεῖ ὁ διάβολος πού εἶναι ὑπαρκτό πρόσωπο. Ὁ κοσμοκράτορας τοῦ σκότους πού ἔχει ἐξουσία καί ἀρχές, πού ἔχει τή δύναμη νά κυριαρχεῖ σέ ἀνθρώπους πού δέν ἔχουν πίστη στό Θεό. Γι’ αὐτό, ὁπαδοί τοῦ διαβόλου εἶναι οἱ μάγοι, μάγισσες, μέντιουμ, πνευματιστές, χειρομάντεις, ὑπνωτιστές, ἀστρολόγοι, ὀραματίστριες, χαρτορίχτρες, καφετζοῦδες, γητευτάδες καί ἄλλοι πού ἐργάζονται γιά τό ἔργο τοῦ διαβόλου καί ἐκμεταλλεύονται τήν ἀφέλεια καί τόν πόνο πολλῶν ἀνθρώπων μέ σκοπό τήν ἀπόκτηση χρημάτων. Ἡ διαφήμιση μέσα ἀπό τίς ἐφημερίδες, τά περιοδικά καί τήν τηλεόραση, προκαλεῖ τήν περιέργεια πολλῶν νά δοκιμάσουν τίς μαγικές δυνάμεις αὐτῶν. Πολλοί πιστεύουν στά μάγια, στά ὡροσκόπια καί στίς ἀστρολογίες καί δίνουν ἔμφαση στή γνώση τοῦ μέλλοντός τους. Ἀρνοῦνται τή δύναμη τῆς πίστεως καί ἐμπιστεύονται τά ἄστρα ἤ τό κατακάθι ἑνός καφέ ἤ τά μέντιουμ ἤ τά φυλακτά πού παίρνουν δῆθεν γιά προστασία καί πού μέσα τους κρύβονται δαιμονικές δυνάμεις.

«Ἡ μαγεία κάνει χρήση μυστηριωδῶν δυνάμεων, τίς ὁποῖες ὁ περισσότερος κόσμος, ὄχι μόνο δέν ἐλέγχει, ἀλλά οὔτε εἶναι δυνατό νά πιστεύει. Ὁ μαῦρος μάγος χαίρεται χρησιμοποιώντας τή δύναμη αὐτή καταστροφικά. Ἀντίθετα ὁ ὁπαδός τῆς λευκῆς μαγείας προτιμᾶ νά χρησιμοποιεῖ τίς δυνάμεις αὐτές γιά νά βοηθήσει κάποιον νά βρεῖ ἕναν ἁρμονικότερο τρόπο ζωῆς»[38].

Ἡ μαύρη μαγεία πάντοτε χρησιμοποιεῖ τήν ἀντεστραμμένη πεντάλφα μέ ἄκρα μυστικότητα, ἔσι πού τό χαίρονται αὐτοί πού τό κάνουν.

Στή μαγεία ὑπάρχει ἕνας ἐξαναγκασμός τῆς ὑπερφυσικῆς δύναμης, γιά νά ἐκδικηθεῖ κάποιον. Στή μαγεία κρύβεται ὁ ἀποκρυφισμός, ὅπου κυριαρχοῦν δαιμονικές δυνάμεις πού ἐλέγχουν τή θέληση, τά συναισθήματα καί τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου.

Λατρεία τοῦ διαβόλου

«Λατρεία δέ ἐστι διαβόλου, ἡ ἐν εἰδώλοις εὐχή τά πρός τιμήν γινόμενα τῶν ἀψύχων εἰδώλων τό ἄπτειν λύχνους, ἤ θυμιᾶν παρά πηγάς ἤ ποταμούς, ὥς τινες ἀπ’ ὀνειράτων ἤ ἐκ δαιμόνων ἀπατηθέντες, ἐπί τοῦτο διέβησαν, οἰόμενοι καί σωματικῶν παθῶν τήν ἴασιν εὑρίσκειν μή τοιαῦτα μετέλθης. Οἰωνοσκοπία, μαντεία, κληδονισμοί, ἤ περιάμματα, ἤ ἐν πετάλοις ἐπιγραφαί, μαγείαις, ἤ ἄλλαις τισί κακοτεχνίαις, καί ὅσα τοιαῦτα λατρεία ἐστί διαβόλου. Φεῦγε οὖν ταῦτα... Πρόσεχε τοίνυν σεαυτῷ, καί μή στρέφου πάλιν (ὡς ἡ γυναίκα τοῦ Λώτ, ὅπου ἔγινε στήλη ἅλατος), ἀλλά φεῦγε εἰς τό ὄρος πρός Ἰησοῦν Χριστόν, τόν τμηθέντα λίθον ἄνευ χειρῶν, καί τήν οἰκουμένην πληρώσαντα»[39]

Μαγεία καί θρησκεία

«Ἡ μαγεία εἶναι ἀνθρώπινη ἐπινόηση, ἐνῶ ἡ θρησκεία ἔχει ἀποκαλυπτικό χαρακτῆρα»[40]. Ὁ Χριστιανισμός στηρίζεται στήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο μέ τίς θεοφάνειες τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης καί μέ τή διδασκαλία τῆς ἀγάπης πού δείχνει τήν ἀνωτερότητά της. Ἐνῶ ἡ μαγεία ἀναγκάζει τή θέληση τοῦ ἀνθρώπου νά ὑποκύπτει σέ κακές δυνάμεις μέ σκοπό τήν ἐκδίκηση. Ἡ μαγεία διαιρεῖται σέ δύο εἴδη: Τή μαύρη καί τή λευκή. Ἡ μέν μαύρη μαγεία παίζει ἐκδικητικό ρόλο στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, ἡ δέ λευκή μαγεία ἔχει σκοπό νά κάνει καλό. Δέν παύει ἡ κάθε μορφή μαγείας νά συνδέεται μέ εἰδωλολατρικά στοιχεῖα, μέ ὑπερφυσικά φαινόμενα καί νά ὑπάρχει παντελής ἀπουσία Θεοῦ ἀπό τίς πράξεις της. Ἡ μαγεία καλύπτει στά ἐνδότερά της «ἀποκρυφιστικές τέχνες, προλήψεις καί δεισιδαιμονίες»[41]. Ἡ μαγεία, μέ τίς μαγικές πράξεις της, δηλώνει μιά μορφή δουλείας τοῦ ἀνθρώπου στίς ὑπερφυσικές δυνάμεις. Ἐνῶ ὁ Χριστιανισμός, ὡς ἡ θρησκεία τῆς ἀγάπης, ἐκφράζει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου νά ἀκολουθήσει μέ τή θέλησή του τόν Θεό τῆς ἀγάπης. Μέσα στό Χριστιανισμό κυριαρχεῖ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ, καί ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ὅλες οἱ θρησκευτικές τελετές προβάλλουν τήν ἐνίσχυση τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος, μέ σκοπό νά διάγει ὁ ἄνθρωπος ζωή εἰρηνική καί προσφορᾶς ἀγάπης, ἐκφράζοντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ μαγεία ἐκβιάζει τή θέληση τοῦ ἀνθρώπου νά πράξει τό κακό καί νά συμβεῖ κακό σέ κάποιον ἄλλον, ἐνῶ ὁ Χριστιανισμός ἐπιδιώκει ἕνωση μέ τόν Θεό τῆς ἀγάπης καί τήν βοήθειά του νά κάμνει τό καλό.

Ἡ θρησκεία στή ζωή τοῦ πιστοῦ εἶναι μιά ἐκδήλωση ἀγάπης πρός τό Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Κάθε θρησκεία φανερώνει ἕνα παναθρώπινο περιεχόμενο γιά τόν ἄνθρωπο καί τίς κοινωνίες, γιατί προβάλλει τό καλό καί τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Μέσα ἀπό τή θρησκεία τό ἄτομο βρίσκει τό νόημα τῆς ὑπάρξεώς του καί τόν τρόπο ἀντιμετωπίσεως τῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς του. Ὁ σκοπός κάθε θρησκείας εἶναι ἡ λύτρωση καί ἡ τελειοποίηση τῆς ψυχῆς τοῦ πιστοῦ. Ἐπιζητεῖ νά ἀπαλλάξει αὐτόν ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά βρεθεῖ σέ κοινωνία μέ τό Θέο.

Τό περιεχόμενο τῆς θρησκείας ἐκδηλώνεται στό ὅτι «ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπον πρός τήν συναναστροφήν καί συνάντησιν μέ τήν Θείαν Πραγματικότητα» μέ σκοπό «τήν λύτρωσιν καί σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου, τήν ἕνωσίν του μέ τόν Ἅγιον Θεόν, τήν Θεοποίησίν του»[42].

Ἡ θρησκεία ὑπερτονίζει τήν εὐσπλαγχνία καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί τήν ἠθικότητα τοῦ θρησκευόμενου. Οἱ βαθειές ρίζες τῆς θρησκείας εὑρίσκονται στήν ἔννοια τοῦ ἁγίου[43]. Ἡ οὐσία τῆς θρησκείας ταυτίζεται μέ τό ἱερό, τό ἅγιο, τό Θεῖο, τό καλό καί ἀγαθό. Ἐνῶ ἡ μαγεία εἶναι «μιά κενή αὐτοεξύμνησις, εἵς αὐτοεγκωμιασμός»[44]. Ἡ μαγεία καταστρέφει τήν ὀμορφιά τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, τό καλό καί εὐγενές, τό σεβασμό καί τήν προσφορά. Προβάλλει τή δύναμη τῶν πονηρῶν πνευμάτων μέ σκοπό ἐγωιστικό γιά νά κάνει κακό ἤ νά δείξει τήν ὑποταγή τῶν ἀοράτων δυνάμεων στά χέρια τῶν πιστῶν της. Οἱ δυνάμεις τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ κινοῦνται σέ ἀντίθετους χώρους, ὅπως ὁ Θεός καί ὁ διάβολος, ἐκπροσωποῦν τό καλό καί τό κακό. Ὁ Θεός προσπαθεῖ νά ἀνυψώσει τόν ἄνθρωπο σέ ὑψηλές βαθμίδες καθαρότητας καί ἁγιότητας πού ἐξυμνοῦν τήν ἀγάπη καί τήν ἀνωτερότητα τῆς θρησκευτικῆς πίστης μέ ἔργα ἀγάπης καί θυσίας. Ἔνῶ ὁ διάβολος ρίχνει τόν ἄνθρωπο στό δόλο, στήν ἐξουσία κάποιας ἀνώτερης δύναμης (πνευματιστές, μάντεις, ἀστρολόγοι, μέντιουμ, νεκρομάντεις, χειρομάντεις, γόητες, γητευτές, ἐπαοιδοί, φυλακτά κ.ἄ.). Ὑποβιβάζουν τόν ἄνθρωπο στό ἐπίπεδο τῶν ζώων, ἐκδηλώνοντας τά ἄγρια ἔνστικτά του, τή βία, τό φόνο. Καί τό κυριότερο τόν κάνουν σκλάβο σέ κακές δυνάμεις, μέ τό νά πιστεύει ὅτι ἡ ζωή του κατευθύνεται ἀπό αὐτές (ἀστρολογία, μαντεία). Χάνει τήν ἐλευθερία του καί ζεῖ στήν ἐξάρτηση διαφόρων μάγων. Χάνει τήν ψυχή του καί κερδίζει τό φόβο καί τήν ἐκμετάλλευση μερικῶν ἀνθρώπων. Ἀρνεῖται τή σωτηρία πού προσφέρει ὁ Θεός καί δέχεται μοιρολατρικά τίς δαιμονικές δυνάμεις γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τό κακό πού τοῦ συμβαίνει στή ζωή. Τελικά ὁ Θεός εἶναι ἡ γνώση τοῦ καλοῦ καί ὁ διάβολος εἶναι ἡ γνώση τοῦ κακοῦ. Γι’ αὐτό μέσα στόν παράδεισο ὑπῆρχε τό δένδρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, ὡς τρόπος δοκιμασίας τῆς ἐμπιστοσύνης στό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ὅπως καί ὁ Ἰώβ δοκιμάζεται γιά τήν πίστη του στό Θεό. Ὁ Ἀβραάμ δοκιμάζεται καί αὐτός γιά τήν πίστη του. Ὁ Χριστός δοκιμάζεται ἀπό τό διάβολο στήν ἔρημο. Ὁ διάβολος προκαλεῖ τόν ἄνθρωπο μέ δόλο, μέ ὑποσχέσεις, γιά νά κατακτήσει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Δίνοντάς του κάποια ψεύτικη δύναμη, τελικά τόν μπλέκει στά σκοτεινά πλοκάμια του πού δύσκολα μπορεῖ νά ξεφύγει ἀπό τή δύναμη τοῦ κακοῦ. Ὁ διάβολος χρησιμοποιεῖ τό χρῆμα, τήν ἡδονή, τή δόξα, τήν κυριαρχία γιά νά παρασύρει τόν ἄνθρωπο στό κακό. Ὅταν τό ἐπιτύχει μέ τά δόλια μέσα του, τότε ἀρχίζει νά φανερώνει τό πραγματικό πρόσωπό του πού δημιουργεῖ φόβο καί καταστροφή.

Ὅλα ὅσα εἶναι ἐκτός ἐκκλησίας εἶναι δαιμονικά, καί πολλά ἀπό αὐτά εἶναι ντυμένα μέ ἔνδυμα προβάτου. «Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καί ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καί τραπέζης δαιμονίων» (Κορ. ι΄21).

Ὁ πνευματισμός, ἡ μαγεία ἀπομακρύνουν τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό καί τόν ὁδηγοῦν στήν ὑποδούλωσή του στά πονηρά πνεύματα. Ὁ στόχος του εἶναι ἐκδικητικός. Ὁ ἐκπρόσωπος τῆς μαγείας εἶναι ὁ διάβολος. Γι’ αὐτό ὅλες οἱ ἐπικλήσεις γίνονται στό ὄνομά του. Ἡ μαγεία ἐπιζητεῖ νά ὑποδουλώσει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου στίς σκοτεινές δυνάμεις καί τοῦ ἀπαγορεύει κάθε σχέση μέ τό Θεό καί τίς ἐντολές Του.

Ἡ μαγεία εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ τούς ὁπαδούς του στό σκοτάδι τοῦ βασιλείου του καί ὁ ἀσκούμενος μέ αὐτή ἐπιζητεῖ ἀπό τά πονηρά πνεύματα νά ἱκανοποιήσουν τίς κακές ἐπιθυμίες του. Ἡ βία, ἡ ἀγριότητα, ἡ ἐκδίκηση, τό σκοτάδι καί ἡ ἀπόλυτος μυστικότητα εἶναι τά βασικά χαρακτηριστικά τῆς μαγείας. Τήν μαγεία ἀκολουθοῦν ἡ μαντεία, ἡ γοητεία, ἡ γητεία, ἡ ἐπαοιδία, ἡ φαρμακεία, ἡ οἰωνοσκοπία, ἡ ἀστρολογία, τά μέντιουμ κ.ἄ.

Ἡ μαγεία εἶναι ἡ δύναμη τοῦ κακοῦ καί ἔχει καταστροφικές ἐπιδράσεις στά ἄτομα πού τήν ἐξασκοῦν, γιατί ὁ διάβολος ἀγωνίζεται γιά τήν καταστροφή τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς προβάλλοντας πολλές φορές στούς ὁπαδούς του θεαματικά γεγονότα, γιά νά τούς ἐντυπωσιάσει μέ τίς δυνάμεις του. Αὐτή δέν μπορεῖ νά ἀπαλλάξει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό κακό, ὅπως ὁ Χριστιανισμός, διότι ἐργάζεται ἐνάντια στό ἔργο τοῦ Θεοῦ. Τό ἔργο τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου καί βοήθεια σ’ αὐτόν, νά προσφέρει ἀγάπη στόν κόσμο. Ἐνῶ ἀντίθετα τό ἔργο τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τό Θεό καί ἀπό τά ἔργα τῆς ἀγάπης. Ἡ μαγεία χαρακτηρίζεται γιά τήν ἀσέβεια στό Θεό, τήν ἠθική διαφθορά, τήν καταστροφή τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀνθρώπου, τήν κυριαρχία τοῦ κακοῦ στόν κόσμο μέ τή βία, τό φόβο πρός τούς δαίμονες τοῦ σκότους (γι’ αὐτό καταφεύγουν στίς ἀνθρωποθυσίες, γιά νά ἐξευμενίσουν τήν ὀργή τῶν πονηρῶν πνευμάτων), τήν ὑλιστική ἀντίληψη γιά τό νόημα τῆς ζωῆς των. Ἡ ζωή τους εἶναι δοσμένη στό μίσος, στήν καταστροφή τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου.

Μορφές μαγείας

Μιμητική ὁμοιώματα

Μεταβατική ἄν θάψει τά νύχια, θάβειτόνἴδιο

Συμπαθητική τά συναισθήματα τοῦ μάγουγιά

ἕνα πρόσωπο, συμπάθεια ἤ

ἀντιπάθεια

Ἀποτρεπτική φυλακτά

Εἴδη μαγείας

Κόκκινη Μαγεία Αἷμα, ὁμοιώματα, βουντού,

ἀνθρωποθυσίες.

Μαύρη Μαγεία Κινητοποίηση τοῦ σατανᾶ

μέ εἰδικές τελετές γιά νά

γίνει κακό. Θάνατος,

ἀρρώστιες, στείρωση,

παράλυση κλπ.

Λευκή Μαγεία Βοηθᾶ τήν ἀγάπη, τό

στερέωμα τοῦ σπιτιοῦ, τό

ἐπάγγελμα καί γενικά ὅ,τι

προκαλεῖται μέ ἁγνά

αἰσθήματα καί προθέσεις.

Νεκρομαγεία Παίρνουν ὀστᾶ πεθαμένων

καί ἄλλα ἀντικείμενα, τά

βράζουν καί τά σκορποῦν

σέ διασταυρώσεις καί

ὅπου ἀλλοῦ δέν πάει

ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.

Εἰδικότητες τῶν μάγων

Νυκτομάντεις, καφεμάντεις, κυβομάντεις, ἀριθμομάντεις, χαρομάντεις, ὠμομάντεις, ὑδρομάντεις, σπλαγχνομάντεις, βελονομάντεις, κηρομάντεις, πυρομάντεις, βροχομάντεις, κοσκινομάντεις, οἰνομάντεις, λεκανομάντεις, κρυσταλλομάντεις, ἀστρομαλομάντεις, ἐντερομάντεις, ἀστρομάντεις, ψυχομάντεις, χειρομάντεις, στερνομάντεις, ἀλεκτορομάντεις, ραβδομάντεις, ὀνειρομάντεις κλπ. Ὑπάρχουν ἀκόμη οἱ γητευτές (ἐπικαλοῦνται δαίμονες χρησιμοποιῶντας ψαλμούς, ὀνόματα ἁγίων), ἐπαοιδοί (δένουν λύκους γιά νά μήν κάνουν κακό, δένουν ἀνδρόγυνα γιά νά μήν κάνουν παιδιά κ.ἄ.), φυλακτήρια, φαρμακοί (φτιάχνουν φάρμακα γιά νά ἐλέγξουν τή σκέψη τοῦ ἄλλου, γιά σαρκική ἀγάπη), ὁραματιστές, τυμβορυχωμάντεις.

Τό συμβόλαιο μέ τό διάβολο

«Νά γράψει τό κείμενο μέ τό αἷμα του καί νά κλείσει τό συμβόλαιο ἐνώπιον ἑνός μάγου σάν ἐκπροσώπου τοῦ σατανᾶ, γιά νά εἰσέλθει στήν ὑπηρεσία τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος σάν ἀντάλλαγμα τοῦ ὑπόσχεται κάθε τιμή, τήν ἱκανοποίηση κάθε ἐπιθυμίας, προπαντός ἀπεριόριστο πλοῦτο καί αἰσθησιακές ἡδονές».

«Οἱ δόκιμοι δίνουν στό διάβολο τόν ὅρκο
ὑποταγῆς καί ἀναλαμβάνουν τήν ὑποχρέωση νά μήν ἐπιστρέψουν ποτέ στήν χριστιανική πίστη, νά μήν τηρήσουν καμμιά ἀπό τίς ἐντολές καί νά εἶναι ὑποταγμένοι μόνο στό σατανᾶ. Νά παρευρίσκονται πάντοτε σείς μαῦρες λειτουργίες. Νά ὁδηγήσουν ἄλλα θηλυκά καί ἀρσενικά δημιουργήματα στήν ὑπηρεσία τοῦ διαβόλου. Νά λάβουν τό σατανικό βλάσφημο βάπτισμα μέ τό ὁποῖο λαμβάνουν νέο σατανικό ὄνομα. Οἱ διάκονοι ὑπόσχονται νά προσφέρουν θυσίες καί δῶρα καί μιά φορά τό μῆνα νά προσφέρουν θυσία ἕνα παιδία τοῦ ὁποίου νά πίνουν τό αἷμα»[45].

Τό πιστεύω τους εἶναι: «Κάνε αὐτό πού θέλεις, αὐτός ἄς εἶναι ὅλος ὁ νόμος. Πιστεύω στόν ὄφη καί στό λέοντα, μυστήριο τῶν μυστηρίων»[46].

Ὁ σατανισμός διδάσκει τό βιασμό, τήν αἱμομιξία, τήν παιδεραστία.

Ἄν εἶναι γυναίκα πρέπει νά δώσει ἀπάντηση στό ἐρώτημα: «Θά ἐπιθυμοῦσες νά ὑπηρετήσεις σάν θυσιαστήριο γιά μιά τελετουργία;»

Βασικός στόχος εἶναι ἡ ἀπόκτηση δύναμης καί ἡ χρησιμοποίησή της χωρίς ἠθικούς φραγμούς.

Ὁ σατανισμός στή ροκ μουσική

Ἡ ρόκ μουσική χωρίζεται στίς ἑξῆς κατηγορίες: Heavy metal, Trans, Hard-rocks. Αὐτή τή μουσική ἀκούει πολύ ἡ νεολαία. Ἡ ρόκ ἔχει ἐπηρεάσει τούς νέους σέ ὅλα, ὅπως γιά παράδειγμα στό τί θά ἀκούσουν. Ἔτσι, ἀφοῦ μποροῦν καί τούς ἀναγκάζουν νά ἐξαρτῶνται ἀπ’ αὐτούς, γιατί νά μή φτιάχνουν οἱ ἴδιοι τό περιεχόμενο τῶν δίσκων τους καί νά ἐπιβάλουν ὅ,τι κακό θέλουν στή νεολαία;

«Γιατί ἡ νεολαία διάλεξε τή ρόκ;» Γιατί προσφέρεται. Ἡ καταγωγή τῆς ρόκ εἶναι ἀπό τίς Ἰνδίες, τή Ν. Ἀμερική καί τήν Ἀφρική. Ἐκεῖ γίνονται διάφορες τελετές μέ μαύρη μαγεία καί λατρεία τοῦ σατανᾶ. Αὐτές οἱ τελετές γίνονται μέ τή συνοδεία ρόκ μουσικῆς. Ἀκόμη, τή ρόκ χρησιμοποιοῦσαν οἱ μάγοι πού καλοῦσαν τούς δαίμονες, οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦσαν κατά περίπτωση. Αὐτό φαίνεται καί μέ τή διατύπωση πού ἔκανε ὁ John Lennon: «Ἡ μουσική εἶναι πρωτόγονη καί ἦρθε ἀπό τά βάθη τῆς ζούγκλας». Αὐτό τό ἔχουν πεῖ καί ἄλλοι μουσικοί καλλιτέχνες, μέ ἀφορμή ὅμως περισσότερα στοιχεῖα.

Τά τραγούδια τῆς ρόκ μουσικῆς χωρίζονται σέ 4 κατηγορίες, ἀνάλογα μέ τά θέματα μέ τά ὁποῖα ἀσχολοῦνται. Οἱ κατηγορίες εἶναι οἱ ἑξῆς:

· Θρησκεία

· Σεξουαλική ἀνηθικότητα

· Ναρκωτικά

· Πολιτικές φιλοσοφίες καί ἰδέες[47].

Ἀφοῦ λοιπόν ὅλα τά ρόκ τραγούδια ἀσχολοῦνται μέ τέτοια θέματα εἶναι φυσικό τά τραγούδια νά δοξάζουν καί νά ὑμνοῦν τό σατανᾶ.

Τό κεφάλαιο τῆς δαιμονολατρείας ἀρχίζει ἀπό τόν Elvis Prisley, πού τόν ἀποκαλοῦν «βασιλιᾶ τοῦ Rock and Roll», μέ τό τραγούδι του «You’ re the Devil in Disguise» (εἶσαι ὁ διάβολος μεταμορφωμένος). Ὑστερα συνέχισαν οἱ Beatles μέ τό γνωστό τους άλμπουμ «Devil white album». Ἀπό τότε ὅλοι σχεδόν κάνουν στά τραγούδια τους ἀναφορά στό σατανᾶ καί στό δαιμονισμό[48].

Ἀκόμη ὅλα τά συγκροτήματα ἔχουν φτάσει στό σημεῖο νά παίρνουν τά ὀνόματά τους ἀπό τό σατανισμό. Π.χ. τά ἀρχικά τοῦ συγκροτήματος τῶν AC/DC πού σημαίνουν «Anti-Christ / Death to Christ» δηλαδή «Ἀντίχριστος / θάνατος στό Χριστό». Ἀκόμη οἱ Black Sabbath πῆραν τό ὄνομά τους ἀπό τίς τελετές τῆς μαύρης μαγείας πού λέγονται σάββατα[49].

Συγκροτήματα καί καλλιτέχνες πού ὑμνοῦν τό διάβολο: Pink Floyd, Black Sabbath, Venom, Alice Cooper, Kiss, Meat Loaf, Iron Maiden, Queen, Santana κ.ἄ[50].

Πολλοί ἀπό αὐτούς τούς τραγουδιστές κάνουν στίς συναυλίες τους ἀπαίσια πράγματα. Π.χ. ἕνα μέλος τῶν Sabbath ἔκοψε μέ τά δόντια του τό κεφάλι μιᾶς ζωντανῆς νυχτερίδας. Τό ἴδιο ἔκανε καί μέ ἕνα περιστέρι.

Στίς συναυλίες ὅμως, ρόλο παίζει καί ὁ σκηνικός διάκοσμος, ὁ ὁποῖος εἶναι καί αὐτός ἐμπνευσμένος ἀπό τόν ἀπαίσιο σατανικό κόσμο. Εἶναι μία ὁλοκληρωμένη σατανική λειτουργία. Αὐτή τή μουσική ἀκοῦνε ἀπό τό πρωί μέχρι τό βράδυ πολλοί νέοι.

---

[1] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 7. 5. 1993, σελ. 28, ἄρθρο: «Στά πλοκάμια τοῦ Σατανᾶ».

[2] Αὐτόθι.

[3] Ἐφημερίδα «Μακεδονία», 5. 5. 1991, σελ. 29, ἄρθρο: «Ἐπιστροφή μέ τή λατρεία τοῦ Σατανᾶ».

[4] Αὐτόθι, σελ. 29.

[5] Αὐτόθι, σελ. 29.

[6] Ἐφημερίδα «Καθημερινή», 31. 3. 1991, σελ. 24, ἄρθρο: «Ἀναβιώνει ὁ σατανισμός στίς ΗΠΑ».

[7] Ἐφημερίδα «Καθημερινή, 21. 3. 1991, σελ. 24.

[8] Αὐτόθι, σελ. 24.

[9] Ἐφημερίδα «Τό Βῆμα», 20. 1. 1991, σελ. Β3 27, άρθρο: «Ἀποκρυφισμός καί ἐξορκιστές».

[10] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 15. 12. 1989, σελ. 24, ἄρθρο: «Ἐπάγγελμα μάγος».

[11] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 16. 12. 1989, σελ. 24-25, ἄρθρο: «Τά 800 παιδιά τοῦ Σατανᾶ».

[12] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 7. 1. 1994, σελ. 57, ἄρθρο: «Εἰδωλολατρικοί ναοί στά Γεράνεια».

[13] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 30. 12. 1994, σελ. 42, ἄρθρο: «Ἐπιδημία μαύρης μαγείας».

[14] Ἐφημερίδα «’Ελεύθερος Τύπος», 30. 12. 1993, σελ. 42, ἄρθρο: «Ἐπιδημία μαύρης μαγείας».

[15] Αὐτόθι.

[16] Περιοδικό «Λοιπόν», 21. 5. 1992, σελ. 36, ἄρθρο: «Σατανισμός».

[17] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 22. 2. 1992, σελ. 17, ἄρθρο: «Σατανιστές ἐτῶν 17!».

[18] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 10. 11. 1992, σελ. 32-33, ἄρθρο: «Οἱ μαθητές τοῦ Σατανᾶ».

[19] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 25. 5. 1993, σελ. 24, ἄρθρο: «Δαίμονες ἐναντίον Ἁγίων».

[20] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 13. 7. 1993, σελ. 41, ἄρθρο: «Στά πλοκάμια τοῦ σατανισμοῦ».

[21] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 1. 9. 1993, ἄρθρο: «Σατανικά σύμβολα στό Θόλο τοῦ Ναοῦ».

[22] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 7. 5. 1993, σελ. 28, ἄρθρο: «Στά πλοκάμια τοῦ Σατανᾶ».

[23] Αὐτόθι.

[24] Περιοδικό «ΕΓΩ», τεύχος 20, 1993, σελ. 11, ἄρθρο: «Μαύρη Μαγεία. Ἡ Λατρεία τοῦ Σατανᾶ ἀναβιώνει».

[25] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 7. 1. 1994, σελ. 56, ἄρθρο: «Παιδιά τοῦ Σατανᾶ».

[26] Ἐφημερίδα, «Ἐλεύθερος Τύπος», 5. 1. 1994, σελ. 26, ἄρθρο: «Ναοί τοῦ Σατανᾶ».

[27] Ἐφημερίδα «Καθημερινή», 21. 10. 1990, σελ. 27, ἄρθρο: «Στά δίχτυα τῆς μαγείας».

[28] Ἐφημερίδα «Ἐλεύθερος Τύπος», 7, 5. 1993, σελ. 28, ἄρθρο: «Στά πλοκάμια τοῦ Σατανᾶ».

[29] Περιοδικό «ΕΓΩ», τεῦχος 20, 1993, σελ. 11, ἄρθρο: «Μαύρη Μαγεία. Ἡ λατρεία τοῦ Σατανᾶ ἀναβιώνει».

[30] Ἐφημερίδα «Καθημερινή», 2. 1. 94, σελ. 11, ἄρθρο: «Κινήματα καί ὁμάδες στήν Ἑλλάδα».

[31] Τόμος 8, ἄρθρο «Μαγεία», σελ. 446.

[32] Μέγας Φαράντος, ἡ θρησκεία, σελ. 28.

[33] Ἐφημερίδα «Καθημερινή», 29. 9. 1991, σελ. 14, ἄρθρο: «Ἡ μαύρη μαγεία».

[34] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, «Περί τῶν εἰδῶν τῆς μαγείας», σελ. 7-8, ἐκδόσεις «Ὀρθοδόξου Κυψέλης», Θεσ/κη 1991.

[35] Αὐτόθι, σελ. 38-39.

[36] 62, 412.

[37] ΒΕΠΕΣ 30, 114.

[38] ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ, «Περί τῶν εἰδῶν τῆς μαγείας», σελ. 14.

[39] ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, ΒΕΠ. 39, 249.

[40] Τόμος 8, ἄρθρο «Μαγεία», σελ. 441.

[41] Αὐτόθι, σελ. 444.

[42] ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΔΑΚΟΥΡΑ, ἄρθρο: «Θρησκεία καί Μαγεία ἐξ ἐπόψεως Θρησκειολογικῆς , Θεολογικό Συνέδριο Ι. Μ. Ἠλείας, Φεβρουάριος 1992, «ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ», σελ. 37, ἐκδόσεις Ι. Μητροπόλεως Ἠλείας, Ἀθήνα 1993.

[43] Αὐτόθι, σελ. 45.

[44] Αὐτόθι, σελ. 56.

[45] Ἀντωνίου Γ. Ἀλεβιζόπουλου, «Ἀποκρυφισμός, Γκουρουϊσμός, Νέα Ἐποχή», σελ. 214.

[46] Αὐτόθι, σελ. 215.

[47] Γ. Παπαδημητρακόπουλος. «Ὁ Σατανισμός στή μουσική ρόκ», σελ. 28, Ἐκδόσεις Φωτοδότες, Ἀθήνα 1992.

[48] Αὐτόθι, σελ. 28.

[49] Αὐτόθι, σελ. 39.

[50] Αὐτόθι, σελ. 42.